صبر ترامپ در قبال چین سر آمده است

خبرگزاری مهر: سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیرا مقاله ای در مورد تغییر رویکرد «دونالد ترامپ» نسبت به چین با قلم «دیمیتری الکساندر سیمز» منتشر کرده است. الکساندر سیمز در این مقاله چگونگی تغییر رویکرد ترامپ نسبت به چین در طی چند ماه گذشته را شرح می دهد. ترجمه مقاله در ادامه آمده است. واقعیت این است که دولت ترامپ به تدریج صبر خود را در ارتباط با چین از دست می دهد. به همین دلیل در طی هفته گذشته دولت ترامپ موضع جدید و بیشتر تهاجمی را نسبت به پکن در پیش گرفته است که می توان برای نمونه به اعمال تعرفه های بیشتر بر فولاد وارداتی از چین اشاره کرد. اقدامات اخیر ایالات متحده امریکا علیه چین نشان می دهد، رویکرد پیشین رئیس جمهور ترامپ به چین تغییر کرده است ( رویکردی که بر اساس آن دولت ترامپ خواهان همکاری با چین جهت حل مسائل منطقه ای به ویژه مسئله کره شمالی بود). در دوران مبارزات انتخاباتی، «دونالد ترامپ» همواره رویکردی انتقادی نسبت به چین اتخاذ کرده بود به طوریکه در طی سخنرانی خود در ایالت ایندیانا، اعلام کرد: ما نمی توانیم بیشتر از این به چین اجازه دهیم کشور ما را غارت کند و رشد اقتصادی ما باید از چین پیشی گیرد. با این حال در ماههای نخست ریاست جمهوری، ترامپ همکاری با پکن را به جنگ با این کشور ترجیح داد. بعد از سفر رئیس جمهور چین به واشنگتن در ماه آوریل، ترامپ در مورد همکاری با چین ابراز خوش بینی کرده و مهمترین مسائل مشترک میان دو کشور را مسئله کره شمالی و تجارت دانست. اما باید گفت که تکیه بر چین جهت اعمال فشار بر کره شمالی، استراتژی ای است که سودمندی چندانی ندارد، زیرا چینی ها تمایلی به اعمال فشار واقعی بر کره شمالی ندارند و ابقای نظام سیاسی در کره شمالی منافع استراتژیک آنها را تامین می کند. «اریک گومز» تحلیلگر مطالعات سیاست خارجی و دفاعی موسسه کاتو در این ارتباط می گوید: کره شمالی حائل فیزیکی بسیار عالی بین نیروهای نظامی آمریکایی مستقر در کره جنوبی و مرز چین است. باید گفت که این علاقه امنیتی اراده چین را جهت انجام هر اقدامی که ممکن است منجر به سقوط دولت کره شمالی شود، مهار می کند. علاوه بر این، چین از توانایی زیادی جهت اعمال نفوذ بر رهبران کره شمالی، آنطور که ترامپ تصو می کند، برخورار نیست. گومز می گوید: توانایی چین جهت اعمال نفوذ بر «کیم جونگ اون» جهت اتخاذ موضع صلح آمیز با آمریکا بیش از حد برآورد شده است. واقعیت این است، زمانی که چین نتوانست انتظارات ترامپ را در مورد کره شمالی برآورده کند، رئیس جمهور ترامپ و تیم او، سرخورده شدند. «دونالد ترامپ» در پی مرگ «اتو وامبیر» دانشجوی امریکایی در زندان کره شمالی، ناامیدی خود را از پکن در مورد حل مسئله کره شمالی، با صراحت بیان کرد. روز بعد «رکس تیلرسون» وزیر امور خارجه امریکا احساسی مشابه با احساس رئیسش را بیان کرده و گفت: چین مسئولیت دیپلماتیک جهت اعمال فشار دیپلماتیک و اقتصادی بیشتر علیه دولت کره شمالی دارد، اگر واقعا می خواهد از بی ثباتی بیشتر در منطقه جلوگیری نماید. سپس دولت ترامپ اقداماتی را علیه دولت چین انجام داده است که باعث ناهموار شدن مسیر همکاری دو کشور می شود. طی روزهای گذشته وزارت خزانه داری امریکا تحریم هایی را علیه یک شرکت و دو شهروند چینی که با کره شمالی در ارتباط بودند، در نظر گرفت. در اقدامی دیگر، دولت ترامپ بر خلاف سیاست پیشینیان خود، از فروش محموله تسلیحاتی به ارزش یک میلیارد و چهارصد میلیون دلار به تایوان خبر داد، اقدامی که سیاست چین واحد را تحت الشعاع قرار داده و خشم مقامات چین را در پی داشت. این در حالی است که مانورهای ژئوپلیتیکی اخیر امریکا با متحدان آسیایی خود فروش تسلیحات به کشورهای دیگر را محدود کرده است. بر اساس این استراتژی که واشنگتن خواهان تقویت روابط خود با رقبای منطقه ای چین از جمله هند و ژاپن است، دولت ترامپ قبل از ملاقات ترامپ با «نارندا مودی» نخست وزیر هند، فروش 22 هواپیمای بدون سرنشین به هند را تصویب کرد که این امر می تواند مانع از اقدام چین در اقیانوس هند شود. در کنفرانس مطبوعاتی مشترک ترامپ با مودی، ترامپ بر مشارکت آمریکا در رزمایش دریایی «مالابار» با ژاپن و هند تاکید کرد. «دیوید بروستر» پژوهشگر ارشد کالج امنیت ملی دانشگاه ملی استرالیا در این ارتباط می گوید: مانورهای نظامی مشترک امریکا، ژاپن و هند، اهمیت نمادین و عملی همبستگی فزاینده بین سه کشور را بیان کرده و دولت چین خواهان تضعیف این همبستگی و اتحاد است. با این حال، با بررسی اقدامات دولت ترامپ علیه چین نباید اینطور تصور کرد که ترامپ امید خود را از همکاری با چین به طور کامل از دست داده است. در 22 ژوئن ترامپ با «یانگ جیچی» مشاور ارشد دولت چین ملاقات نمود و بر علاقه امریکا به همکاری با چین در طرح «یک کمربند یک جاده» تاکید کرد. برای رئیس جمهوری که یکبار رویکردش را در مقابل چین تغییر داده است، غیر قابل تصور نیست که بار دیگر چنین اقدامی انجام دهد.