فامیلبازی به اسم مشاورِ آقای رئیس جمهور
تنها دلیلی که فامیلبازیهای ترامپ را نمیتوان نقض قانون ١٩٦٧ دانست، تصویبشدن قانونی در سال ١٩٧٨ است که سمتهای مشاوره را از این قانون مستثنا میکند.
کد خبر :
716049
سرویس بینالملل فردا: روزنامه شرق در مطلبی با موضوع نگاهی به تاریخ خویشاوندسالاری در آمریکا به این موضوع بحثبرانگیز در اکثر نظامهای سیاسی پرداخته است. در قسمتی از این مطلب آمده است:
« دونالد ترامپ به دلیل فامیلبازیهایش مورد انتقاد قرار گرفته است. او داماد خود، جرد کوشنر را به سمت مشاور ارشد رئیسجمهوری منصوب کرد. ترامپ در اقدامی دیگر، دختر خود و همسر کوشنر، ایوانکا ترامپ را به سمت مشاور خود برگزید و به او دفتری در کاخ سفید داده است. هرچند ایوانکا ترامپ دستمزدی از کاخ سفید دریافت نمیکند؛ اما به خاطر سمتش، دارای بالاترین دسترسیهای امنیتی است.
اگرچه پسران ترامپ، «اریک» و «دونالد جونیور»، برای پدر کار دفتری در کاخ سفید انجام نمیدهند؛ اما گفته میشود آن دو از جایگاه ریاستجمهوری پدر برای پرپولکردن هرچه بیشتر جیب خود و سازمان ترامپ سوءاستفاده میکنند. همچنین گفته میشود اریک و دونالد جونیور، خلاف اظهارات خود دونالد ترامپ مبنی بر اینکه بین او و پسرانش صحبتی از سیاست و بیزینس نخواهد شد، گزارشها و اطلاعات مالی و تجاری شرکت را با پدر در میان میگذارند. فامیلبازی در کاخ سفید امر جدیدی نبوده و ترامپ نیز اولین نفری نیست که بستگان و آشنایان خود را بر سر کار میآورد.
اگرچه احتمالا دست گل ترامپ بزرگترین فامیلبازی است که در چند دهه اخیر در ذهن مردم آمریکا ثبت شده است؛ اما در سالهای اخیر، «بیل کلینتون» و «جورج دبلیو بوش» نیز از این اتهام مبرا نبودهاند؛ کلینتون به خاطر واگذاری مسئولیت اصلاح طرح سلامت به همسرش هیلاری و نپذیرفتن اینکه این کار باعث میشود بانوی اول آمریکا کارمند دولت باشد و بوش به دلیل سوءاستفاده از گذشته و جایگاه ریاستجمهوری پدرش با انتقاد مواجه هستند. درواقع، پیش از قانون ١٩٦٧ که در واکنش به اقدام رئیسجمهور «جان اف کندی» در منصوبکردن برادرش به سمت دادستان کل ایالات متحده، تصویب شد، فامیلبازی و منصوبکردن افراد خانواده به سمتهای کلیدی، بسیار رایج و گسترده بود.
تنها دلیلی که فامیلبازیهای ترامپ را نمیتوان نقض قانون ١٩٦٧ دانست، تصویبشدن قانونی در سال ١٩٧٨ است که سمتهای مشاوره را از این قانون مستثنا میکند. به فامیلبازی رؤسای جمهوری آمریکا اکثرا انتقاد شده، از محبوبیت آنها کاسته و آنها را به دردسر انداخته است؛ اما موارد خاصی نیز در تاریخ آمریکا وجود دارد که درخشیدن افرادی که با فامیلبازی به سمتهایی منصوب شدند، باعث محبوبیت آنها و در پی آن، محبوبیت رئیسجمهوری شده است.»