قورخانه یکی از اماکن قدیم طهران! +عکس

قورخانه اگرچه عمل رسمیش ساختن اسلحه و مهمات و ساز و برگ جنگی بود اما کمتر اثری از آنها به چشم می‌خورد و تنها فعالیتش تهیه وسایل آتشبازی بود که جهت نمایش شبهای اعیاد و جشنهای ملی و مذهبی و امثال آن بکار می‌آمد، مانند تابلوهایی از پرچم و تاج و شیر و خورشید و مشابه آن که از لوله‌های باروت درست می‌شد و فشفشه1 و ترقه و خمپاره2 که به آن «قمباره» می‌گفتند و کوزه3 و ترقه و پاچ‌خیزک یا پاچه‌خزک4 و امثال آن که اوقات بی‌مصرف کارکنان آنرا مشغول می‌نمود.»

شماره آرشیو: 1638-1ع 1. لوله‌های مجوفی از مقوا با دسته‌ای از گجن (نوعی نی که از آن حصیرهای جلو پنجره می‌سازند) که پر از باروت کرده با آتش زدن آن تا مدتی از دهانه‌اش آب‌پاش‌مانند جرقه‌های آتش بیرون می‌آمد. 2. گلوله‌ای از باروت که از لوله‌ای مانند لوله توپ رها می‌کردند و در آسمان اجتماعی از ستارگان آتشین بوجود می‌آورد. 3. کوزه‌ای سفالین که در زمین می‌نشانیدند و از آن جرقه‌های آتش می‌جهید. 4. شبیه فشفشه که پس از آتش زدن سرگردان بر روی زمین به این سو و آن سو می‌پرید و گاهی در پاچه‌های مردم می‌خزید. 5. جعفر شهری، گوشه‌ای از تاریخ اجتماعی طهران قدیم، ج1، تهران، معین، 1370، صص36ـ37.