تورنسل اعتقادی در پارس‌جنوبی

روزنامه جوان: با افتتاح پنج فاز پارس جنوبی طی هفته جاری، میزان تولید ایران و قطر از بزرگ‌ترین میدان گازی جهان برابر خواهد شد. البته اینکه برابری میزان تولید از این میدان منطقی است یا خیر موضوعی است که باید ویژگی‌های مخزنی را در نظر داشت به‌طوری که روی کاغذ این برابری تولید بدون تردید به ضرر قطری‌هاست. یک سوم مخزن پارس جنوبی در محدوده آب‌های ایران است و دو سوم دیگر در آب‌های قطر و از سوی دیگر، شیب این میدان گازی به سوی دوحه است که نشان‌دهنده مهاجرت گاز از بخش ایران به بخش قطر است. اما به هر حال میزان تولید این دو کشور از پارس جنوبی به برابری نزدیک شده است که بی‌شک یک افتخار است، البته دولت یازدهم در برخورد با این موضوع در دوگانگی بزرگی فرو رفته ولی ترجیح داده است در ایام انتخابات به دفاع از سرمایه گذاری در پارس‌جنوبی و اقدامات انجام شده طی یک دهه اخیر بپردازد و در نهایت همه موفقیت‌ها را به نام خود تمام کند.

وزیر نفت برای فرار از پاسخگویی طی سال‌های اخیر و پیشرفت کند پروژه‌ها، به گذشته اشاره‌ای می‌کرد و با توجیهاتی که از نظر اهل فن فاقد منطق بود، همه چیز را آنطوری جلوه می‌داد که دوست داشت به ویژه در حوزه توان داخل و شرکت‌های ایرانی. او به دو برابر شدن زمان اجرای پروژه اشاره می‌کند بدون آنکه بخواهد بگوید به دلیل تحریم‌ها، ورود تجهیزات مورد نیاز «قفل» شده بود و برای تهیه آن باید چندین برابر ارزش ذاتی یک کالا، پول پرداخت کرد که همین پرداخت پول هم برای پیمانکاران گران تمام می‌شد. گرچه طی چند سال گذشته انتقادهایی بابت سوء مدیریت‌ها در این شرکت‌ها وارد است ولی به هر حال در دولت گذشته تصمیم گرفته شد توسعه میدان گازی پارس جنوبی و برداشت حداکثری از این میدان، به شرکت‌های ایرانی واگذار شود تا وزیر نفت چاره‌ای جز افتخار به این افتتاح‌ها نداشته باشد. نکته ظریف در این باره، تأکید وزیر نفت مبنی بر گران تمام شدن این پروژه‌هاست که البته محلی از یک بحث فنی ندارد ولی اگر این پروژه‌ها گران تمام شده است چرا ریاست محترم جمهوری در سفر اخیر خود به مازندران، با افتخار هر چه تمام به ۲۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری انجام شده در پارس جنوبی اشاره کرده و معتقد است برای نخستین بار همزمان از میوه این سرمایه گذاری رونمایی خواهد شد؟ اینکه وزیرنفت با توجیهات پی در پی سعی در زیر سؤال بردن دستاوردهای شرکت‌های ایرانی دارد دلیل افتخار رئیس‌جمهور به آن چیست؟! کمی صادق‌تر باشیم باید پذیرفت وزیر نفت چاره‌ای جز پذیرفتن مقطعی شرکت‌های ایرانی در پارس جنوبی ندارد که اگر چنین باوری در طول چهار سال اخیر واقعی بود، پول پیمانکاران پرداخت می‌شد. شاید گفته شود پولی برای پرداخت نبود که در پاسخ باید گفت: بیش از ۱۴ میلیارد دلار از منابع صندوق توسعه ملی برای پارس‌جنوبی در نظر گرفته شده بود و هیچ مشکل مالی وجود نداشت. افتخار امروزی که به قیچی روبان‌های انتخاباتی رسیده است ما حصل یک تصمیم‌گیری درباره منابع ملت ایران بود که به دولت یازدهم رسید و باید دو سال پیش مورد بهره برداری قرار می‌گرفت ولی فاز بندی پروژه‌ها و پیشرفت کند پروژه‌ها، قسمت را اینگونه رقم زد که بهره‌برداری از پنج فاز پارس جنوبی به روزهای انتخابات کشیده شود. افتتاح‌های در پیش برای اهالی فن نشان‌دهنده این است که هرگاه به شرکت‌های ایرانی اتکا شود کار‌ها به پیش برده می‌شود و هرگاه ملتمسانه به سوی شرکت‌های خارجی دست نیاز دراز شود، تکلیف همانی است که امروز می‌بینیم: «عدم انعقاد یک قرارداد طی چهار سال فعالیت!» البته توجه به این نکته ضروری است که شرکت‌های داخلی با کیفیت‌های روز جهانی نتوانستند پروژه را به پیش ببرند ولی از سوی دیگر نباید از خاطر برد که این توسعه، زیر شدیدترین تحریم‌های اقتصادی جهان انجام شد که دستاورد بزرگی برای جمهوری اسلامی ایران است. حالا که وقت افتخار به این دستاورد است و منتقدان و دشمنان شرکت‌های ایرانی هم به آن افتخار می‌کنند فراموش نکنیم این فخر فروشی‌ها و تکیه بر توان داخل توسط افرادی مصادره می‌شود که اعتقاد قلبی‌شان، بی‌کفایتی شرکت‌های ایرانی است.