منافع ملی را برای «جذب رای» زیر سوال نبریم!
برخی از کاندیداها صرفنظر از عملکردهایشان در مسئولیت های مختلف، نمره قابل قبولی از منظر رعایت مصالح ملی دریافت ننمودند.در مناظره دوم این نوع رفتار نزد رئیس دولت یازدهم و یار کمکی ایشان بیشتر به چشم خورد!
همزمان با نزدیک شدن به برگزاری انتخابات سرنوشت ساز دوازدهمین دوره ریاست جمهوری و گرم شدن تنور انتخابات، شاهد فعالیت های روزافزون تبلیغات کاندیداهای احراز صلاحیت شده هستیم که در جای خود لازم و بلکه ضروری است تا صاحبان اصلی کشور یعنی مردم شریف و همیشه در صحنه ایران با شناخت کامل از اهداف و برنامه های هرکدام از کاندیداها، اصلح ترین آنها را برای مدت چهار سال به ریاست قوه مجریه انتخاب نمایند. یکی از موثرترین و فراگیرترین امکانات تبلیغاتی، استفاده از فرصت هایی است که رسانه ملی بصورت مساوی در اختیار نامزدهای این دوره از انتخابات قرار داده است. نحوه استفاده از این فرصت نشان دهنده فهم و درک سیاسی کاندیداها و میزان پایبندی آنان به اصول و ارزشهای دینی، اخلاقی و حفظ اقتدار کشور و منافع ملی است. در این میان مهمترین برنامه صدا و سیما، مناظره کاندیداهای ریاست جمهوری در سه برنامه و پخش مستقیم آن است، آنجا که امکان گفتگوی رو در رو میان کاندیداها فراهم گردیده و مردم نیز امکان مقایسه و انتخاب دارند. به عنوان یک شهروند، مشتاقانه این مناظرات را مدنظر داشته و فارغ از مواضع و دیدگاههای هریک از کاندیداها، بیشترین توجه را به پایبندی هر یک از آنان به رشد و تعالی کشور و حفظ اقتدار و منافع ملی داشته ام. متاسفانه باید گفت؛ برخی از کاندیداها صرفنظر از عملکردهایشان در مسئولیت های مختلف، نمره قابل قبولی از منظر رعایت مصالح ملی دریافت ننمودند. در مناظره دوم این نوع رفتار نزد رئیس دولت یازدهم و یار کمکی ایشان بیشتر به چشم خورد! آنجا که در میان بهت و حیرت ملت ایران، رئیس جمهور کنونی که ریاست شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را نیز بر عهده دارد، نوشتن شعار روی موشک و یا نشان دادن شهرهای موشکی زیر زمینی را مخالف منافع ملی دانست! و درصدد بهره برداری از این موضوع برای جلب آرا برآمد.
این سخنان «حسن روحانی» نه تنها حیرت و تاسف بسیاری در بین مخاطبان این مناظره را به دنبال داشت بلکه دشمنان ملت ایران را نیز به نوعی شگفت زده کرد. سخنان حسن روحانی در دومین مناظره انتخابات ریاست جمهوری ایران واکنش ستاد کل نیروهای مسلح ایران را در پی داشت و مسعود جزایری، سخنگوی ستاد کل نیروهای مسلح ایران در این رابطه گفت: «مجدداً به نامزدهای انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری تأکید و توصیه می کنیم که از ورود مناقشه آمیز به مسائل مهم و حساس نظامی و دفاعی کشور و دادن آدرس های غیرصحیح به مردم اجتناب ورزند.» وی ضمن بی ارتباط دانستن توان موشکی با موضوع برجام، اظهار داشت: «ارتقاء توان موشکی جمهوری اسلامی در راستای سیاست ها و تدابیر کلان نظام در حال انجام است و وجود پایگاه های زیرزمینی و موشکی یک عامل مهم بازدارندگی دفاعی برابر تهاجمات دشمن قسم خورده انقلاب اسلامی و ملت ایران محسوب می شود.» سرلشکر باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح کشور در مراسم دانشآموختگی دانشگاه امین گفت: «نیروهای مسلح تنها بخشی از توان و اقتدار دفاعی سرشار خود را به رخ دشمن میکشند و خوب نیست مقام مسئولی نمایش اقتدار ملت در قدرت موشکی را که به برکت خون شهیدان حاصل شده و موجب بازدارندگی در برابر تهدیدات دشمنان است به مسئله کوچکی همچون برجام ربط دهد.» وی تاکید کرد: «برابر متن سند برجام و اعلام وزیر امور خارجه، در این سند هیچ اشارهای به مسئله موشکی نشده و حتی تیم مذاکرهکننده هستهای در برجام بارها بر تأثیر اساسی قدرت دفاعی و بازدارنده کشور در پیشبرد مذاکرات