۹۵ سال غفلت و حسرت یا رضایت و افتخار

روزنامه جوان: پايان سال، يعني پايان يك محاسبه، با اين تفاوت كه اين محاسبه تمريني است براي زماني كه در پيشگاه الهي قرار مي‌گيريم و در برابر كرده‌هاي خويش سر را افراشته و خشنود و راضي با افتخار از بندگي او سخن مي‌گوييم يا خداي ناكرده با اعمال بد يا كرده‌هاي خويش، سرافكنده سر را به زير انداخته و خجل و شرمنده به اميدي مي‌نشينيم كه شايد از رهگذر اعمال نيكي كه داشته‌ايم، توشه‌اي براي عبور از آن شرايط سخت پيدا شود. سال كه به پايان مي‌رسد ناخودآگاه اين سؤال در ذهن نقش مي‌بندد كه در طول يك سال تلاش و فعاليت در مسير اهداف و برنامه‌هاي پيش‌بيني شده چه اقدامي انجام گرفته و تا چه ميزان توفيق حاصل شده است. به تعبير ديگر پرونده يك سال تلاش همچون پرونده يك عمر زندگي يا برعكس قصورها و كم‌‌كاري‌ها، در پيش چشم رقم مي‌خورد و از اعمال و رفتارهاي مثبت احساس رضايت و غرور و از اقدامات غلط و ناصواب كه برآيند آن خسران و عقب‌ماندگي فردي و اجتماعي است، احساس سرافكندگي مي‌كنيم. سالي كه گذشت مشحون از غم‌ها و شادي‌ها، توفيق‌ها و عدم توفيق‌ها بود. در حوزه منطقه‌اي، ايران ثابت كرد كه يك طرف قوي معادله است و بدون او، شكل‌گيري ترتيبات جديد منطقه‌اي نه تنها سخت، بلكه قريب به محال است. در سالي كه گذشت، ميلياردها دلار هزينه سعودي‌ها در لبنان براي تعيين رئيس‌جمهور دلخواه آنها كاري از پيش نبرد و اين ايران و حزب‌الله لبنان بودند كه توانستند دو و نيم سال خلأ رئيس‌جمهور لبنان را با معرفي گزينه خود و به كرسي نشاندن وي بر مسند رئيس‌جمهوري لبنان به اثبات برسانند و بار ديگر حسرت و داغ ننگ شكست را بر پيشاني آل‌سعود بنشانند. در سالي كه گذشت داعش با همه عده و عده و ساز و برگ به عاريت گرفته از اربابان غربي خود و صرف ميلياردها دلار سعودي و برخي شيوخ مرتجع خليج فارس و نقشه‌هاي شوم منطقه‌اي تركيه و ديگران، نتوانست در صحنه نبرد سوريه و عراق پيروز ميدان بيرون آيد، بلكه بيشتر آنچه را كه در طول پنج سال در اين صحنه كسب كرده بود از دست داد. نيروهاي مقاومت در سوريه، دومين شهر بزرگ و استراتژيك اين كشور يعني «حلب» را آزاد و داعش و حاميان او را خفيف و سرافكنده كردند. طرفداران منطقه‌اي او نيز معادله جديد قدرت را پذيرفتند و در مقابل معرفي داعش و جبهه النصره به عنوان گروه‌هاي تروريستي، سر تسليم فرود آوردند و با همين رويكرد پاي ميز مذاكره در «آستانه» و «ژنو» حاضر شدند. در عراق نيز با خروج تروريست‌ها از «فلوجه» مسير آزادسازي موصل هموار شد و ارتش عراق و حشدالشعبي (نيروهاي مردمي) نقشه امريكا را به هم ريختند و با يورش به مواضع داعش و گروه‌هاي تروريستي در موصل، حلقه محاصره آنها را تنگ‌تر كردند و عن‌قريب اين ناقوس پيروزي است كه در عراق نواختن گرفته است و مي‌رود طومار اين گروه‌هاي خانمانسوز را نيز در اين كشور برچيند. يك‌سال مقاومت مردم بي‌دفاع يمن در مقابل بمباران بي‌امان سعودي‌ها آن هم با دستان خالي، حكايتي شيرين و غرورآفرين است تا آنجا كه در ماه‌هاي پاياني سال، يمني كه منصور هادي، رئيس‌جمهور فراري اين كشور حتي چاشني و ماسوره سلاح‌هاي سنگين و سبك اين كشور را باز كرده و به عربستان برده بود تا مبادا پس از حمله به اين كشور مقاومتي توسط ارتش و انصارالله صورت بگيرد، در اين اواخر با شليك موشك‌هايي با برد دهها و صدها كيلومتري به شهرهاي مهمي همچون رياض و جده عربستان، ترس را به جان ديوانه‌هاي سفاك سعودي نشاند. همه اين اتفاقات خوب