جامعه جهانی و چرخش نگاه‌ها به سمت اسراییل

روزنامه ابتکار؛ علی آهنگر: در نظم پسا مونیخ، دیگر گروه هاى تکفیرى دست ساخته قدرتها جایى براى رخنه و نفوذ نخواهند داشت. از این پس، قدرتها و دولت ها تعیین کننده میدانهاى تعامل یا تخاصم خواهند بود.

مدتى بود که با فتنه انگیزى گروه هاى تکفیرى، رژیم اسراییل توانسته بود از کانون توجهات بین المللى به عنوان عنصرى تجاوزگر و سلطه طلب خارج شود. برگزارى به موقع کنفرانس بین المللى حمایت از انتفاضه فلسطین در تهران، این کارکرد مهم را داشت که یک بار دیگر چشمها و نگاه ها را به سمت اسراییل بازگرداند.

اکنون متفکرین و فعالان سیاسى منطقه یک بار دیگر پس از چندین سال به خود آمده اند تا مرکز اصلى توجهات را مورد نظر و توجه قرار دهند. با قرار گرفتن اسراییل در کانون توجهات منطقه به عنوان عنصرى اشغالگر، تصمیم گیرى در مورد تجاوز احتمالى به ایران توسط قدرتهاى حامى صهیونیسم دیگر آسان نخواهد بود. موضع گیرى صریح و مستحکم رهبر انقلاب در این برهه بسیار حساس، نقشى تعیین کننده داشت. با روى کار آمدن ترامپ، به نظر مى آمد جغرافیاى سیاسى منطقه به نوعى در حال تغییر باشد. این تغییرات به حدى محسوس بود که در یک اتفاق به شدت فرصت طلبانه، ترکیه، عربستان و اسراییل در یک خط تهاجمى سیاسى قرار گرفتند. آنها عمیقا بر این باور بودند که ایران در لاک انفعالى و تدافعى فرو خواهد رفت و این فرصت مناسبى است براى فرود آوردن ضربات مهلک سیاسى و در صورت لزوم نظامى. موضع گیرى صریح رهبرى در این مقطع، بسیار تاثیرگذار بود.

تاثیرگذارى این موضع تا بدان حد است که دیگر شاهد همراهى و همسویى ترکیه با جریان صهیونیستى علیه ایران نخواهیم بود. اردوغان از این پس با مواضعى حساب شده تر با ایران مواجه خواهد شد. عربستان سعودى در میان کنش گران سیاسى منطقه در موضعى قرار گرفته است که یا باید رویارویى با ایران حامى آرمانهاى فلسطین را برگزیند و یا در چرخشى شرم آور و پر هزینه در کنار اسراییل به تازش علیه ایران اهتمام ورزد. کنفرانس حمایت از انتفاضه فلسطین در این مقطع، چنان بود که ایران در مقابل تهدیدات مکرر و لفاظى هاى سیاسى ترامپ قد راست کرد و تمام این لفاظى ها را به سخره گرفت. کنفرانس حمایت از انتفاضه فلسطین در شرایط کنونى، پیش و بیش از آنکه مجمعى براى حمایت از فلسطین باشد، اعلامیه اقتدارى براى خود ایران، موجودیت و هویت ایرانى با رویکردى آرمانى و بین المللى بود. پاسخى بود به همه نگاه هاى معنا دارى که با روى کار آمدن ترامپ به سوى ایران معطوف شده بود. در این حرکت استراتژیک و راهبردى، همه نگاه هاى زهردار به ایران برداشته شد و با همان شدت و حدت به سوى اسراییل بازگردانده شد.