دعایی از امام هادی (ع) برای نجات از دلتنگی و فقر
ای خدایی که گره ناگواری‌ها با نامهای او گشایش می یابد، و‌ای آن که با یاد او سختی‌ها از بین می رود،ای آن که نامهای بزرگش برای خروج از شدّت به سوی گشایش خوانده می شود.
خبرگزاری تسنیم، یسع بن حمزة القمی می‌گوید: عمرو بن مسعده، وزیر معتصم عبّاسی به من گفت: پرونده سختی درمورد توست. آنگاه آنان مرا دستگیر و زندانی کرده و با غل و زنجیر بستند، من برجان خود بیمناک شده و ترسیدم کشته شده و اموالم را مصادره نمایند و فرزندان و بازماندگانم پس از من فقیر شوند. به همین جهت، طی نامه ای این جریان را به آقایم امام هادی علیه السلام نوشته و به آن حضرت شکوه کردم؛ و از حضرتش خواستم که مشکل مرا حل نمایند. دعایی که مولایم امام هادی علیه السلام نوشته بود، چنین است:ای خدایی که گره ناگواری‌ها با نامهای او گشایش می یابد، و‌ای آن که با یاد او سختی‌ها از بین می رود،ای آن که نامهای بزرگش برای خروج از شدّت به سوی گشایش خوانده می شود. سختی‌ها به نیروی تو رام و اسباب به لطف تو سبب ساز می گردند، و قضا به قدرت تو جاری گردد، و چیز‌ها به یاد تو امضا میگردد، پس هر چه بخواهی به مجرّد خواست تو بدون فرمانت انجام پذیرد و به مجرّد اراده ات بدون وحی تو باز ایستد. تو اُمید برای مهمّات جهان و پناهگاه برای پریشانی‌ها هستی، هیچ درد و رنجی از بین نمیرود جز آن که تو دفع کنی و هیچ مصیبتی بر طرف نمیشود جز آن که تو برطرف نمایی، به راستی که برای من حادثه ای رخ داده که سنگینی آن قابل تحمّل نیست و چنان بر من پیش آمد نموده که حملش بر من سنگین آمده و این را تو به قدرت خودت بر من وارد آوردهای و با سلطان تو بر من رو آورده، پس آنچه تو وارد آورده باشی کسی نمیتواند آن را از میان بردارد، و آنچه را که تو مشکل کنی کسی نمی تواند آن را آسان نماید، و آنچه را تو گسیل داری برگرداننده ای نیست و آنچه را که تو ببندی، گشاینده ای برای آن نیست و آنچه را تو باز کن، کسی را یارای بستن آن نیست و کسی را که تو خوار نمایی یاوری جز تو نیست. بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و از فضلت درِ گشایش را برای من بگشا، و بانیروی خود تسلّط اندوه را از من برگردان، و برای من در آنچه به سوی تو شکوه نمودم خوش بینی مرحمت فرما، و شیرینی عمل در آنچه از درگاه تو خواستم برای من روزی کن و از پیشگاه خود برای من گشایشی فوری عنایت کن و از پیشگاه خود برای من چاره ای گوارا قرار بده، و مرا با گرفتاری، از انجام واجبات تو و بکارگیری مستحبّات تو مشغولم مکن، چرا که از آنچه به من رسیده - پروردگارم - در تنگنا هستم و دلم از اندوه بار سنگینی که برای من پیش آمده، پر شده و تن‌ها تو قادری آنچه را که باعث گرفتاری من شده برطرف کنی و آنچه مرا در خود فرو برده از بین ببری. این کار را برای من انجام بده، گرچه سزاوار چنین امری از جانب تو نیستم.ای دارای عرش بزرگ و عطای کریم، پس تو توانایی‌ای مهربانترین مهربانان، اجابت فرما ای پروردگار جهانیان. متن حدیث: یا من تحلّ بأسمائه عقد المکاره، ویا من یُفلّ بذکره حدّ الشدائد، ویا من یُدعی بأسمائه العظام من ضیق المخرج إلی محلّ الفرج، ذلّت بقدرتک الصعاب، وتسبّبت بلطفک الأسباب، وجری بطاعتک القضاء، ومضت علی ذکرک الأشیاء، فهی بمشیّتک دون قولک مؤتمرة، وبإرادتک دون وحیک منزجرة. وأنت المرجوّ للمهمّات، وأنت المفزع للملمّات، لایندفع من‌ها إلّا ما دفعت ولاینکشف من‌ها إلّا ما کشفت، وقد نزل بی من الأمر ما قد فدحنی ثقله، وحلّ بی منه ما بهضنی حمله، وبقدرتک أوردت علیّ ذلک، وبسلطانک وجّهته إلیّ، فلا مُصدر لما أوردت، ولا میسّر لما عسّرت، ولا صارف لما وجّهت، ولا فاتح لما أغلقت، ولا مغلق لما فتحت، ولا ناصر لمن خذلت إلّا أنت، صلّ علی محمّد وآل محمّد. وافتح لی باب الفرج بطَوْلک. واصرف عنّی سلطان الهمّ بحولک، وأنلنی حسن النظر فیما شکوت، وارزقنی حلاوة الصنع فیما سألتک، وهب لی من لدنک فرجاً وَحِیّاً، واجعل لیمن عندک مخرجاً هنیئاً، ولا تشغلنی بالإهتمام عن تعاهد فرائضک، واستعمال سنّتک، فقد ضقت بما نزل بی ذرعاً، وامتلأت بحمل ما حدث علیّ جزعاً، وأنت القادر علی کشف ما بُلیت به، ودفع ما وقعت فیه، فافعل ذلک بی، وإن کنت غیر مستوجبه منک، یا ذاالعرش العظیم، وذا المنّ الکریم، فأنت قادر یا أرحم الراحمین، آمین یا ربّ العالمین. «مهج الدعوات، ۳۲۶ - ۳۲۴، بحار الأنوار، ج. ۵۰ ٰ. صفحه ۲۲۴»