پفک نمکی از کجا آمد؟ از تولد تا انتخاب نام برند مشهور

آن زمان محصولات غذایی تحت لیسانس شرکتهای خارجی قرار داشتند، مثلاً پفک نمکی، تحت لیسانس بیاتریس فودز و بیسکوییت تحت لیسانس یک شرکت انگلیسی بود، آن طور که در کتاب «موقعیت صاحبان صنایع در ایران عصر پهلوی، زندگی و کارنامه علی خسرو شاهی» نوشته شده است: «علی خسرو شاهی در سفرهایش به خارج از کشور مرتب در نمایشگاه ها و مغازه ها نمونه اجناس متفاوت جمع آوری می‌کرد و می چشید. در یکی از این امتحانات به محصولی برمی خورد که بعداً در ایران بانام پفک نمکی به بازار عرضه شد.جنسی که علی خسرو شاهی به آن برخورده بود، محصول شرکت آمریکایی بیاتریس فودز بود.»

خسروشاهی موفق می شود پفک نمکی را تحت لیسانس این شرکت در ایران تولید کند. حسن خسروشاهی در خصوص نام گذاری این محصول می‌گوید: «در دوران کودکی با مادرم به قنادی مینا در ابتدای خیابان نادری می رفتیم. آنها یک شیرینی داشتند به نام پفک که خیلی مورد علاقه من بود. محصولی هم که قرار بود تولید شود خیلی پف داشت و چون محصولی شور بود، من تصمیم گرفتم که اسم آن را پفک نمکی بگذاریم ... این محصول به یکی از موفق ترین و پرسود ترین محصولات مینو تبدیل شد.

پفک نمکی به قدری موفق شده بود که شرکت مینو در سال ۱۳۵۶ درصدد بود واحدهایی برای تولید آن در شهرستانهایی مانند اهواز و در شیخ نشین های خلیج فارس و عربستان سعودی تأسیس کند تا هم جنس تازه تر به دست مصرف کننده برسد و هم در هزینه حمل ونقل این جنس که بسیار حجیم بود، صرفه جویی شود.»