تأکید و تصریح داشتهاند.» انجمن اسلامی علوم سیاسی و روابط بین الملل ایران نیز در بیانیهای با اشاره به حمله ناجوانمردانه روحانی به پروژه های دفاعی «شهرهای موشکی ایرانیان» آن را اوج درماندگی در مناظرات و دورشدن از اعتماد نظام و ملت دانست. در این بیانیه آمده است: «عدم پاسخگویی رئیس جمهور دولت یازدهم به سوالات تخصصی در حوزههای اقتصادی و اجتماعی از سویی و حمله ناجوانمردانه او به رونماییهای دانشمندان از شهرهای موشکی ایران و موشک دفاعی ملت که صرفا منقش به پیامی با الفبای عبری و حاوی مفهوم صلح بازدارنده و نیز بیانگر دوستی با تمامی جهانیان الا رژیم جعلی اسراییل بود باری دیگر ناتوانی وی از تبیین و ضعف در تحلیلهای تاریخی و راهبردی امنیت ملی ایران را به معرض دید عمومی گذاشت.» اینکه چرا آقای روحانی در مناظره انتخاباتی، موضوع موشکی را به برجام ربط داد و قدرت دفاعی کشور را به کارشکنی در برجام با شلیک و نمایش موشک متهم کرد از تناقضات رفتاری رئیس دولت یازدهم است که دلیل آن را میتوان در نکات زیر جستجو کرد:
2) «مذاکره محرمانه موشکی» با 1+5؛ از واقعیت تا شایعه؟! 3) تقویت «دوگانه کاندیدای اپوزیسیون و کاندیدای نظام»! 4) مخالفت با «مصوبه موشکی» رهبر انقلاب! امید است توضیح لازم در این مورد از سوی رئیس جمهور داده شود تا شائبه ها برطرف گردد! شائبه ای بنام «برجام 2 و تعطیلی قدرت دفاع موشکی کشور»! اقدامی که ایالات متحده آمریکا پس از تحمیل «برجام» در صنعت هستهای، مکررا در پی متوقف کردن قدرت موشکی ایرانیان به عنوان گام دوم بوده است. در آن سوی مرزها، دشمنان ملت ایران، به ویژه صهیونیست ها و سعودی ها و رسانه های غربی از این «خود-زنی» رییس جمهور کنونی و انتقاد بی سابقه به توان دفاعی کشور، تعجب زده شده و به طرز آشکاری از آن استقبال کرده اند بطوریکه سخنان روحانی در این زمینه به تیتر روزنامه های صهیونیستی تبدیل شد! پایگاه خبری اسراییلی «آروتز شِوا» نوشت: «روحانی به پیام های ضد-اسراییلی حمله کرد» و سپاه پاسداران را به خاطر نوشتن شعارهای ضد-اسراییلی روی موشک های بالیستیک مورد انتقاد قرار داد. در پایان بد نیست به دستور مورخه 94/10/10 «حسن روحانی» رییس جمهوری اسلامی ایران خطاب به «حسین دهقان» وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح نیز اشاره ای داشته باشیم. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری، در بخشی از دستور رئیس جمهوری به وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح آمده است: «از آنجا که ظاهراً دولت آمریکا در نظر دارد، در ادامه سیاستهای خصمانه و دخالت نامشروع و غیرقانونی خود در زمینه حق تقویت قدرت دفاعی جمهوری اسلامی ایران، اقدام به افزودن افراد و مؤسسات جدیدی در فهرست تحریمهای ظالمانه قبلی نماید؛ لازم است در چارچوب سیاستهای دفاعی مصوب، برنامه تولید انواع موشکهای مورد نیاز نیروهای مسلح با سرعت و جدیت بیشتری ادامه یابد.» حال این سوال مطرح میشود که دلیل این تناقض رفتاری چیست؟ آیا جمهوری اسلامی ایران برای دفاع از امنیت خود نیازمند صنایع دفاعی و بویژه فناوری موشکی هست یا خیر؟ چه ارتباطی بین اظهارات «حسن روحانی» و گستاخی مقامات عربستانی مبنی بر تهدید ایران به جنگ وجود دارد؟ سخنان رئیس جمهور چگونه میتواند با کلام مقام معظم رهبری که فرمودند: «در طول سالهای گذشته گاهی اوقات سخنانی از جانب برخی مسئولان مطرح شده مبنی بر اینکه رفع تهدید نظامی و جنگ بهدلیل فلان اقدام بوده است، درحالی که این سخنان صحیح نیست، زیرا تنها عامل رفع تهدید نظامی، «اقتدار دفاعی و نظامی» و «ایجاد ترس و رعب در دشمن» بوده و خواهد بود.» همخوانی داشته باشد. یقینا انتخاب ها و ریاست ها تمام خواهند شد اما آثار سخنان و عملکرد افراد تا همیشه ی تاریخ خواهد ماند و مورد قضاوت نسل ها قرار خواهد گرفت.