۳ نکته درباره خوی پورشه‌سوار آقای وزیر!
این خوی اشرافیت است که مذموم است، نه خودرو و لباس اشرافی. اتفاقا این همان ریاکاری است که وزیر محترم نسبت بدان دلواپس هستند.
کد خبر :
700679
سرویس سیاسی فردا؛ محسن مهدیان: آقای وزیر بهداشت در مصاحبه‌ای گفتند که سال‌ها پیش پرادو داشتند و به جهت اینکه احساس کردم امنیت ندارد، پورشه خریدم. بعدهم میگویند، چون "دلم" پورشه می‌خواست اگر سوار نمی‌شدم "ریاکار" بودم و بلافاصله میگویند مردم به مسئولی تمایل دارند که منافق و ریاکار نباشد. البته در ادامه گفتند که بعد از وزیر شدن ترجیح دادن از پورشه شان استفاده نکنند.
بیشتر بخوانید: روایت وزیر بهداشت از پورشه شخصی اش
چند نکته در چند سطح قابل تامل است؛ ۱. یکم فهم غلط از ریاکاری
آقای وزیر معتقدند، چون دوست داشتند پورشه داشته باشند، اگر نمی‌خریدند ریاکار و منافق بودند. ظاهرا آقای وزیر فهم نادرستی از ریاکاری دارند. سوال خیلی ساده این است که هرکس به نفسش عمل نکند یعنی ریا و نفاق؟ آنچه ریاست گمراه کردن مردمست. آقای وزیر با همین معیاری که دارند توضیح دهند که چرا امروز سوار پورشه شان نمی‌شوند؟ آیا این ریاکاری نیست؟ ۲. دوم فهم غلط از ساده زیستی مسئولین
آقای وزیر بهداشت تصور می‌کنند ساده زیستی مسئولین یعنی وقتی وزیر شدند، ظاهر را حفظ کنند. البته همین اندازه هم لازم است، اما ماجرای ساده زیستی بسیار فراترست. یک کارگزار می‌تواند پورشه اش را بیرون نیاورد، اما قاعدتا نمی‌تواند تکبراشرافی اش را در خانه پنهان کند. لذاست که خبرنگار منتقد را تحقیر می‌کند. به مسئول و فراماندار زیردستش توهین و ناسزا می‌گوید. در مقابل پرسش ساده و در مقابل چشمان میلیون‌ها بیننده نمی‌تواند بر اعصابش مسلط شود. برای مسئولیت گرفتن در جمهوری اسلامی شرط می‌گذارد. این‌ها نشانه‌های تکبراشرافی است. نگرانی منتقدان از اشرافیت آقای وزیر
به پورشه‌سواری نیست به خوی پورشه‌سواریست" که قابل پنهان کردن هم نیست. آقای وزیر دچار اشتباه عجیبی شدند؛ در مبانی دینی و انقلابی ما، تاکید شده است کارگزار را از افراد ساده زیست انتخاب کنیم نه اینکه آدم اشرافی اگر وزیر شد ظاهرش را اصلاح کند. این خوی اشرافیت است که مذموم است، نه خودرو و لباس اشرافی. اتفاقا این همان ریاکاری است که وزیر محترم نسبت بدان دلواپس هستند. ۳. سوم. نگرانی عمیق‌تر
اتفاقا نگرانی‌ها از همین ریاکاری است؛ اینکه خوی اشرافی در وجودمان نهادینه شود، ولی از مظاهر اشرافیت پرهیز کنیم. این روش آقای وزیر اگر در سطوح دیگری تعمیم یافته باشد، ماجرا بسیار نگران کننده‌تر می‌شود. آیا مردم ما با مسئولینی مواجه اند که ظاهر را حفظ می‌کنند، ولی در درون و باطن بدان اعتقاد ندارند؟