رکن اول اعتماد در زندگی مشترک رازداری است

سرویس سبک زندگی فردا : حسین دارد تلویزیون نگاه می‌کند و مریم رفته است برای همه چای درست کند که زنگ موبایلش به صدا درمی‌آید. در ادامه این مطلب را به نقل از سلامت نیوز بخوانید.

مریم تلفن را برمی‌دارد و به اتاق خواب می‌رود چند لحظه بعد حسین از جایش برمی‌خیزد تا از یخچال آب بردارد که از کنار اتاق خواب رد می‌شود. صدای همسرش را می‌شنود که دارد به خواهرش می‌گوید: آره آبجی دیگر خسته شدم این‌قدر به همسرم گفتم که دلم یه خونه بزرگ‌تر میخواد، خسته شدم. گفتم اگر خانه را عوض نکنی قهر می‌کنم او هم افتاده دنبال وام که پول خانه را جور کند. حسین غم دنیا به دلش می‌ریزد و با خودش فکر می‌کند: همه رازهای او را می‌دانند. خودش را به مریم نشان می‌دهد و مریم خیلی خونسرد حرف را عوض می‌کند و می‌گوید از طرف من بچه‌ها را ببوس خداحافظ. حسین عصبانی و ناراحت است. بر سر همسرش فریاد می‌کشد: به قوم و خویشت داری گزارش لحظه به لحظه می‌دهی؟! و به همین راحتی یک شب خراب می‌شود، اعتماد سلب می‌شود و یک برنامه به هم می‌ریزد. جای خالی اعتماد خانواده باید برای ما امن‌ترین جای دنیا باشد. جایی که غم‌ها و شادی‌ها و اسرارمان در آن محفوظ می‌ماند و می‌توانیم به نزدیکانمان در آنجا اعتماد کنیم. بعضی افراد وقتی اعتمادشان در خانه از همسرشان سلب شود، مدام در این چالش خواهند بود که من اولویت همسرم هستم یا خانواده پدری او، من خانواده او حساب می‌شوم یا هنوز او آن‌ها را خانواده اصلی خود می‌داند. آیا هنوز من شخصی به حساب می‌آیم که لازم است مرا کنترل کنند تا مطمئن شوند به درد زندگی می‌خورم؟ این سوال‌هایی است که در اثر بی‌اعتمادی می‌تواند ذهن همسران را به خود مشغول کند. نرگس مادر شوهری دارد که لحظه به لحظه او و همسرش را کنترل می‌کند و می‌خواهد از هر رازی سر در آورد و هر خبری را قبل از دیگران بشنود. حتی گاهی مادر شوهرش برای این که برتری خودش را ثابت کند گوشه‌ای از برنامه‌های آینده پسرش را برای نرگس فاش می‌کند. این کار نرگس را بسیار آزرده می‌کند. او حس می‌کند پس از ده سال زندگی مشترک هنوز محرم همسرش نیست. دکتر فاطمه بهشتیان، روان‌شناس و مشاور، رازداری را رکن اول اعتماد متقابل در زندگی زناشویی می‌داند و اعتقاد دارد بدون آن نمی‌توان زندگی را پیش برد. این روان‌شناس با تاکید بر فرمود: ه قرآن کریم زن و مرد را لباس و عیب‌پوش یکدیگر می‌داند و معتقد است افشای عیوب زن و مرد برای خانواده‌های آن‌ها سبب می‌شود همسر از چشم خانواده طرف مقابل بیفتد و مقاومتی دائم برای پذیرش او به وجود بیاید و او احترام خود را نزد آن‌ها از دست بدهد. این یک راز است من خوشبختم یا بدبخت، چقدر درآمد دارم یا چقدر کار می‌کنم، چرا یک فرزند دارم یا چرا اصلا فرزندی ندارم و خیلی مسائل دیگر چیزی نیست که لازم باشد به همه بگوییم. گاهی حتی مشکلاتی را که ناچاریم با کسی در میان بگذاریم لزومی ندارد حتما به اقوام و آشنایان بگوییم. اغلب یک مشاور کاملا غریبه راه‌حل‌های بهتری ارائه می‌دهد بی‌این که دانستن مشکلات ما از سوی او برایمان تبعاتی ایجاد کند. دکتر بهشتیان معتقد است گفتن نقاط ضعف و قوت هیچ یک ضرورتی ندارد. اگر ضعف‌های هم را بگوییم یکدیگر را در مضان اتهام قرار می‌دهیم و اگر نقاط