جای خالی «جت اختصاصی» برای حمل عضو پیوندی
رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاه به لزوم ایجاد سیستم حمل ارگان برای اهدای عضو در کشور، گفت: البته علاوه بر این کار گسترش معقولانه مراکز پیوند نیز ضرورت دارد.
کد خبر :
682338
خبرگزاری ایسنا: دکتر علی جعفریان درباره وضعیت حمل عضو اهدایی از نقاط مختلف کشور و رساندن آن برای انجام اهدای عضو، گفت: این موضوع به سیستمی نیاز دارد که آن را در اروپا و آمریکا میبینیم. به طوریکه در این کشورها سیستم انتقال عضو، متناسب با فاصله و مسافت موجود سنجیده میشود. به این صورت که تا یک مسافتی با ماشین، تا یک مسافتی با آمبولانس و تا یک مسافتی هم با هواپیما یا جت عضو را منتقل میکنند. وی افزود: من در فرصت مطالعاتی که بودم بارها با جت اختصاصی ارگان را حمل میکردم. در کشورهای اروپایی و آمریکایی یک جت اختصاصی وجود دارد که در هر ساعت شبانهروز میتواند هر جا که عضوی باشد، پرواز کند و عضو را بیاورد. بنابراین انجام این کار در کشور وجود سیستمی دقیق را میطلبد و البته پرهزینه است. به عنوان مثال هواپیما باید همیشه آمادگی حمل ارگان را داشته باشد. وی همچنین گفت: البته ما هنوز در کشورمان چنین سیستمی را نداریم. ممکن است گاهی به صورت موردی انتقال عضو انجام شود، اما به صورت سیستماتیک نیست. به عنوان مثال چندی پیش یک مورد انتقال عضو با جت را انجام دادیم. جعفریان با بیان اینکه باید توجه کرد که انجام این کار
هزینهبر است؛ چراکه به جت اختصاصی و امکانات دیگری نیازمند است، درباره تفاهمنامهای که قرار بود میان سپاه پاسداران و وزارت بهداشت در این باره امضا شود، ادامه داد: تا جایی که اطلاع دارم هنوز این موضوع نهایی نشده است. وی با اشاره به انتقال ارگان بوسیله جت که چندی پیش در کشور انجام شد، گفت: نکته مثبت این اقدام، این بود که نشان داد انجام آن عملی است. این کار در کشور ما با توجه به گستردگی جغرافیایی که داریم، ضروری است و لازم هم نیست که 20 پایگاه داشته باشیم؛ چون مراکز انجام پیوند برخی ارگانهایمان مانند قلب و ریه و کبد محدود است و عمدتا در شیراز و تهران قرار دارند. بنابراین عمده انتقال عضو ما برای قلب و ریه و در برخی موارد کبد است. رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره آمار مرگومیر ناشی از نرسیدن عضو در مراکز اهدای عضو بیمارستانهای این دانشگاه، گفت: در مراکز اهدای عضو دانشگاه ما میزان مرگومیر نیازمندان پیوند، هفت درصد بوده است. البته علت آن همیشه نرسیدن عضو نیست،بلکه گاهی شرایط بیمار خوب نیست. از طرفی هم ممکن است که ظرفیت ماپر باشد و برای انجام پیوند جا نداشته باشیم. بنابراین باید به روشی معقول برای
گسترش مراکز پیوند را هم در دستور کار داشته باشیم.