متفکران غربی معترض «سند آموزش ۲۰۳۰»

خبرگزاری فارس: میزگرد بررسی «سند آموزشی 2030» با حضور حکیمه سقای بی‌ریا دکترای مطالعات آمریکا از دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران و فعال در زمینه مسائل زنان، زهرا سجادی دکترای مدیریت، معاون خانواده و امور زنان در مرکز امور زنان در دولت نهم و دهم و مسئول تحقیقات و تفحص از مرکز امور زنان از طرف مجلس در دوره اصلاحات و آذر یاراحمدی کارشناس ارشد تاریخ جهان از دانشگاه شهید بهشتی و دانش‌‌آموخته جامعةالزهرا(س) در علوم حوزوی و دیپلم زبان از اوکراین به میزبانی خبرگزاری فارس برگزار شد. حکیمه سقای بی‌ریا دکترای مطالعات آمریکا از دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران اظهار داشت: «سند آموزش ۲۰۳۰» باید از جهت حقوق بشری آمریکا نیز بررسی شود و نگاه‌های دقیق‌تر و موشکافانه‌تری نسبت به آن داشته باشیم. وی افزود: این سند یکی از دستورالعمل‌های اجرایی کردن ابعاد حقوق بشری سازمان ملل است که آموزش به عنوان زیر بنایی‌ترین مبحث برای پیش بردن اهداف مطرح می‌شود لذا این سند از نظر انتقادی نیز باید بررسی شود. بی‌ریا اضافه کرد: در واقع «سند آموزش 2030» اصلاً سند نیست؛ گزارش یونسکو از عملکرد ایران و عملیاتی کردن برنامه‌های آموزشی کشور در راستای هدف چهارم دستورالعمل توسعه پایدار است. وی با اشاره به بخش "Globale Report" در سایت یونسکو که ارزیابی جهانی معنی می‌شود، خاطر نشان کرد: کشورهای مختلف باید به صورت مستمر گزارش‌هایی مبنی بر اینکه «سند آموزش 2030» چگونه در کشورهای مختلف عملیاتی می‌شوند، ارائه دهند. * قطعاً یونسکو بی‌طرفانه هزینه‌های سند 2030 را بر عهده نگرفته است بی‌ریا با اشاره به مسائل مالی این سند تصریح کرد: تأمین مالی این گزارش‌ها حائز اهمیت است و حلقه مفقوده‌ای است که تاکنون به آن توجهی نشده است. یکسری نهادها و ارگان‌ها این نیاز مالی را برطرف می‌کنند. کشورهای اروپایی مانند فرانسه، آلمان، دانمارک و چند کشور دیگر مانند استرالیا و کانادا از جمله کشورهایی هستند که از نظر مالی هزینه‌های این سند را حمایت می‌کنند. وی ادامه داد: "Open Society Foundation" به دنبال ایجاد تغییرات در جامعه مدنی برخی از کشورهاست به همین منظور تأمین مالی این گزارش‌ها را بر عهده گرفته است که این نشان می‌دهد قطعاً سیاست‌هایی پشت این سند نهفته و علاوه بر این، تنها یونسکو نیست که اداره این گزارش‌ها را بر عهده گرفته و این مسئله حائز اهمیتی است. این فعال حقوق بشر در ادامه گفت:‌ سیاست‌های مالی که برای «سند آموزش 2030» قدم برمی‌دارند باید بررسی شوند؛ قطعاً یونسکو بی‌طرفانه هزینه‌های سند 2030 را بر عهده نگرفته است. وی همچنین عنوان کرد: دستورالعمل توسعه پایدار از یک طرف و بحث آموزشی از طرف دیگر راهکارهای عملیاتی کردن نظام حقوق بشر بین‌المللی است. بی‌ریا با اشاره به عدم مقبولیت بدنه نظام حقوق بشر غربی در کشورهای غرب افزود: نهادینه کردن مسائلی که در اسناد حقوق بشرانه وجود دارند، منفعلانه است و رویکرد ما هم منفعلانه است. ضمن