۴ گزاره در باب قرارداد با توتال و لغو آتش بس!

سرویس سیاسی فردا؛ احسان بابایی

۱. آقای زاکانی که چند روز قبل، به آتش بس یک طرفه دعوت کرده بود، با توجه به موضوع قرارداد با شرکت توتال و مشکل دار بودن قراردادهای IPC _قرارداد های جدید نفتی_ نوشتند هر کس در مورد امضای این نوع قراردادها سکوت کند، در پیشگاه الهی پاسخی نخواهد داشت و اینکه آتش بس یک طرفه جایز نیست.

۲. به این کاری ندارم که چه زود نظر آقای زاکانی عوض شد، مساله محل پرسش، دعوت ایشان از مخاطبان برای فریاد کشیدن در موضوعی است که اکثریت قریب به اتفاق افراد از آن اطلاع تفصیلی، بلکه اجمالی هم ندارند. و چه بسا قرار هم نیست داشته باشند! و با توجه به شرایط موجود، دعوت آقای زاکانی، دعوت به فریادی کور است!

۳. مساله این نیست که نسبت به آنچه در جریان است در زمینه های مختلف،حساس و نگران نباشیم، مساله این نیست که نسبت به موضوع استقلال و حفظ سرمایه های ملی بی تفاوت باشیم، مشکل این است که در موارد اینچنینی، با جامعه ای بی نظم و بدون تقسیم کار مواجه هستیم. جامعه ای که در واکنش به موضوعات کاملا تخصصی، تفاوت بین متخصص و غیر متخصص نادیده گرفته می شود؛ سهم و وزن مسوولیت ها نادیده گرفته می شود.

۴. وقتی احزاب قدرتمند از حیث توان کارشناسی و برقراری ارتباط با مردم نداریم؛ وقتی دانشگاه ها با جامعه در ارتباط نیستند؛ وقتی نخبگانی که به واسطه جایگاه علمی و اجرایی خود مسوولیت دارند از صحنه ها کناره گیری می کنند؛ وقتی رسانه ها عقب هستند یا دچار محدودیت هستند؛ وقتی سطوح محرمانگی اسناد، واضح نیست و ضابطه و راهکار مناسبی برای دسترسی به اطلاعات وجود ندارد؛ وقتی پاسخگویی، نهادینه نیست؛ باید شاهد دعوت های اینچنینی باشیم که بار مسوولیت را بی شکل و بی ضابطه، بر دوش مردم عادی قرار می دهد.