فوتبال اقتصادی تیم ملی که با ضد فوتبال فرق دارد

معمول ما بر این بوده است که در این ایام برای رسیدن به جام جهانی درکوچه اما و اگر سرگردان بوده باشیم و بیشتر از اینکه چشم به امتیازهای خودمان داشته باشیم با انگشت هایمان طریق امتیاز گرفتن بقیه را حساب کنیم و راه نجات را بیابیم... اما حالا ما آنقدر بزرگ هستیم که از بالا تلاش باقی تیم ها را برای نرسیدن به خودمان نگاه کنیم و باقی تیم ها نیز فعلا چشم به رده دومی داشته باشند و حساب صدر و ما را از خودشان جدا کنند. موضوع شیرینی که ما خیلی کم آن را تجربه کرده بودیم و همیشه دوست داشتیم به جای کره جنوبی و ژاپن هم ما در این قامت قرار بگیریم و بسیار خوشبختیم که امروز دقیقا این ردا بر تن ما اندازه شده است و دیگر برای ما بزرگی نمی کند.

البته ما بیگانه با این تجربه نبودیم و 12 سال پیش هم وقتی درست در همین ایام نوروز بود که با هدایت برانکو در تیم ملی، ژاپن را در تهران شکست دادیم و کره شمالی را در پیونگ یانگ، درست مثل همین امروز از چند بازی بعد خودمان فقط یک سه امتیاز می خواستیم تا رهسپار جام جهانی آلمان شویم که در هفته قبل از پایان بازی ها به آنجا نیز رسیدیم. حالا ما نسبت به 12 سال قبل بسیار بزرگتر هم شده ایم چراکه در مقدماتی جام جهانی 2006 اگرچه راحت به جام جهانی رفتیم ولی آنقدر به خودمان خرده گرفتیم که حتی حلاوت صعود آسان مان را هم تلخ کردیم...

درست در همان روزها بود که برانکو ایوانکوویچ برخلاف سلف خود یعنی میرسلاوبلازویچ، فوتبال اقتصادی را برای تیم ملی ما تعریف می کرد... فوتبالی که شر و شور و هیجان کمتری داشت اما به اندازه در آن حمله وجود داشت، به اندازه در آن گل بود و به همان اندازه نیز پیروزی و سه امتیاز را برای ما دشت می کرد تا هدف برای ما با آسایس برقرار شود. درست در روزهایی که با برانکو یک بر صفر و اقتصادی کره شمالی و بحرین را شکست می دادیم تا راحت به جام جهانی آلمان صعود کنیم، دائما نوعی تحقیر پنداری مزمن ما را گرفته بود که سبک بازی ما ترسو و اشتباه است و بیشتراز اینکه از آن سه امتیازهای لذیذ بهره ببریم پای سفره ما به نوعی نق و انتقادهایی بود که سبب شد حتی فراموش کنیم در آن دوره چه صعود راحتی به جام جهانی داشتیم.

ولی حالا بزرگ شده ایم... آنقدر بزرگ که مردم ما فوتبال را خیلی بیشتر درک می کنند و می دانند که فوتبال اقتصادی چه مزایای بزرگی دارد... امروز همه می دانند سه امتیازهای ماندگار برابر قطر، چین، ازبکستان و... که می ماند و راه ما را برای رسیدن به روسیه هموار می کند و خیلی نیاز نیست که مثلا حتما قطر را شش تایی کنیم و یا چین را بنا به عادتش با چهار گل بدرقه کنیم. حالا همه بزرگ شده ایم و می دانیم که حتی در اروپا هم گاهی آلمان با حداقل اختلاف سن مارینو را شکست می دهد ولی کسی به واسطه نتیجه مسیر را منحرف نمی کند... اگر امروز ما به این بزرگی جایگاه رسیده ایم به واسطه فرهنگ فوتبالی بزرگی است که خود را در آن احساس می کنیم و از همین روست که کارلوس کیروش بدون ترس و واهمه از نقدهای نه چندان سربه راه تیمش را مطابق میلش در زمین پیش می برد و البته مطابق خواسته هایش نتیجه را هم در زمین کسب می کند.

فوتبال اقتصادی که امروز فرهنگش در فوتبال ما رفته رفته در حال جا افتادن است فرق دارد با ضد فوتبالی که فقط به سه امتیاز چشم دارد... در این فوتبال اقتصادی شرح وظایف هر بازیکنی مشخص است... در آن برنامه برای رسیدن به گل به شیوه اصولی وجود دارد... گرفتن فضا حمله از حریف تعریف شده است... کنترل زمان بازی حرف اول را می زند و برنامه و مبنا دارد وفرق دارد با ضد فوتبال هایی که برمبنای یک گل زدن و خراب کردن بازی قرار داشت و البته در فوتبال کشور ما در همین سال های اخیر به وفور یافت می شد و شاید در سال های گذشته فوتبال اقتصادی نیز با ضد فوتبال در کشور ما اشتباه گرفته می شد که در همان 12 سال پیش با نقدهای مان اجازه ندادیم در آلمان تیم ملی با تفکرات برانکوجام جهانی شیرین تری برای ما رقم بزند. حالا کیروش با مردمانی که فوتبال اقتصادی را بیشتر درک می کنند کار راحت تری دارد و در جام جهانی نیز با همین تفکرات می تواند شیرین ترین تورنمنت تاریخ ما را در کنار یکی از شیرین ترین صعودهایمان رقم بزند.