حمله بی منطق به قالیباف؛ «انتخاب» ۴درصدی‌ها
سخن در بلند شدن جیغ رسانه‌هایی است که در طی سالیان با غرب‌گرایی افراطی و تخریب بی‌پرده ارزش‌های دینی و بومی، اکنون از توهم پایان یافتن انحصار خود در امرِ تقلید از غرب ترسیده‌اند.
در این بین سایت «انتخاب» با انتشار مطلبی تحت عنوان «بازهم کپی کاری؛ بازهم محمد باقر قالیباف» از آن چیزی که خود تقلید مو به موی شهردار تهران در انتخاب سال 84 و انتخابات فعلی از اشخاصی چون تونی بلر و برنی سندرز نامیده است، به تخریب قالیباف روی آورده است. نویسنده در این مطلب روسای جمهور قبلی را صاحب گفتمان نامیده است و مدعی شده است که رئیس جمهور فعلی با مطرح کردن گفتمان اعتدال توانست است آرای مردمی را به خود اختصاص دهد. جالب آنکه از ابتدای تشکیل دولت تدبیر و امید بسیاری از منتقدان اصلاح طلب یا اصولگرا خواستار توضیح مفهوم «اعتدال» بوده‌اند اکنون و بعد از گذشت 4 سال از اداره کشور توسط این دولت مشخص شد که اعتدال نه تنها انتخاب هیچ کدام بین دوگانه حق و باطل نیست، بلکه صرفا پوششی است برای تلاش باطل در مسیر جلب نظر و استقبال و سرمایه‌گذاری غول‌های اقتصادی برای برآورده کردن نیازهای حق طبقاتی از جامعه که دولت فعلی‌شان علی الحساب طرحی برای حل مشکل گرانی و بیکاری آنها ندارد. اما دقیقاً مشکل کجاست؟ آیا استفاده گزینشی و صحیح و بومی‌سازی‌شده تئوری‌های اقتصادی سیاسی غرب در ایران و به کارگیری نقاط مثبت آن ایجاد مشکل نموده است؟ یا دخالت در امور کسانی که تقلید کمال و تمام از پس‌مانده‌های تئوری‌های پالایش نشده غربی را می‌خواهند به انحصار خود در بیاورند؟ فرق حاکمیت سنتی سرمایه‌داری رانتی با مدیریت اجراییِ فعال و مردمی دقیقاً در همین‌جاست که یک طرف ماجرا اصرار به بازتولید پس‌مانده‌های فکری غربی‌ها را برای بقای جماعت رانت‌خوار 4درصدی در راس امور دارد و به جای تقویت فرهنگ تولیدمحور در تئوری و عمل، هنوز در خیال سرمایه‌گذاری خارجی‌‌ها برای پاسخ‌گویی به نیازهای مصرفی جامعه است و طرف دیگر شجاعانه به دنبال اخذ نقاط مثبت و زدودن مسائل غیر شرعی و غیربومی آراء و اندیشه‌های غربی و تبدیل آن به راه‌حل برون‌رفت از رکود در جامعه است.
لازم به توضیح است هیچ مسئول و نیروی ارزشی در یک جامعه اسلامی، اجازه طرد مطلق نظریات تقویت کننده سرمایه‌داری (با توجه به وجود مدل‌های متعدد و پیچیده آن) و از سوی دیگر تبعیت کامل از عقاید و افکار نیروهای چپِ منتقد سرمایه‌داری (آن هم در آراء گوناگون عملیاتی یا صرفاً سلبی)، به خصوص سیاستمدار جنگ‌طلبی چون تونی بلر را ندارد. بلکه سخن در بلند شدن جیغ رسانه‌هایی است که در طی سالیان با غرب‌گرایی افراطی و تخریب بی‌پرده ارزش‌های دینی و بومی، اکنون از توهم پایان یافتن انحصار خود در امرِ تقلید از غرب ترسیده‌اند و رو به تخریب کاندیدایی آورده‌اند که بدون آنکه قصد از بین رفتن حرمت سرمایه مردم اصیل ایران را داشته باشد، به دنبال قطع دست رانت‌خواران و سرمایه‌سالاران دولتی و شبه دولتی است.