هرچند باعث شهادت عزيزان مدافع حرمي شد كه از دست دادن تك‌تك آنها بسيار غم‌انگيز است، ولي وقتي پيروزي‌هاي به دست آمده در بستر اين شهادت‌ها را به نظاره مي‌نشينيم، به داشته‌هاي خود در اين ميدان مي‌باليم و بر روح بلند آنها كه چنين ارمغاني را بر ما ارزاني داشتند، درود مي‌فرستيم. امروز اعتراف حتي دشمنان ما همچون «ري تكيه» كه با نامه به ترامپ گفته بود «ايراني‌ها اكنون از خليج فارس، درياي مديترانه را مديريت مي‌كنند»، گوياي اين واقعيت است كه در سالي كه گذشت، آنچه فرزندان رهبري در عرصه مديريت نظامي و تحولات منطقه‌اي بلد بودند در طبق اخلاص گذاشتند و به كار بستند تا در پيشگاه ملت‌هاي ايران و منطقه، امام و رهبري شرمنده نباشند. در حوزه داخلي نيز آنچه مربوط به ملت ايران بود، انجام شد. مردم در مراسم 22 بهمن‌ماه امسال بار ديگر خوش درخشيدند و به تمام توهمات دشمن مبني بر اينكه ملت ايران به جهت عدم گشايش‌ها از «برجام» و وجود تنگناهاي اقتصادي، انگيزه حضور در بزرگداشت سالروز انقلاب اسلامي را ندارند، پاسخ منفي دادند و با حضور گسترده‌تر از سنوات قبل بار ديگر بر بي‌اعتباري آن سخنان و همه ياوه‌گويي‌هاي تيم جديد كاخ سفيد و اقمار منطقه‌اي آن پاسخ محكم دادند. اما در كنار اين پيروزي‌ها و درخشش‌ها، هستند بسياري از كارهايي كه مي‌توانست انجام شود، ولي در چم و خم و ندانم‌كاري‌ها يا بي‌انگيزگي‌ها يا خدا ناكرده عدم اعتقاد راسخ به انجام آنها به فراموشي سپرده شد يا بسيار كمرنگ پيگيري گرديد و دلخوش به چند رفت و آمد هيئت‌هاي تجاري و...، اصل موضوع كه همانا اقتصاد مقاومتي بود، مورد غفلت قرار گرفت. امسال دو سال است كه رهبر فرزانه انقلاب اختصاصاً سال جديد را به «اقتصاد مقاومتي» نامگذاري مي‌كنند تا شايد مسئولاني كه از سال 1389 كه اولين‌بار اين واژه به ادبيات اقتصادي و سياسي جامعه ايران توسط معظم‌له وارد شد، واكنش مثبت نشان دهند و به وظيفه خود در اين مسير عمل كنند. امسال، سال «اقتصاد مقاومتي، اقدام و عمل» بود، ولي شاهد رشد صددرصدي واردات خودرو‌هاي لوكس چندصد ميليون توماني به كشور بوديم، سال اقتصاد مقاومتي بود، ولي صنايع پوشاك ما با واردات بي‌ضابطه و هماهنگ‌ شده در رفت و آمدهاي هيئت‌هاي تجاري تركيه، به مسلخ رفته و تعطيل شدند و بازار پوشاك ايران را اجناس تركي و چيني پر كردند. سال اقتصاد مقاومتي بود، ولي شاهد واردات صدها تن از بي‌ارزش‌ترين كالاها مثل نخ‌ و سوزن، سوزن ته‌گرد و... بوديم. سال اقتصاد مقاومتي بود و در كنار حقوق 800 هزار توماني يك كارگر ساده فلان كارخانه كه دلهره تعطيلي كارخانه خود با همين ميزان حقوق ناچيز را داشت، شاهد دريافت حقوق‌هاي نجمومي 57 ميليون توماني از بيت‌المال بوديم و تازه ديديم كه اين جماعت با تعريف سخنگوي محترم دولت ذخيره انقلاب اسلامي هم هستند! سال اقتصاد مقاومتي بود، اما با رشد 7 درصدي ادعايي دولت، 500 هزار نفر به بيكاران كشور افزوده شد و صدها رفتار ناخوشايندي كه براي اقتصاد كشور سم مهلك است و هر روز يا به جهت ضعف مديريت و ندانم‌كاري يا از روي تعمد به جهت رفتارهاي سودجويانه قبیله‌اي و فاميل‌سالاري و حركات اشرافي‌گري در كشور دنبال مي‌شود.

امسال كه گذشت، ولي از هم‌اكنون به فكر سال آينده باشيم آن هم در شرايطي كه بايد دو انتخابات برگزار كنيم، نكند باز سال آينده نيز بگذرد و دست بر دست زنيم كه افسوس از عملي كه انجام داديم و نبايد انجام مي‌داديم يا فلان عمل را بايست انجام مي‌داديم، ولي غفلت كرديم و انجام نداديم.