گونه برجسته و چانه سه گوش به مدد تکنولوژی

روزنامه ایران: تمایل به زیبا بودن و زیباتر شدن در انسان‌ها تمایلی ذاتی است که از گذشته‌های دور وجود داشته و به سن یا جنسیت نیز محدود نمی‌شود. در واقع زیبایی ظاهری گرچه کیفیتی نسبی است اما درکل به ایجاد حسی خوشایند در دیگران منجر می‌شود و اهمیت همین تأثیر خوشایند روی دیگران است که انسان را تشویق به دست بردن در واقعیت می‌کند.

از این روست که پای علم و فناوری به بحث زیبا‌سازی باز شده وعمل‌های جراحی پیشرفته امکان هر تغییر و تحولی را به انسان امروز داده است و کوچک کردن بینی بزرگ یا برجسته کردن گونه و چانه و لب‌ها و... را چنان آسان کرده است که دیگر کسی غصه نازیبایی خود را نخورد.استفاده از انواع پروتزها برای برجسته کردن قسمت‌های مختلف صورت یکی از راه‌های رسیدن به چهره‌ای دلخواه است. این پروتزها که معمولاً برای برجسته کردن گونه، چانه و سایر قسمت‌های صورت و همچنین رفع نامتقارنی آن مورد استفاده قرار می‌گیرد، براحتی در بازار دارویی کشور یافت می‌شود.

دکتر اکبر بیات دراین باره به «ایران» می‌گوید: هدف علمی استفاده از پروتز رفع نقصی است که براثر رشد کم استخوان در نواحی مختلف صورت ایجاد شده است. اصلاح زاویه نامناسب فک یا جبران عدم رشد کافی استخوان چانه نمونه‌ای از موارد استفاده از پروتزهای صورت است. در برخی موارد نیز برای جوان‌سازی صورت از پروتز استفاده می‌شود. معمولاً با افزایش سن، چربی وعضلات صورت تحلیل می‌رود و به کاهش حجم صورت منجر می‌شود، که برای جبران این عارضه نیز می‌توان از پروتز استفاده کرد.

عضو آکادمی جراحان پلاستیک صورت اروپا، با تأکید بر اهمیت توجه به معیارهای مختلف در هنگام انتخاب پروتز می‌گوید: جنس پروتز باید با بدن فردی که قرار است از آن استفاده کند، سازگاری داشته باشد. شکل، سایز و قوام پروتز هم بسیار مهم است و باید کاملاً با محل قرار‌گیری آن همخوانی داشته باشد. به گفته این جراح سر و گردن، درخواست برجسته کردن استخوان چانه شایع‌ترین دلیل استفاده از پروتزهای صورت است و پس از آن، برجسته کردن گونه بیشترین درخواست‌ها را به خود اختصاص می‌دهد.وی در ادامه با اشاره به شیوه به‌کارگیری پروتز روی صورت، خاطرنشان می‌کند: بیشتر پروتزهای صورت از داخل دهان نصب می‌شوند، در این روش اثری از محل برش جراحی روی صورت دیده نخواهد شد. اما گاهی هم برای نصب پروتز پوست صورت برش داده می‌شود. البته این برش‌ها در محل‌هایی مانند لبه پلک یا زیر چانه صورت می‌گیرد تا پس از ترمیم اثری از آن باقی نماند. این نکته را نیز ناگفته باقی نگذارم که برای تثبیت پروتز روی استخوان بسته به نوع آن از پیچ‌های مخصوص یا بخیه استفاده می‌شود.

دکتر بیات شایع ترین عارضه بعد از جراحی نصب پروتز را قرینه نبودن صورت می‌داند و می‌گوید: این حالت که معمولاً به دلیل ثابت نشدن پروتز هنگام عمل جراحی یا اصابت ضربه بعد از عمل ایجاد می‌شود گاهی آنقدر ناچیز است که نیاز به اصلاح ندارد اما در مواردی هم نیاز به عمل مجدد و اصلاح مشکل احساس می‌شود. بی‌حسی صورت در اطراف محل قرارگیری پروتز یکی دیگر از عوارضی است که ممکن است پس از عمل جراحی به وجود بیاید. خوشبختانه در بیشتر موارد این مشکل با گذشت زمان از بین می‌رود.

اما فراموش نکنیم که عفونت می‌تواند یکی از عوارض بعد از استفاده از پروتز باشد، چراکه پروتز یک جسم خارجی است و بدن برای دفع آن واکنش نشان می‌دهد. البته برای کاهش این خطر نیز تدابیری اندیشیده شده و پروتزهای مدیور که به صورت متخلخل هستند وارد بازار شده‌اند. شرایط رشد بافت‌های صورت در میان حفره‌های این پروتزها وجود دارد. به همین دلیل علاوه بر کاهش احتمال جابه‌جایی پروتز در محل قرار گیری، احتمال عفونت نیز بشدت کم می‌شود. البته هنگام بروز عفونت می‌توان پروتز را خارج کرد و پس از درمان کامل دوباره آن را نصب کرد.

عضو آکادمی جراحان پلاستیک صورت اروپا، در پاسخ به این سؤال که آیا بهتر نیست از اعضای بدن به جای پروتز استفاده کنیم، می‌گوید: استفاده از پروتز باعث می‌شود زمان جراحی و دوران بهبود بیمار کاهش یابد. همچنین تکنیک‌های مورد استفاده در انواع پروتزها باعث شده احتمال ایجاد عفونت نیز کاهش یابد. به همین دلیل استفاده از پروتز استانداردترین روش برجسته‌سازی اسکلت صورت در جهان محسوب می‌شود.