آمریکا در یک قدمی جنگ داخلی

سرویس بین‌الملل فردا: در پی افزایش خطر جنگ شروع جنگ داخلی در آمریکا، روزنامه دنیای اقتصاد در یادداشت جالبی که ترجمه مطلب رابین رایت نویسنده معروف مجله نیویورکر است، آورده است که: «از اوایل امسال از کیتز ماینز کارمند فعلی وزارت امورخارجه که قبلا در نیروی ویژه ارتش آمریکا و هیات نمایندگی آمریکا در سازمان ملل‌متحد خدمت کرده است، درمورد شرایط نابهنجار آمریکا سوال شد. او که کارشناس جنگ‌های داخلی افغانستان، کلمبیا، السالوادور، عراق، سومالی و سودان است، شرایط اجتماعی آمریکا را نگران‌کننده خواند. ماینز در ماه مارس گذشته یکی از کارشناسان امنیتی بود که وزارت امورخارجه از او خواسته بود، ارزیابی خود را از احتمال بروز جنگ داخلی دوم در آمریکا ارائه کند. او در ارزیابی خود تشخیص داده است که احتمال بروز جنگ داخلی در ایالات‌متحده در ۱۰ تا ۱۵ سال آینده ۶۰ درصد است. سایر کارشناسان احتمال بروز جنگ داخلی را از ۵ تا ۹۵ درصد پیش‌بینی کرده‌اند. میانگین پیش‌بینی کارشناسان امنیتی برای بروز جنگ داخلی در آمریکا ۳۵ درصد بود که پنج ماه قبل از خشونت‌های شارلوتزویل صورت گرفته بود. ماینز گفت: ما مدام می‌گوییم که هیچ‌چیزی اتفاق نخواهد افتاد؛ اما این مساله رخ می‌دهد. الگوی نزاع مدنی طی شصت سال گذشته در سراسر جهان پیشرفت کرده است. امروزه تعداد کمی از جنگ‌های داخلی شامل دام‌های خطوط جغرافیایی است. بسیاری از درگیری‌ها با قدرت کم، اما به همراه خشونت‌های سریالی در مناطق مختلف درحال رخ دادن است. تعریف ماینز از جنگ داخلی شامل خشونت در مقیاس وسیع است که به معنای عبور از ساختارهای سنتی قدرت سیاسی و نیازمند به گارد ملی برای مقابله با آن است. ماینز همچنین در فارن پالیسی به این موضوع اشاره کرده بود که دونالد ترامپ در طول دوران مبارزات انتخاباتی خود از الگوی خشونت به‌عنوان راهی برای پیشبرد اهداف سیاسی و اعتباردهی استفاده کرد. ماینز در ادامه این مطلب تاکید کرده است که با توجه به رویدادهای اخیر چپ‌ها کاملا آماده ورود به مبارزات هستند. آنارشیست‌های شورشی و ضدجهانی‌سازی نیز در چند منطقه خودی نشان داده‌اند. گویی سال ۱۸۵۹ است و هرکسی از چیزی عصبانی است و همگان نیز یک اسلحه در دست دارند.

در این راستا جودیت گیزبرگ، سردبیر مجله عصر جنگ‌های داخلی می‌گوید: وقتی به نقشه ایالت‌های آبی (طرفدار دموکرات‌ها) و قرمز (طرفدار جمهوری‌خواهان) نگاه می‌کنید و آن را براساس مباحث جنگ‌های داخلی تجزیه و تحلیل می‌کنید، می‌بینید جای دوست و دشمن در جنگ‌های داخلی هیچ تغییری نکرده است. آنهایی که متحد بودند سرجایشان هستند و آن‌ها که در جنگ‌های داخلی بودند تکان نخورده‌اند.»