دو شیفت حقوق هم جوابگوی کارگران نیست
یک کارشناس بازار کار معتقد است حقوق بازنشستگان کافی نیست و باید واقعی شود. او میگوید بیشتر کارگران دو شیفت هم نمیتوانند از عهده هزینههای زندگی برآیند و با داشتن شغل دوم فضای کار افراد دیگر را اشغال میکنند.
کد خبر :
740884
خبرگزاری ایسنا: یک کارشناس بازار کار معتقد است حقوق بازنشستگان کافی نیست و باید واقعی شود. او میگوید بیشتر کارگران دو شیفت هم نمیتوانند از عهده هزینههای زندگی برآیند و با داشتن شغل دوم فضای کار افراد دیگر را اشغال میکنند. رحمت اله پورموسی با بیان اینکه برای کارگران سبد معیشت اهمیت دارد، اظهار کرد: ماده ۴۱ قانون کار در بند دوم به سبد معیشت اشاره دارد خوشبختانه در دو سال گذشته معیشت کارگران در جلسات دستمزد بیشتر مورد توجه قرار میگیرد و تلاش میشود تا دستمزد کارگران از تورم بیشتر باشد، اما بین دستمزد فعلی و حقوق واقعی کارگران فاصله زیادی است. وی ادامه داد: هر سال کمیتههای دستمزد با انجام تحقیقات میدانی و علمی فعالیت خود را شروع میکنند و هزینههای زندگی و سبد معیشت کارگران را مورد محاسبه قرار میدهند. در جلسات شورای عالی کار هم با وجود آنکه همه در جریان مشکلات و هزینههای سنگین زندگی کارگران هستند، ولی در نهایت آن چیزی که نظر جامعه کارگری است، مصوب نمیشود. این کارشناس بازار کار خاطرنشان کرد: هم اکنون حقوق یک کارگر با مزایا یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان است که باید با آن یک خانواده را اداره کند آن هم در
شرایطی که کارگاه مشکلی نداشته باشد و حقوق را با تاخیر پرداخت نکند در حالی که سال گذشته نمایندگان کارگری به رقم دو میلیون و ۴۸۰ هزار تومان به عنوان هزینه ماهانه رسیدند و مقرر شد تا این رقم مبنای تعیین دستمزد در سنوات بعد قرار بگیرد. پورموسی گفت: متاسفانه امروز بخش اعظمی از کارگران به شغلهای دیگر روی آوردهاند و یا ماشین خریدند و در تاکسی کار میکنند، چون دیگر دو شیفت و سه شیفت کار جوابگوی زندگی آنها نیست، ولی با این کار فضای کار چند نفر دیگر را اشغال کردهاند. وی همچنین واقعی شدن حقوق کارگران را خواستار شد و گفت: در حال حاضر ۷۵ درصد بازنشستگان سر کار هستند، چون شرایط زندگی سخت شده و فرد بازنشسته ناچار است برای تامین هزینههای درمانی و اجاره مسکن مجددا در جایی مشغول کار شود، اما مشخص نیست چه زمانی حقوق بازنشستگان واقعی میشود؟ در صورتی که میتوانیم به حقوق بازنشستگان اضافه کنیم تا به لحاظ معیشت در مضیقه نمانند و در دوران کهولت دغدغه داشتن شغل نداشته باشند.