چرا استقرار«تاد»در کره جنوبی برای چین نگران‌کننده است؟

خبرگزاری فارس: روزنامه آمریکایی «نیویورک‌تایمز» در گزارشی به دلایل نگرانی پکن نسبت به استقرار سامانه دفاع ضدموشکی آمریکا در خاک کره جنوبی اشاره کرده و مواردی را برای رد این نگرانی ارائه نموده است. در گزارش نیویورک تایمز آمده است: «مائو تسه‌تونگ» تئوریسین و رهبر چین کمونیست «بمب اتمی» را ببر کاغذی دانسته که گرچه قادر به ایجاد وحشت و کشتار است اما نقشی تعیین‌کننده در جنگ ندارد. با این حال، چین دارای زرادخانه هسته‌ای بوده و اکنون این نگرانی را دارد که آیا این زرادخانه عاملی بازدارنده برای مواجهه با سیستم ضدموشکی آمریکا در کره جنوبی محسوب می‌شود یا خیر. در متن ذیل به توضیح چرایی آن پرداخته شده است. اندازه زرادخانه هسته‌ای چین چقدر است؟ در گزارش نیویورک تایمز آمده است، چین در سال 1964 نخستین آزمایش هسته‌ای خود را انجام داد و از آن به بعد روندی پایدار در توسعه موشک‌های هسته‌ای داشته است. اما این توسعه در مقایسه با هزاران کلاهکی که روسیه و آمریکا در اختیار دارند، چندان بزرگ نیست. چین توان هسته‌ای خود را آشکار نمی سازد؛ این کشور دارای 260 کلاهک هسته‌ای بوده که می‌تواند روی موشک نصب گردد. طبق تازه‌ترین برآورد پنتاگون، چین از 75 تا 100 موشک بالستیک قاره‌پیما نیز برخوردار است. ایالات‌متحده 1370 کلاهک هسته‌ای را مستقر و بیش از 6500 کلاهک نیز ذخیره دارد. این کشور همچنین از زیردریایی‌ها و هواپیماهایی با قابلیت حمل سلاح هسته‌ای برخوردار است. چین نیز دارای چند زیردریایی با قابلیت راه‌اندازی سلاح هسته‌ای است که حتی جدیدترین نمونه‌های آن نیز در جنگ‌های دریایی کاملا آسیب‌پذیر هستند. این کشور از دهه 1990 توانایی نصب چندین کلاهک هسته‌ای بر روی یک موشک را به دست آورد اما به نظر می‌رسد که به تازگی برخی از آنها را راه‌اندازی نموده است. به گفته کارشناس امور هسته‌ای چین در موسسه «مطالعات بین الملل»، این امر نشان‌دهنده احتیاطی است که چین در بازی با ایالات‌متحده در دستورکار خود قرار داده است. چرا زرادخانه هسته‌ای چین نسبتا کوچک باقی مانده است؟ نیویورک تایمز افزود، هنگامی که چین به باشگاه هسته‌ای جهان پیوست، روسیه و آمریکا در حال ساخت انباری از تسلیحات بودند. مائو تسه‌تونگ تصمیم گرفت این زرادخانه کوچک را به قدری بزرگ کند که به عنوان عاملی بازدارنده مورد استفاده واقع شود؛ این تصمیم با آشوب‌آفرینی سیاسی موجب عقب‌گرد برنامه تسلیحاتی هسته‌ای این کشور شد. به علاوه اینکه، سیاست هسته‌ای پکن «عدم استفاده اولیه از سلاح اتمی» بود؛ بدین معنا که این کشور هرگز نخستین استفاده‌کننده از سلاح اتمی در جنگ با دشمن هسته‌ای خود نبوده و از تسلیحات اتمی خود علیه کشوری که فاقد این نوع تسلیحات باشد، استفاده نمی‌کند. در عین حال، چین در حال گسترش و نوسازی ناوگان اتمی خود بوده و چنانچه دولت این کشور احساس کند در مقایسه با آمریکا از سرعت پیشرفت کمتری برخوردار است، روند مدرن‌سازی این ناوگان را تسریع می‌بخشد. بنا به اظهارات دو تن از تحلیلگران هسته‌ای، چین احتمالا به توانمندی خود برای مقابله‌ به مثل (با آمریکا) اطمینان دارد اما با توجه به وسعت و پیچیدگی توان هسته‌ای آمریکا و توسعه پایدار در موشک‌های بالستیک تدافعی این کشور در مقایسه با زرادخانه هسته‌ای کوچک چین، احتمال کمی برای اشتباه وجود دارد. چرا چین از سامانه ضدموشکی می‌هراسد؟ نیویورک تایمز در ادامه نوشت، دولت چین این نگرانی را دارد که سیستم دفاع موشکی آمریکا موسوم به «تاد» بازدارندگی هسته‌ای و توانایی پکن برای جلوگیری از حملات اتمی دشمنان بالقوه را خنثی نماید. نگرانی اصلی این نیست که تاد قادر به سرنگونی موشک‌هاست بلکه شکایت چین از آن است که سیستم راداری این سامانه می‌تواند برای ردیابی موشک‌های ارتش آزادی‌بخش خلق چین مورد استفاده واقع شود. «لی بین» کارشناس تسلیحات هسته‌ای دانشگاهی در پکن اخیرا در این باره نوشته است: استقرار سیستم راداری کنونی «تاد» با جمع‌آوری اطلاعات مهم در خصوص کلاهک‌های هسته‌ای چین می‌تواند قدرت بازدارندگی هسته‌ای پکن را تضعیف نماید. به اعتقاد وی و دیگر کارشناسان چینی، این وضعیت بدین معناست که در یک جنگ، طرف مقابل بداند چین قصد انجام چه کاری را دارد. این مساله از آن جهت نیز حائز اهمیت است که تعداد موشک‌هایی که پکن دارا می‌باشد محدود بوده و در نتیجه، ظرفیت مقابله‌ای آن کاهش می‌یابد. آیا نگرانی چین قابل‌توجیه است؟ در ادامه این گزارش نیویورک تایمز آمده است، علی‌رغم کارشناسان چینی تعداد اندکی از تحلیلگران خارجی معتقدند که این هراس پکن اغراق‌آمیز و بی‌اساس بوده و استقرار تاد در کره جنوبی تاثیر چندانی بر نظارت آمریکا بر آزمایش‌های موشکی چین ندارد. به اعتقاد آنها، تاد قادر به پوشش سراسر یا حتی بخش اصلی سرزمین چین نیز نیست. در عین حال، تعداد دیگری از کارشناسان اظهار می‌دارند که نگرانی واقعی پکن این است که تاد درها را برای ایجاد حصار گسترده‌‌تری از سامانه‌های ضدموشکی در کشورهای متحد آمریکا و همسایه چین می‌گشاید. روزنامه نیویورک تایمز در انتها نوشت، احتمالا پاسخ چین به استقرار این سامانه در خاک کره جنوبی، ارتقای توان موشکی و هسته‌ای و توان ضدموشکی خود باشد تا از بقایش و همچنین از شکست آمریکا در هرگونه حمله احتمالی اطمینان حاصل نماید. پکن همچنین بر توسعه فناوری تسلیحاتی جدید متمرکز شده است که در درازمدت می‌تواند سامانه ضدموشکی آمریکا را خنثی کند.