حسابداری که با بُز چندقلوزا میلیونر شد

سرانه متوسط مصرف جهانی گوشت در سال 2015 توسط فائو برابر با 41.3 کیلوگرم در سال محاسبه شد و با روند رو به رشد مصرف پیش‌بینی می‌شود تا سال 2030 میزان متوسط مصرف سرانه گوشت در دنیا به حدود 45.3 کیلوگرم در سال برسد. آقای افضلی که پیش از این حسابدار تعاونی روستایی بوده است علت انتخاب این عرصه را درآمد زایی، بهره روری بالا، گسترش شغل پدری می گوید و ادامه می دهد که 4 نفر اشتغالزایی کرده و وضعیت بازار فروش این محصول خوب است.محمد فاضلی 51 ساله از شهر ملکشاهی استان ایلام از سال 93 یکی از دامدارانی است که به جمع پرورش‌دهندگان گوسفند چندقلوزا پیوسته است.میزان تولید سالانه 70 تا80 بره است. میزان درآمد ماهیانه این کارآفرین 4 میلیون تومان است. فصل برداشت این محصول یک دوره آذر ماه و یک دوره بهار است. وی می گوید: حدود 10 میلیون تومان پول داشتم و 20 میلیون تومان از بسیج سازندگی تسهیلات دریافت کردم و با 30 میلیون تومان توانستم اشتغالزایی کنم. در کنار این شغل یک باغ 3500 متری دارم که زمین جهت کاشت گردو، انگور، انجیر،هلو، سیفی جات تولید می کنم.2سال است که مشغول این فعالیت هستم و درآمد نسبتاً خوبی دارم. الان 100 بُز و میش دارم. از شیربُزها نیز روغن و کشک و ماست هم تولید میکنیم و از آن طریق هم اشتغالزایی داریم. کار دولتی حقوق بخور و نمیر دارد. با وام هایی که امروز برای کارهای تولیدی داده می‌شود می توان اشتغالزایی کرد. وی با دریافت 20 میلیون وام از بسیج سازندگی شهرستان در ابتدا اقدام به خرید 30 رأس بره با نژاد ایرانی کرد. وی درباره علت انتخاب نژاد ایرانی برای پرورش دام می گوید: طبق بیانات رهبر معظم انقلاب در سال 93 و تأکید ایشان بر تولید داخلی و تکیه بر توانمندی‌ها و داشته‌های داخلی در اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و به دلیل ویژگی‌های بالای نژادهای ایرانی نسبت به نژادهای خارجی، من برای فعالیتم در این حوزه، نژاد ایرانی شال قزوین را انتخاب کردم. فاضلی افزود: نژادهای ایرانی کاملاًً با زیست ایرانی رشد یافته و در برابر امراض و انگل‌های مختلف و تغییرات آب و هوایی مقاومت بالایی دارند و نسبت به شرایط آب و هوایی مناطق سردسیر سازگارتر و عادت‌پذیرتر و دارای سرعت رشد بالا و تولید شیر مطلوب هستند، ولی نژادهای خارجی به دلیل رشد یافتن در اقلیم‌های دیگر غالباً توان مقاومت‌شان در برابر تغییرات آب و هوای ایران کم است و علاوه بر تلفات بالا در بین آنها، هم هزینه نگهداری و تزریقات دارویی آنها بالا بوده و هم احتمال دست‌کاری شدن ژن آنها وجود دارد، ولی نژادهای ایرانی هم مقاوم‌ترند و هم هزینه‌های نگهداری پایین‌تری دارند و در مقایسه با نمونه‌های خارجی، گوشت‌دهی،‌ شیردهی و تولیدمثل‌شان بالاتر است. وی درباره منافع گوسفند چندقلوزا نسبت به گوسفندان معمولی ادامه داد:گوسفند‌های معمولی در طول سال یک یا دو بره می‌آورند و هزینه نگهداری و خوراک آنها صرفه اقتصادی بالا و مقرون به صرفه ندارد، در حالی که گوسفند چندقلوزا با داشتن همان هزینه‌های نگهداری گوسفندان معمولی، به طور متوسط چهار تا پنج بره در طول سال می‌آورد،‌ گوشت بیشتری دارد، شیر بیشتری می‌دهد و هم به دلیل ویژگی چندقلوزا بودن بره‌های آنها، قیمت بره‌های‌شان نیز نسبت به بره‌های گوسفندان معمولی بین دو تا پنج برابر بالاتر است؛ از این رو این نوع از گوسفندان صرفه اقتصادی بالایی داشته و قابلیت تجاری‌سازی و سود‌آوری بیشتری دارند. فاضلی در این شاخه اقتصادی توانسته چهار نفر از اعضای خانواده خود را نیز به کارگیری کند. وی علاوه بر منافع خوبی که در این حوزه تولیدی دارد، از سختی‌های این کار هم گفت که باید برای کم کردن هزینه‌های خوراک دام، آنها را به چرا در مراتع و در ییلاق و قشلاق ببرد که البته این کار و زندگی در صحرا سختی‌های خاص خود را دارد. او تا به حال علاوه بر فروش تعدادی از گوسفندان و میش‌های پرورشی خود، 30 رأس گوسفند خود را به 10رأس گوسفند و میش رسانده است.