تفاوت مدیر تکنوکرات با مدیر جهادی در چیست؟ / چگونه دولت یازدهم نمود واقعی تکنوکرات کارگزارانی شد

سرویس سیاسی فردا ؛ محسن مهدیان :

تا سال‌ها پیش خیلی‌ها قالیباف را یک مدیر تکنوکرات می‌دانستند. اما با روی کار آمدن ‌این دولت، تکنوکرات‌ها نمود واقعی پیدا کردند. حالا تفاوت‌های یک تکنوکرات کارگزارانی با یک مدیر جهادی محسوس است. فاصله این‌دو مدیریت در سه بخش است؛

انگیزه مدیر تکنوکرات در بهترین حالت "کارایی" است. اما در مدیریت جهادی کارایی تنها یکی از انگیزه هاست. اصل مهمتر انگیزه های دینی و فرامادی است. مدیری که شغلش را جهت الهی می بخشد، کار را عبادت می داند نه صرفا منبع درآمد. آثار این تفاوت انگیزشی در حوزه نتایج بسیار معنادار است. مهترین اختلاف را باید در بزنگاه ها مشاهده کرد. وقتی انگیزه فرا زمینی است، می توان انتظار داشت یک کار بحرانی خارج از بستر طبیعی اش به سرانجام برساند. و نتیجه اینکه؛ وقتی به دولت پول نفت نمی رسد دهها پروژه عمرانی اش نیمه تمام رها می شود. و شهرداری با اینکه بودجه مترو را دولت نمی دهد اما اجازه نمی دهد کار زمین بماند.

دوم. آثار اجتماعی مدیریت تکنوکرات به کارایی خلاصه می‌شود و دیگر آثار آن مورد توجه نیست. اما مدیر جهادی اثر اجتماعی و سیاسی یک تصمیم اقتصادی را مورد توجه قرار می دهد. مثلا برای او اهمیت دارد که اثر فرهنگی یک تصمیم خدماتی چیست. اثر اعتقادی یک سیاست عمرانی تا کجاست. به همین جهت مدیر جهادی برای کار عمرانی‌اش نیز به فکر پیوست فرهنگی و اعتقادی است. و نتیجه اینکه همین مدیریت جهادی است که یک سازمان خدماتی را تبدیل به یک نهاد اجتماعی می‌کند. سوم. شایسته‌سالاری مدیر تکنوکرات هیچ گاه نمی‌تواند یک مدیر جهادی را بکار بگیرد چون از عهده مواجه شدن با انگیزه‌های ارزشی و فراتکنیکی این مدیر جهادی برنمی‌آید، اما یک مدیر جهادی قدرت بکارگیری ده‌ها مدیر تکنوکرات را دارد؛ چراکه می‌تواند از توانایی افراد برای هدایت کار به سمت هدف اصلی‌اش بهره ببرد.

مدیر تکنوکرات در گزینش نیرو بسیار قبیله‌گرا و جناحی است و مدیرجهادی از همه ظرفیت‌های نظام بهره می‌برد. خلاصه اینکه مدیریت جهادی به کار روح و معنا می‌بخشد؛ حال آنکه مدیریت تکنوکرات خالی از چنین محتوایی است.