کهتری: همچنان خانه به دوش هستیم
مجید کهتری رییس انجمن تیر و کمان معلولان با بیان این که به دنبال کسب مدال در رقابتهای بین المللی جمهوری چک نیستیم، گفت: هدف آماده سازی تیم برای شرکت در مسابقات جهانی چین است.
کد خبر :
686036
خبرگزاری ایسنا: مجید کهتری ، درباره وضعیت تیم اعزامی به مسابقات بینالمللی جمهوری چک که تیر ماه عازم این رقابتها خواهند شد، اظهار کرد: بعد از پایان اردویی که در مشهد داشتیم، از نظر رکوردی کمانداران شرایط راضیکنندهای دارند و به دنبال تشکیل سومین و آخرین اردوی تیم که از ۱۲ تا ۲۲ تیر ماه به احتمال زیاد در زمین شماره دو مجموعه ورزشی شهید شیرودی برگزار میشود، هستیم.
وی در پاسخ به این پرسش که چقدر به دنبال کسب مدال در مسابقات بینالمللی جمهوری چک هستید، گفت: این تورنمنت چون به عنوان ارتقای رنکینگ برای کمانداران محسوب میشود. تدارکات خوبی برای آماده سازی تیم است تا بازاریابی نقاط ضعف و قوت تیم در این تورنمنت، آنها را برای مسابقات جهانی چین آماده کنیم. البته به دنبال کسب مدال نیز هستیم، اما اولویت اصلی ارزیابی تیم از نظر فنی است.
رییس انجمن تیروکمان معلولان درباره وضعیت زهرا نعمتی و حضور وی در مسابقات بینالمللی جمهوری چک گفت: نعمتی به خاطر آسیبدیدگی کتفش مدت ۱۰ ماه از تمرینات به دور بود و طبیعی است که برای رسیدن به اوج آمادگی نیاز به زمان دارد تا خود را به شرایط مسابقات برساند. البته خود نیز رغبت زیادی برای شرکت در رقابتهای بینالمللی چک ندارد و به دنبال آن است تا خود را برای مسابقات جهانی چین آماده کند.
وی همچنین با بیان این که کنارهگیری ابراهیم رنجبر از رشته ریکرو و پیوستن به تیم کامپوند، خلا بزرگی برای رشته ریکرو بود، اظهار کرد: ابراهیم رنجبر، یکی از ورزشکاران شاخص ما در رشته ریکرو بود و قطعا عدم حضور وی در این رشته خلا بزرگی است که پر کردن چنین خلا به راحتی امکان پذیر نیست. هر چند مخالف تغییر رشته او بودم، اما چارهای جز احترام گذاشتن به تصمیم او نداشتیم و سعی داریم جایگزین خوبی در تیم ملی جای او پیدا کنیم.
کهتری در پایان با اشاره به خانه به دوش بودن کمانداران معلول به خاطر نداشتن فضای تمرینی، گفت: با وجود این که این رشته جزو یکی از پر مدالترین رشتهها در تمام عرصه های آسیایی، جهانی و پارالمپیک است. اما همچنان خانه به دوش هستیم و مانند یک مستاجر مرتب دنبال خانه میگردیم. واقعا حق تیم تیروکمان معلولان نیست که از سوی هیچ ارگانی (اعم از وزارت ورزش و جوانان و شهرداری) تحت حمایت قرار نگیرد و مرتب با پایان اردو نگران پیدا کردن فضای تمرینی دیگری برای تمرینات خود باشند.