چرا دولت مابه‌التفاوت قیمت بنزین را به مردم نداد؟

این روزها همه ی دولتی‌ها دست به کار شدند، از روزنامه رسمی دولت- ایران- تا ایرنا و روزنامه وابسته به هلال احمر در نقد افزایش یارانه نقدی و عدم امکان چنین رویدادی سخن می‌گویند. عبده تبریزی از مشاوران غیر رسمی دولت یازدهم، 48 ساعت یکبار در رسانه‌های دولتی حاضر می‌شود و درباره معایب، پوپولیستی بودن و امکان نداشتن 3 و 2 برابرکردن یارانه نقدی صحبت می‌کند. حتی فرشاد مومنی اقتصاددان اصلاح طلب که دشمنی عجیبی با لیبرال‌های دولتی مانند مسعودنیلی و محمد نهاوندیان دارد نیز وارد صحنه شده است.

فقط کافی است به این محاسبات ساده نگاه کنید. تا قبل از اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها و تا شب 28 آذر 1389 قیمت هر لیتر بنزین فقط ۱۰۰ تومان بود. بعد از اجرای مرحله اول هدفمندی، قیمت بنزین ۳۰۰ تومان گران شد و به ۴۰۰ تومان رسید. دولت دهم هم، برای جبران هزینه مردم ناشی از افزایش قیمت بنزین و سایر حامل‌های انرژی، یارانه نقدی ۴۰٬۵۰۰ تومانی را به حساب مردم واریز کرد. این یارانه نقدی از محل درآمد حاصله از گرانی ۳۰۰ تومانی بنزین و سایر حامل‌های انرژی به دست آمده بود. اما دولت یازدهم تقریبا یکسال و نیم بعد از روی کارآمدنش، بنزین ۴۰۰ تومانی را در دو مرحله به 1000 تومان افزایش داد. نکته اینجاست که بر اساس قانون هدفمندی یارانه‌ها درآمد حاصل از ۶۰۰ تومان گرانی بنزین در هر لیتر در دولت یازدهم باید بین مردم و سایر مصارف مشخص‌شده در قانون مذکور، توزیع می‌شد که تاکنون چنین اتفاقی رخ نداده است و مشخص نیست در 2.5 سال اخیر با گران شدن بنزین و سایر حامل‌های انرژی، مابه التفاوت آن کجا هزینه شده است؟!

سوال این است، پول‌ها کجاست؟ این همه پول کجا رفته؟ جالب‌تر اینکه در سه سال اخیر هیچ گزارش رسمی ازسوی دولت درباره دخل و خرج هدفمندی یارانه‌ها به مراکز نظارتی ارسال نشده است! طبق برآوردهای کارشناسی در 3 سال گذشته رقمی معادل 120-100 هزار میلیارد تومان از منابع هدفمندی یارانه‌ها ناشی از افزایش قیمت حامل‌های انرژی و نان در 3 سال اخیر به حساب خزانه واریز نشده است. آیا باز هم نمی‌توان رقم یارانه نقدی را بدون افزایش قیمت حامل‌های انرژی بالا برد؟