۴ نکته درباره ناتوانی سازمان ملل در حل بحران مسلمانان میانمار

سرویس بین‌الملل فردا: خشونت، ظلم و آدم‌کشی و تلاش برای راه‌اندازی جنگ مذهبی در اوضاع فعلی مناطق مرزی میانمار و بنگلادش به وضوح دیده می‌شود. بودائیان افراطی و ارتش میانمار در پناه سکوت دولت حاکی از رضایت اعضای دولت از جمله خانم سوچی که اتفاقاً برنده جایزه صلح نوبل هم هست، اوضاع را در مرزهای بنگلادش به وضعیت فاجعه‌بار تبدیل کرده‌اند. درباره نسل‌کشی در میانمار و اتفاقات اخیر آن این موضوعات مطرح شده است: ۱ - مجامع بین‌المللی خشونت در منطقه راخین را به عنوان یک نسل‌کشی توصیف کرده است. نسل‌کشی به معنای واقعی کلمه یعنی اینکه دولت میانمار خانواده‌های روهینیگیایی را از فرزندآوری بیش از دو فرزند منع کرده بود و حتی به این قانون ضد حقوق بشری نیز پایبند نبوده است و حالا رو به کشتار وحشیانه یا اخراج مسلمانان از سرزمین‌های خود آورده است. یکی از نمایندگان شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد گفت: «گزارش‌ها از محاصره، قتل عام و سوزاندن روستاهای این اقلیت در میانمار خبر می‌دهد.» رعد الحسین در ادامه گزارش خود تاکید کرد: «گزارش‌هایی به طور مداوم درباره هشدارهای فراقانونی از جمله شلیک به سمت غیرنظامیان در حال فرار منتشر می‌شود.» ۲ - به گفته ابوالحسن محمود علی، وزیر امور خارجه بنگلادش که حالا کشورش لاجرم باید میزبان هزاران مسلمان آواره روهینگیایی باشد، در دو هفته گذشته ۳۰۰ هزار آواره روهینگیایی وارد بنگلادش شده‌اند. این در حالی است که ۴۰۰۰ تن از آن‌ها در حین فرار و از ترس شکنجه نیروهای امنیتی، به لب مرزهای بنگلادش پناه آورده‌اند. وزیر امور خارجه دولت بنگلادش به فرستادگان سازمان ملل این گونه گزارش داد و گفت: «کشورش پذیرای ۴۰۰ هزار آواره روهینجا در سه دهه گذشته بوده و موج اخیر نیز سبب شد که اکنون این تعداد به ۷۰۰ هزار نفر برسد که چالش بزرگی را متوجه داکا می‌کند.» ۳ - نگرانی مسئولان بنگلادشی برای پذیرش این حجم از پناهندگان تا حدی قابل درک است. شاید اگر کشور دیگری هم در این شرایط قرار می‌گرفت، توانایی پذیرش این حجم عظیم پناهجویان را نداشت. اما مساله اصلی در این بین لزوم تشکیل اجماع جهانی برای فشار بر دولت میانمار و پایان دادن به کشت‌وکشتار مسلمانان مظلوم این کشور است. آن‌ها حق دارند که به وطن اصلی خود بازگردند و بودایی‌های افراطی و ارتش میانمار دست از وحشی‌گری بردارند. مساله مهاجرپذیری بنگلادش‌ها در اولویت بعدی است. ۴ - یکی از کارشناسان مسائل منطقه‌ای در مصاحبه با سایت دیپلماسی ایرانی از اطلاع‌رسانی‌های مغرضانه انتقاد کرد و گفت: «تا اینجا برخوردهای حقوقی با دولت میانمار صورت گرفته است و شکی وجود ندارد که جامعه بین الملل پیگیر این مسئله است و از آن چشم پوشی نخواهد کرد. گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در موضوع میانمار به صورت متناوب گزارش‌های بسیاری را به شورای حقوق بشر ارسال کرده است. افزون بر آن دبیرکل سازمان ملل هم گزارش خود را به این سازمان در خصوص میانمار ارایه کرده و این تازه بخشی از فعالیت‌های جامعه بین الملل در خصوص میانمار است.» این ادعا‌ها به جای خود صحیح است و اندک گزارش‌های منتشر شده از اوضاع وخیم مسلمانان میانماری اکثراً از جانب دیده‌بان‌های حقوق بشری متعلق به سازمان ملل منتشر می‌شود، اما دغدغه اصلی افزایش میزان برخورد با حامیان این جنایت در میانمار و تبدیل این موضوع به اولویت اصلی حال حاضر مسئولان سازمان ملل متحد است. مساله‌ای که متاسفانه در صورت عدم پیگیری قاطع قدرت‌های جهانی به محقق نخواهد شد.