تماشای فیلم سه بعدی بدون عینک مخصوص، ممکن شد

رسانه کلیک: محققان دانشگاه MIT سیستم جدید را طراحی کرده اند که برای کاربران امکان مشاهده ویدیو های سه بعدی را بدون نیاز به استفاده از عینک های مخصوص فراهم می کند. در حالی که تماشای ویدیو های سه بعدی در حال حاضر در تنها در سینماها امکان پذیر است، با استفاده از این تکنولوژی جدید کاربران می توانند حتی در خانه نیز این فیلم ها را به راحتی تماشا کنند. در سالن های سینما برای نمایش فیلم های سه بعدی از نوعی نور پولاریزه و یا نمایش جفتی تصاویر استفاده می شود که باعث عمق بخشیدن به تصویر می شود.

با این حال تماشاگر برای قرار گرفتن در متن تصویر مجبور به استفاده از نوعی عینک خاص است. استفاده از این عینک ها معمولا برای تماشاگر راحت نیست. اما اخیرا دانشمندان MIT در ایالات متحده موفق به طراحی نوعی سیستم جدید با نام Home3D شده اند که با استفاده از آن فیلم های سه بعدی با فرمت های قدیمی به نوعی فرمت جدید تبدیل می شود که قابل نمایش در نمایشگر های با نام Automultiscopic است. وضوح تصویر در این نمایشگرها نسبت به نمایشگرهای قدیمی بهبود پیدا کرده و بنابراین می توان از آن ها برای استفاده خانگی بهره برد. محقان این پژوهش بر این باورند که متاسفانه به دلیل اینکه نمایشگرهای Automultiscopic قادر به نمایش تصاویر با قالب استریو نیستند و غالبا در حال حاضر این نوع فیلم ها در بازار موجود هستند، بنابراین استفاده از آن ها در بین عموم فراگیر نشده است. اما با تبدیل فرمت فیلم های سه بعدی قدیمی به فرمت جدید با استفاده از سیستم طراحی شده توسط این محققین، راه های جدید برای تماشای تصاویر سه بعدی در خانه ها بدون استفاده از عینک های مخصوص باز خواهد شد. سیستم Home3D قابلیت پردازش با استفاده از کارت گرافیکی را دارد. یعنی می توان از آن بر روی سیستم هایی مثل Xbox یا Playstation استفاده کرد. این تیم تحقیقاتی ادعا کرده است که در آینده نزدیک Home3D در قالب چیپ هایی ارائه خواهد شد که قابل نصب بر روی تلویزیون ها و یا سایر دستگاه های پخش چند رسانه ای از جمله Chromecast گوگل خواهند بود. در ادامه این محققان به این نکته اشاره کرده اند که الگوریتم های بکار رفته در Home3D امکان سفارشی سازی تنطیمات پخش ویدیو سه بعدی را فراهم می کند. سیستم Home3D فیلم های سه بعدی با فرمت Stereoscpic را به ویدیو های Multi-View تبدیل می کند. یعنی نمایشگر به جای نمایش تصاویر جفتی، ۳ یا چند تصویر را با هم نمایش می دهد که در واقع هر تصویر یک موقعیت مکانی است و به این صورت حالت سه بعدی شبه سازی می شود. به این تریتب مغز برای تصویر عمق در نظر می گیرد و به این ترتیب بیننده تصور می کند که در همان فضای نمایش داده شده قرار گرفته است.