والدین چگونه می‌توانند بر موفقیت فرزند اثر بگذارند؟

سرویس سبک زندگی: بیشتر والدین وقتی تصمیم به بچه دار شدن می‌گیرند کتاب‌های زیادی در رابطه با اتفاقاتی که در دوران حاملگی می‌افتد و در مورد نحوه تربیت فرزند می‌خوانند تا از سلامت و امنیت کودک مطمئن شوند. در ادامه این مطلب را به نقل از سایت بدونیم می‌خوانیم.

اما تعداد کمی از این کتاب ها به شما یاد می‌دهد که چگونه با کودک صحبت کنید تا بتواند در آینده فرد موفقی باشد. به گفته دکتر کارول دوئک موفقیت یک فرد در آینده بستگی به ذهنیتی دارد که والدین در کودک ایجاد کرده‌اند. ذهنیت در حال رشد یا ذهنیت ثابت.

ذهنیت ثابت: بر این باور است که شخصیت، استعداد و خلاقیت‌های ما ثابت و ذاتی است.

ذهنیت در حال رشد: این ذهنیت را افرادی دارند که ترس از مقابله با مشکلات را ندارند و شکست را دلیل بر حماقت خود نمی‌بینند بلکه پلی برای موفقیت‌ها و فرصت‌های جدید می‌دانند.

حرفه، روابط و شاد بودن هر شخصی بستگی به ذهنیتی دارد که در دوران کودکی در او شکل گرفته است. در این جا تفاوت بین این دو نوع ذهنیت آورده شده است. کودکان نباید برای استعدادشان تحسین شوند بلکه باید برای توانایی یادگیری‌شان مورد تمجید و تحسن قرار بگیرند.

وقتی کودک‌تان برای شما می‌خواند:

ذهنیت ثابت: تو خیلی باهوش هستی.

ذهنیت در حال رشد: برای این که خواندن را یاد بگیری خیلی تلاش کرده‌ای و اکنون می‌توانی این کار را انجام دهی آفرین.

وقتی کودک پازل را به سرعت می‌چیند:

ذهنیت ثابت: چه بچه باهوشی!!

ذهنیت در حال رشد: ببخشید که باعث شدم با این پازل ساده وقتت گرفته بشه اجازه بده یکی سخت ترش رو پیدا کنم. مطمئنم که می‌تونیم اونو هم کامل کنیم.

وقتی کودک‌تان امتحانش را خوب می‌دهد

ذهنیت ثابت: امتحانت رو ۱۸ شدی آفرین.

ذهنیت در حال رشد: امتحانت رو ۱۸ شدی و این یعنی تونستی تلاشتو بکنی تا چنین نمره‌ای بگیری پس اگه یک بار اشتباهاتت رو مرور کنی و دوباره امتحان بدی مطمئنم که نمره ۲۰ میگیری.

شاید تفاوت بین این نحوه ارتباط برقرار کردن با کودک خیلی زیاد نباشد اما تاثیری که در موفقیت و آینده کودک دارد بسیار متفاوت است.

وقتی کودک را نه به خاطر استعدادش بلکه به خاطر تلاش و توانایی او برای یادگیری تحسن و تمجید می‌کنید به آن‌ها کمک می‌کنید درک کنند که با این استعدادهای درونی به دنیا نیامده‌اند و برای به دست آوردن موفقیت در زندگی باید تلاش کنند و صبر و مقاومت داشته باشند و زمانی که با مشکلات زندگی مواجه شدند اعتماد به نفسشان را از دست ندهند و خودشان را نبازند چون همه چیز بستگی به تلاش آن‌ها دارد و شکست مختص آن‌ها نیست.

دکتر دوئک و همکارانش تحقیقی در این زمینه به مدت ۲ سال روی گروهی از دانش آموزان کلاس هفتم انجام دادند. این کودکان با دو ذهنیت مختلف رشد کردند. درست است که در نتیجه همه این کودکان رتبه مشابهی گرفتند اما اهدافشان کاملا با یکدیگر متفاوت بود.

هدف کودکانی که ذهنیت ثابت داشتند این بود که در دید دیگران باید فرد باهوشی باشند و دیگران آن‌ها را تایید کنند. رفتار آن‌ها به گونه‌ای بود که همیشه از موقعیت‌های مخالف اجتناب می‌کردند. اما کودکانی که ذهنیت در حال رشد داشتند از شکست هراسی نداشتند. هدف آن‌ها یادگیری به هر قیمتی بود.

این کاملا مشخص است که کدام یک از این گروه‌ها راحت‌تر می‌تواند با مشکلات مبارزه کند و به رشد برسد. پس در شکل دادن به ذهن کودکتان بسیار مراقب باشید. این یکی از مهم ترین جنبه‌های تربیت کودکان است آن را هرگز نادیده نگیرید.