خانم بازیگر: هر شب از خودم متعجب می‌شوم! +عکس

باشگاه خبرنگاران جوان: بهاره رهنما در خصوص نزدیکی خود به نقش «لیو اولمان» در نمایش «سونات پاییزی» و تاثیر خود بر این کاراکتر اظهار داشت: بیشتر من بر نقش تاثیر گذاشتم و بدیهی است که این مسئله بسیار کار سختی است تا نقش یک دختر افسرده و درون گرا را بازی کنم. این مسئله قطعا جرات جلال تهرانی را می خواهد تا کسی که به ظاهر و در باور آن به این شخصیت نزدیک نباشد را باور کند و آن را در نمایش بیاورد و به نقطه ای برساند که من هر شب از خودم متعجب می شوم. نکته دیگر اینکه من خودم این متن را بسیار دوست داشتم و به نظر یک روحی در آن وجود دارد.

وی افزود: من همیشه دوست داشتم زمانی که پنجاه ساله شدم، نقش «شارلوت» را بازی کنم؛ چرا که بسیار به خود واقعی من نزدیک است ولی این نقش، بسیار از خود واقعی من و نقش هایی که تا به حال بازی کرده ام، دور است. با این حال، بسیار خوشحال شدم که در این نقش بازی کردم.من فیلم این نمایش را وقتی بسیار جوان بودم، دیدم ولی واقعیت این است بیشترین چیزی که بر من تاثیر گذاشت در نمایش جلال تهرانی، کلمات «برگمان» بود و فیلم تاثیر بسیار زیادی بر من نگذاشت. چراکه؛ در فیلم بازی که بسیار اقتدارگرا بود نقش مادر من، «اینگری برگمان» بود. به همین دلیل من جنس بازی «لیو اولمان» را نپسندیدم. وی همچنین پیرامون گروه سنی و سبک سلیقه برای این نوع نمایش که مفهوم آن: عدم درک دونسل از یکدیگر است، افزود: این نمایش به دلیل نوع کار جلال تهرانی یک کار با فضای خاص است؛ ولی با این وجود هسته اصلی نمایش یک هسته عاطفی و خانوادگی است. برای همین آدم های جوان و آدم های هم سن و سال من و حتی آدم های سن بالاتر ارتباطی را با اثر برقرار می کنند. بازیگر فیلم سینمایی «خوب، بد، جلف» پیرامون حضور بازیگران چهره در تقویت تئاتر و فروش بلیت ها اظهار داشت: در مورد من این مسئله صدق نمی کند؛ چرا که حدود 16-17 سال است که تئاتر کار می کنم ولی در مورد بازیگرانی که بر صحنه کار نکرده اند٬ در حد یک کار آن هم حدود 10 اجرا جواب می دهد. چراکه؛ تئاتر تمامیت می خواهد و باید جدا از اینکه آن بازیگر چهره است٬ بدانیم که آیا بازیگر صحنه است؟ آیا کاریزمای بازی بر صحنه را دارد؟ چون تماشاچی تئاتر، تماشاچی متفاوتی است. بهاره رهنما پیرامون توصیه خود به بازیگران تازه وارد عرصه تئاتر گفت: از نظر من بودن بر صحنه تئاتر یک ریشه ای به انسان می دهد که هیچ جای دیگری نمی توان آن را پیدا کرد. اگر بازیگری دوست دارد، بازیگر تصویر باشد؛ باید به صورت تجربی، دانشگاهی و کارگاهی در تئاتر کار کند.حضور در صحنه به انسان اقتدار و مقاومت می دهد. بازیگر نمایش «سونات پاییزی» در خصوص نمایشنامه نویسی از روی فیلم های سینمایی بیان کرد: اقتباس کلا در هر حوزه ای مثل ادبیات و سینما اتفاق جالبی است؛ اگر هسته اصلی قابل نمایش و استفاده برای تئاتر باشد و کارگردان خط درست نمایش را در آن پیدا کند، چراکه نه؟! به نظرم سونات پاییزی در اصل بیشتر به نمایشنامه نزدیک است تا فیلم سینمایی.اقتباس چه از ادبیات باشد و چه از سینما برای تئاتر، مخصوصا تئاتر کشور ما، اتفاق خوبی است.