بازیگری که یک نفر را هم آنفالو نکرده است! +عکس

خبرگزاری فارس: سینمای ایران همواره توانسته در بخش‌های مختلف همچون فیلم‌نامه نویسی و یا کارگردانی در سطح جهانی بدرخشد. درخشش سینماگران ایرانی در سطح جهانی و جشنواره‌های مختلف می‌تواند مسیر را برای سایرین که در این حرفه فعال هستند هموارتر کند. حالا نوبت به نوید محمدزاده و وحید جلیلوند رسیده است که با فیلم سینمایی «بدون تاریخ بدون امضا» در جشنواره ونیز برای درخشش در بازیگری و کارگردانی اعتبار دیگری را به لحاظ فنی برای سینمای ایران به ارمغان بیاورند.

اما در این مجال می‌خواهم اشاره‌ای داشته باشم به بازیگری که با توجه به جوان بودنش وقتی به رزومه او نگاه می‌کنیم شاهد موفقیت‌های چشم‌گیر و آثار با کیفیتی می‌شویم که نشان از اثبات توانایی او در بازیگری دارد. نوید محمد‌زاده فعالیت خود را از تئاتر آغاز کرد و همواره طی این سالها توانسته با کارگردان‌های شناخته شده نیز در این عرصه همکاری داشته باشد البته بیش از آن او نشان داده که کیفیت اثر نمایشی برایش مهم‌تر از هر چیزی بوده است چرا که او خود به تناسب جوان‌ بودنش با جوان‌ترها همکاری داشته اما آن آثار هم جزو پر مخاطب ترین آثار نمایشی بوده اند و دیده شده اند. او بر خلاف برخی، نگاهش به تئاتر تنها سکویی برای پرتاب به سینما و بعد خداحافظی با صحنه نمایش نبوده است. محمدزاده تئاتر را برای خودِ تئاتر و پر بارتر شدنش به عنوان یک بازیگر خواسته است و به خوبی آگاه بوده که او به تئاتر نیاز دارد تا صحنه نمایش به او. اما طی سه الی چهار سال اخیر که نوید محمدزاده توانسته در عرصه سینما بدرخشد و تحسین منتقدان را با خود به همراه داشته باشد هیچ گاه تئاتر را به حاشیه نرانده است. از روند انتخاب آثار سینمایی‌اش به خوبی می‌توان دریافت که او ولع و هیجان بازی را در خود مدیریت کرده و هر فیلمی را برای بازی دست‌آویزی برای رسیدن به منابع مالی یا دیده شدن قرار نداده است. این بازیگر جوان در اغلب انتخابهایش نشان داده است که پیش از هرچیزی حرفی که فیلم قرار است بزند برایش اهمیت داشته و اگر چنین اثری به او پیشنهاد نشود حتما به فعالیت اصلی خودش در تئاتر می‌پردازد. او خوب می‌داند برای پیشرفت و رسیدن به خلق‌های جدید در بازیگری تئاتر را باید خانه اصلی خود بداند که می‌داند. در شرایطی که سینمای ما نتوانسته ستاره‌سازی کند و یا به سمت کشف و ساخت بازیگر برود تئاتر افرادی را به سینما معرفی کرده که باعث شده اند پرچم این هنر در کشور‌های دیگر توسط این افراد برافراشته شود. بعد از حامد بهداد بازیگری که با اقبال عمومی مواجه شد و به سرعت طرفداران زیادی در میان مردم و سینماگران پیدا کرد سال‌ها طول کشید تا بازیگر دیگری به سینما معرفی شود اگر قرار بر نام بردن باشد تقریبا نمی‌توان از کسی نام برد غیر از دو سه بازیگر که نتوانستند به موفقیتی که در ذهن است برسند. اما به یکباره جوانی تازه نفس از راه می‌رسد و گوی سبقت را از بسیاری که سال‌ها است بر پرده سینما یکه تازی می‌کنند ربود. بی‌آنکه وارد گعده و یا گروهی شود. سرمایه‌او جوان‌هایی بودند که با آنها پیش از ستاره شدن کار کرده بود و همان ها با شناخت توانمندی این بازیگر زمینه را برای معرفی و دیده شدنش فراهم کردند. جوانی که به خوبی آموخته به موقع نقد کند حرف بزند و حتی گاهی برای زمان طولانی سکوت کند. حتما یک بازیگر خوب در این سطح یک انسان باهوش باید باشد تا واکنش‌های به موقع و در لحظه نشان دهد. از ویژگی‌های یک بازیگر که می‌توان مهمترینش باشد کاریزمایی است که در کالبد او نهفته است. بخشی زیادی از این کاریزما که در بازیگری به (آن) معروف است ذاتی است و بخشی از آن اکتسابی خواهد بود که مسیر را برای فرد سخت تر می‌کند. نوید محمدزاده که در بخش‌هایی از فعالیتش اگرچه انتقاد‌هایی را به سمت خودش جلب کرده است اما باید گفت او هیچگاه از خودش و مردمش جدا نبوده و چهره دیگری را غیر از آنچه که هست به نمایش نگذاشته است. خود بودن، آن هم بدون نقاب ظاهری از بزرگترین سرمایه‌های این بازیگر جوان است آن هم درشرایطی که برخی به محض دیده شدن خود را تافته جدا بافته می‌دانند دوستانشان را سَرَند می‌کنند و ارتباط‌‌های خود را محدود و با نقابی که برای خود ترتیب داده‌اند در جمع حاضر می‌شوند. در بخش پایانی به یک مسئله جالب باید اشاره کنم نگارنده به فراخور حرفه‌‌اش اینستاگرام بازیگران را گاهاً مورد ارزیابی و بررسی قرار دادشه است. در این میان متوجه شد برخی از افراد چهره و سرشناس در امر بازیگری به سرعت تعداد افرادی را که (فالو) کرده‌اند کاهش می‌‌دهند گویا اینکه اگر تعداد دنبال کننده‌هایت سر به فلک بکشد و تو هیچ کس را هم (فالو) «دنبال» نکرده باشی نوعی از خاص بودن است. نوید محمدزاده با اینکه ستاره شده است اما همچنان خودش است بی‌هیچ نقابی. با همان شیطنت‌ها او حتی یک نفر را آنفالو نکرده است. این روند نشان از آن دارد که یک بازیگر همچنان زیست طبیعی خود را با جامعه و دوستانش قطع نکرده است و او خوب می‌داند هر روز برای یک خلق جدید در بازیگری باید با مردم ارتباط داشته باشد و هنرمندانی که زیست طبیعی و روزمره خود را با مردم و بستر جامعه دارند آثارشان از قوت بیشتری در بخش‌های مختلف حتی زیبایی‌شناسی برخوردار است. این مثال بسیار کوچک از رفتار یک هنرمندی است که امروز جهانی شده است.