دشت بارزانی از همه پرسی چیست؟

ایسکانیوز: نطفه اقدام امروز اقلیم کردستان عراق با محوریت حزب دموکرات کردستان و شخص آقای مسعود بارزانی، در زمان اشغال عراق و زیر فشار نظامی امریکا در قانون اساسی عراق بسته شد.

دولت امریکا "در ظاهر" و رژیم صهیونیستی نیز در پشت صحنه با فشار بر احزاب عراقی، خودمختاری اقلیم کردستان را رسمیت بخشیدند. در آن مقطع که آمریکا با حذف صدام در حال تلاش برای مهندسی ساختار قدرت و حکومت جدید در عراق منطبق با مطلوبیت ها، راهبردها و سیاست های طراحی شده خود در منطقه بود، ماهیت قانون اساسی جدید و چیستی درون مایه آن در اولویت قرار داشت. محتوای قانون اساسی جدید عراق از یک سو در فضای پر فشار نظم جدید بین المللی و فشار دولت امریکا قرار داشت و از دیگر سو در عراق، یک قومیت گرایی قدرتمند با پتانسیل جدایی طلبی رو به رشد و یک انشقاق مذهبی و قومی نسبتاً نیرومند، قانون اساسی عراق را به مثلثی از ناهمسانی و ناسازگی تبدیل کرد. بنابراین باید گفت ؛ اگرچه در شرایط کنونی بارزانی متهم ردیف اول چالش جدید در عراق است اما این اقدام محصول روندی است که سیاستهای منطقه ای امریکا و منافع رژیم صهیونیستی پشت سر آن قرار دارند. کما اینکه رژیم صهیونیستی در این سالها تلاشهای بسیاری در راستای تحریک کردها داشته و باتحریف تاریخ و فرهنگ مردم کُرد در صدد یارگیری درمنطقه بوده است. با وجود این، اصرار مسعود بارزانی این پرسش را در پی دارد که دشت او از این اتفاق چیست؟

اگرچه مسعود بارزانی به عنوان رئیس حزب دموکرات کردستان عراق، توانسته است دریک دهه گذشته با کسب اکثریت آرای منطقه اقلیم کردستان عراق رییس دولت محلی باشد اما روند نزولی تعداد نمایندگان حزب بارزانی در مجلس ملی عراق و پارلمان محلی نشان از کاهش اقبال عمومی در این منطقه به نفع بارزانیست. از سویی دیگر آقای بارزانی در مقام رئیس اقلیم کردستان در سالهای اخیر نتوانسته است تعاملی درستی با دولت مرکزی عراق برقرار کند، در نتیجه روابط منطقه اقلیم با دولت مرکزی روند مطلوبی نداشته و کمک های دولت عراق به این منطقه قطع شده است و پس از سال 2014 دولت مرکزی عراق سهم 17 درصدی اقلیم کردستان از بودجه کل کشور را که بالغ بر میلیاردها دلار می باشد را نپرداخته است ، این موضوع در کنار حجم آوارگانی که از سوریه و دیگر مناطق عراق به دنبال پدیده ظهور داعش به منطقه اقلیم کردستان گسیل شده اند، فضای اقتصادی و اجتماعی را نیز بر دولت محلی بارزانی تنگ کرده است! به گونه ای که در برخی مواقع، دولت محلی از پرداخت حقوق کارمندان خود نیز عاجز بوده است. گسترش فساد اداری و اقتصادی و عدم پاسخگویی دولت بارزانی به مطالبات نسل جدید، شرایط را برای وی و حزب متبوعش سخت کرده است.

در چنین شرایطی طرح موضوع همه پرسی، که با احساسات مردم کُرد عجین است، راهی است که بارزانی برای خروج از بحران و ترمیم شرایط حزبش در منطقه اقلیم انتخاب کرده است. او تصور می کند که چه این همه پرسی برگزار شود و چه نشود، چه نتیجه این همه پرسی مثبت باشد و چه منفی، به درصد زیادی از اهداف تعریف شده و نشده خود رسیده است و موضوع همه پرسی تفاوت چندانی برای او ندارد. از یک سو خود را در میان کُردها قهرمان معرفی کرده و از سوی دیگر راه را برای امتیاز گیری از دولت مرکزی باز نموده است. اما سماجت او در برگزاری همه پرسی و شرایطی که در منطقه اقلیم بوجود آمده، از جمله مخالفت دیگر احزاب منطقه با مسئله همه پرسی و اتفاقات استان کرکوک، اجرای سناریو بارزانی را با شکست بزرگی مواجهه خواهد ساخت و شاید تبعات ناشی از آن دامن حزب او را در انتخابات آتی نیز بگیرد.