قوت و موفقیت خود را مدام ابراز کنیم، ممکن است مورد حسادت دیگران واقع شویم. از این منظر می‌بینید که خیلی از مسائل زندگی رازهایی است که نباید با کسی در میان بگذاریم. هر وقت زمانش برسد خودشان خواهند فهمید. رازداری خوب است چون... علی رضایی مشاور و روان‌شناس نیز معتقد است وقتی راز دل را به کسی نگفته باشید نگران فاش شدن آن نیستید. پس امنیت و آرامش اولین حاصل رازداری است. وقتی همسرتان شما را رازدار بداند، خصوصی‌ترین مسائل را هم با شما مطرح می‌کند و شما اولین مشاورش می‌شوید. عشق و محبت در میان شما افزایش می‌یابد، زیرا شما تن‌ها حافظ رازهایی خواهید بود که هیچ کس نمی‌داند و اطمینان بخش‌ترین شخص برای درد دل‌های خصوصی خانواده شما هستید. این مشاور اهمیت رازداری را در حفظ عزت و آبروی خانوده می‌داند و می‌افزاید: وقتی عصبانی هستید ممکن است رازهایی از دعواها، عدم توافق‌ها و مشاجرات خود را فاش کنید، اما بزودی وقتی آشتی کنید و بخواهید روابط عادی خانوادگی خود را از سر بگیرید، برای خانواده‌تان بیرون کردن کدورت‌ها از دل سخت خواهد بود و پذیرفتن عروس یا دامادی که می‌دانند موجب آزار و مشکلاتی برای فرزندشان شده سخت خواهد بود و به اصطلاح همسرتان از چشم خانواده می‌افتد. او دلیلش را نمی‌داند، اما شما می‌دانید و حالا در پشت صحنه روابط ناچار خواهید بود از آن‌ها بخواهید حفظ ظاهر کنند. بنا براین بهتر است از این صحنه‌سازی‌ها پیشگیری کنید و راز خانواده را فقط پیش خودتان نگه دارید. تیری که باز نمی‌گردد ‌ می‌گویند سخن مانند تیری است که تا وقتی ر‌ها نکرده‌ایم در دست ماست و وقتی رهایش کردیم دیگر هرگز برنمی‌گردد، اما وقتی یک سخن ساده می‌تواند این‌قدر تبعات داشته باشد و زندگی ما را به چالشی جدی دچار کند، چرا نمی‌توانیم جلوی زبان خود را بگیریم. گاه سادگی و بی‌تجربگی باعث می‌شود ندانیم چه چیزهایی را می‌شود بیان کرد و چه چیزهایی را نه که نتیجه آن مداخله دیگران در زندگی زناشویی است. شما با هر کلامی که می‌گویید در خلوت خود را به روی دیگران می‌گشایید و اجازه می‌دهید به داخل سرک بکشند. روان‌شناسان معتقدند بعضی‌ها از طریق سخنان خود جلب توجه می‌کنند یا قصد برانگیختن احساس ترحم و همدلی در دیگران دارند. کمبودهای درونی و جلب کمک دیگران از دیگر انگیزه‌های افشای اسرار در افراد است. رموز رازداری اگر می‌خواهید رازهای شما از خانواده بیرون نرود شنونده، رازدار و همسر صبوری باشید. کسانی که بابت شنیدن هر راز و درددلی برمی‌آشوبند و طرف مقابل را به باد انتقاد می‌گیرند، نتیجه‌اش را با سکوت همسرشان و رازگویی او با دیگران خواهند دید. حجت‌الاسلام جهان مهر پارسا نیز با نقل قولی از حضرت علی (ع) می‌گوید: سینه آدم عاقل صندوق اسرار است. این کارشناس مذهبی توصیه می‌کند با مراجعه به متخصصان یا افراد باتجربه مشکلات خود را حل کنیم و اسرار خود را به دوست و آشنا نگوییم. این کارشناس معتقد است: در زندگی زناشویی حتی برخی اسرار را به والدین نیز نمی‌توان گفت، زیرا ممکن است در زندگی‌مان تاثیر منفی بگذارد. مولای متقیان علی (ع) در سخنی دیگر می‌فرماید: پیروزی، به محکم کاری بسته است و آن هم به اندیشه بستگی دارد و اندیشه نیز به نگهداری رازهاست و در جایی دیگر رسیدن به موفقیت را در سایه رازداری دانسته‌اند.