اینکه بدنه نظام حقوق بشر غربی اگر قرار باشد به طور کامل پیاده شوند نهاد و بنیان کشورها را تغییر می‌دهند. * متفکران غربی به «سند 2030» معترض هستند وی با اشاره به این موضوع که کشورهای اروپایی خود نیز به این سند معترض هستند، ادامه داد: متفکران غربی به «سند 2030» معترض هستند، این سند در بعضی کشورها اجرا نمی‌شود و حتی اگر اجرا شود دارای بندها و تبصره‌های زیادی است که مضرات آن را بی‌اثر می‌کند و آمریکا جزء این دسته است؛ بندها و تبصره‌ها فراوان مضرات را در خاک آمریکا بی‌اثر می‌کند چون مراجع قانونی داخلی در آن دخیل هستند در حالی که این مسئله در کشور ما کاملاً برعکس در حال اجراست یعنی ما کاملاً منفعلانه اهداف حقوق بشر را می‌پذیریم. بی‌ریا گفت: باید این مسئله را مورد توجه قرار دهیم که این اهداف کاملاً غربی هستند. کشورهای غربی نظام حقوق بشر غربی را حتی در کشورهای خود به طور کامل پیاده نمی‌کنند، چون می‌خواهند جامعه خودشان را از تغییراتی که عوامل آن بیرونی هستند مصون نگه دارند؛ اهداف حقوق بشر که کاملاً‌ غربی است در حالی در بعضی از کشورهای غربی پیاده نمی‌شود که ایران خودمختار آن را پذیرفته است. این فعال حقوق بشر در پاسخ به این سوال که «موضع آمریکا نسبت به «سند آموزش 2030» چیست و آیا آمریکا خود را نسبت به تهیه گزارش‌ها از عملکرد آموزشی مسئول می‌داند یا خیر؟»، پاسخ داد: آمریکا به آن شکل گزارش‌های آموزشی خود را به یونسکو ارائه نمی‌دهد و الان اگر ایران موظف به ارائه گزارش است خود داوطلبانه ارائه گزارش‌های آموزشی را برای دستیابی به اهداف «سند 2030» پذیرفته است و بر اساس تعهدی که ایران قبول کرده باید در خرداد 96، گزارش‌های آموزشی خود را به سازمان ملل ارائه دهد. وی در ارتباط با نظر کشور آمریکا به این سند گفت: در آمریکا نیز کمیته توسعه پایدار شکل گرفته ولی در سطح ملی امکان اجرا شدن آن وجود ندارد. فشارها در باب آموزش ابعاد حقوق بشری در این کشور نیز زیاد است ولی کشور آمریکا با امضا کردن و به تصویب نرساندن آنها جامعه خود را مصون نگه داشته است؛ این در حالی است که کشور آمریکا از نظر آموزش همگانی از ایران نیز عقب‌تر است. بی‌ریا ادامه داد: یکی از کنوانسیون‌های شکل گرفته در آمریکا کنوانسیون اقتصادی فرهنگی آموزشی است که کشور آمریکا آن را امضا کرده ولی به تصویب نرسانده است و خود را برای ارائه گزارش به یونسکو مسئول نمی‌داند و حتی خود را در برابر دادن همچنین حقوقی به شهروندان خود هم مسئول نمی‌داند ولی در ابعاد سیاسی از آن برای تحت فشار قرار دادن کشورهای دیگر استفاده می‌کند. وی در پایان گفت: مشکل اینجاست که ما خود کاملاً داوطلبانه زیر بار این مسئله رفتیم در حالی که می‌توانستیم نهادهای قانونی کشور را دخیل کنیم و بخش‌هایی از «سند آموزش 2030» که با قانون اساسی کشور ما مغایرت دارند، تبصره زده شوند و به صورت قانونی کاملاً اهداف یونسکو را شفاف کنیم و اعلام کنیم که ما به سمت پیشرفت آموزش همگانی در حرکت هستیم و در همین گزارش‌های اختیاری و داوطلبانه هم به یونسکو هم ارائه کنیم.