چند بیمار اسکیزوفرنی مجهول‌الهویه در تهران داریم؟

خبرگزاری فارس: اصغر باقری در ابتدای نشست بررسی ابعاد زیستی، روانی و اجتماعی بیماری اسکیزوفرنی برگزار شد، گفت: ی با اشاره به حکمت 419 امام علی(ع) در نهج‌البلاغه مبنی بر اینکه انسان اجلش پنهان، بیماری‌هایش پوشیده، اعمالش نوشته شده و پشه‌ای او را می‌آزارد، گفت: برای اینکه شرایط بهتری برای بیمار و خصوصاً بیماران اسکیزوفرنی فراهم کنیم باید آن را در یک مثلث آموزشی ببینیم. مدیرکل بهزیستی استان تهران با بیان اینکه در برخورد با یک بیمار اسکیزوفرنی باید فرد، خانواده و اجتماع را آموزش دهیم، ادامه داد: بیماری انسان پنهان است و همه ما بالقوه می‌توانیم بیمار اسکیزوفرنی باشیم و بنابراین باید این مهارت خودآگاهی را داشته باشیم. وی با اشاره به اینکه متأسفانه گاهی ابتلای یکی از زوجین به بیماری سرطان و ... منجر به طلاق می‌شود، خاطر نشان کرد: برای پیشگیری از وقوع سایر آسیب‌ها پیشنهاد می‌شود با فرهنگ‌سازی در جامعه، نگهداری از زن یا مرد در صورت ابتلا به بیماری‌های حاد و مزمن در شروط ضمن عقد گنجانده شود. باقری یکی دیگر از جنبه‌های دیگر برخورد با این بیماران را شرایط محیطی دانست و با گلایه از مخالفت برخی از مردم و مسئولان برای ایجاد مراکز نگهداری از بیماران روان در بعضی مناطق، گفت: برخی افراد می‌گویند با راه‌اندازی این مراکز قیمت منازل آنها در آن منطقه کاهش می‌یابد و یا فرزندان آنها با اطمینان خاطر نمی‌توانند رفت و آمد کنند، که این ذهنیت کاملاً نادرست است و برای پاک کردن آن باید کار فرهنگی صورت گیرد. مدیرکل بهزیستی استان تهران با تأکید بر اینکه افزایش آگاهی‌ها بین افراد جامعه و مسئولان و خودآگاهی در این زمینه از دغدغه‌های بهزیستی است، تصریح کرد: در حال حاضر 3 هزار و 342 بیمار اسکیزوفرنی تحت پوشش بهزیستی استان تهران قرار دارند که از این تعداد 921 نفر از این بیماران مجهول‌الهویه هستند. باقری در پایان با اشاره به فعالیت 27 مرکز شبانه روزی نگهداری از بیماران اسکیزوفرنی در استان تهران گفت: این 27 مرکز با ظرفیت خدمت‌رسانی به 2 هزار و 453 نفر و همچنین 11 مرکز خدمات در منزل با ظرفیت ارائه خدمات به 650 نفر در سطح استان تهران به بیماران اسکیزوفرنی خدمات ارائه می‌دهند. 23تا 25درصدمردم یک اختلال روان دارند در ادامه این نشست رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: اگر فردی به بیماری روان مبتلا شد،‌ خانواده باید در برابر آن احساس مسئولیت کند هر چند که نگهداری بیمار سخت است اما نشدنی نیست. سید حسن موسوی چلک با اشاره به زدن برچسب به بیمار اسکیزوفرنی، گفت: افزایش مراکز نگهداری بیماران روان نشان دهنده پایین آمدن مدارای اجتماعی و آستانه تحمل خانواده بیماران است. وی با بیان اینکه با وجود بیماری‌های روان، روابط اجتماعی خانواده دارای بیمار روان با دیگران کمتر می‌شود، تصریح کرد: این طور نیست که بگوییم بیماران روان چیزی نمی‌فهمند و برچسب (خل و چل) به آنها زده و از آنها فرار کنیم. موسوی چلک با بیان اینکه بیماران روان خیلی مظلوم هستند، اظهار کرد: عمدتاً سازمان‌های غیردولتی بار نگهداری و حمایت‌های بیماران روان را به دوش می‌کشند. رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران افزود: متاسفانه اغلب خانواده‌ها به وظیفه خود در برابر بیمارشان عمل نمی‌کنند و آنها را در خیابان رها کرده یا به مراکز نگهداری می‌سپارند. وی افزود: 23 تا 25 درصد مردم دست کم یک اختلال روان دارند که این شاخص در برخی مناطق کشور، بیشتر است، بطور مثال میانگین ابتلا به اختلال روان در یکی از مناطق جنوبی تهران دو برابر میانگین کشوری است. سید حسن موسوی چلک گفت: متاسفانه دانش جامعه و حتی دانشگاهیان در مورد بیماری اسکیزوفرنی کم است و در این زمینه تلاش‌های بیشتری باید صورت پذیرد. نگهداری از 25 درصد بیماران روانی مزمن کشور در مراکز استان تهران در ادامه این نشست محمدرضا اسدی؛ معاون امور توانبخشی بهزیستی استان تهران، رویکردهای مبتنی بر جامعه را کامل‌ترین روش برای آگاه‌سازی، مشارکت و و تغییر نگرش جامعه در ارتباط با بیماران اسکیزوفرنی دانست و گفت: در کنار این رویکردهای مبتنی بر جامعه، بیمه‌ها نیز باید حمایت ویژه‌ای از بیماران روان داشته باشند که متاسفانه تاکنون پوشش بیمه‌ای مناسب نبوده است. وی با گلایه از وزارت بهداشت در خصوص کمبود میزان آموزش در ارتباط با کار تیمی تمام رشته‌های تخصصی در راستای توانمندسازی بیماران، افزود: 25 درصد بیماران روانی مزمن کشور در مراکز توانبخشی شبانه‌روزی استان تهران نگهداری و به آنها ارائه خدمت می‌شود. در ادامه نشست به ابعاد زیستی، روانی و اجتماعی بیماری اسکیزوفرنی، توسط تنی چند از اساتید دانشگاه پرداخته شد. براساس این گزارش، روان‌گسیختگی یا اسکیزوفرنی یا شیزوفرنی یک اختلال روانی است که مشخصهٔ آن از کار افتادگی فرآیندهای فکری و پاسخگویی عاطفی ضعیف است. این بیماری در بین همهٔ بیماری‌های عمدهٔ روان‌شناختی از همه وخیم‌تر می‌باشد و معمولاً خود را به صورت توهم شنیداری، توهم‌های جنون آمیز یا عجیب و غریب، یا تکلم و تفکر آشفته نشان می‌دهد، و با اختلال در عملکرد اجتماعی یا شغلی قابل توجهی همراه است.