«فراکسیون امید» با این شعور همان بهتر که سکوت کند!

روزنامه کیهان: روزنامه بهار در مطلبی با عنوان «به همان سکوت‌تان ادامه دهید» نوشت: رئیس فراکسیون امید به همراه چند تن از چهره‌های دیگر این فراکسیون طرحی دو فوریتی را درخصوص برخورد با افرادی که در سخنرانی‌ها و تجمعات مختلف دست به بی‌نظمی و به هم زدن مجالس می‌زنند تقدیم هیئت رئیسه مجلس کردند. طرحی که بخشی از آن سر و صدای بسیاری را ایجاد کرده است. در طرح این نمایندگان آمده است که: «هر کسی با هر اقدامی اعم از طرح سوال و یا غیر آن در مراسم سخنرانی اعم از مراسم رسمی یا مراسمی که عرفا بدون مجوز تشکیل می‌شود موجبات توقف یا جلب توجه به خود و یا تشنج شود به حبس از 6 ماه تا دو سال محکوم می‌گردد.» بهار می‌افزاید: در بررسی این موضوع کاری به اینکه این طرح حضرات نماینده که اکثریت‌شان هم اصلاح‌طلب هستند تا چه حد با نوع نگاه اصلاح‌طلبی به این گونه مسائل در تعارض است کاری نداریم، حتی به این که اگر از مختصر شعور سیاسی هم برخوردار باشیم باید این نکته ساده را بفهمیم که چنین طرح‌هایی بهانه دادن به دست رقیب است و به این نکته که با بزرگنمایی آن تمام آرمان‌های جریان اصلاحات را نمایشی بخواند هم کاری نداریم، به این که بین این همه مسائل و مصائب مردم این موضوع چه اهمیتی دارد که این طرح را با دو فوریت تقدیم هیئت رئیسه کردند هم کاری نداریم. پرسش قابل طرح از این نمایندگان محترم این است حالا آمدیم و چند صباح دیگر امثال رسایی و کوچک‌زاده و حسینیان و... سوار بر اسب قدرت شدند، آنگاه همین طرح عجیب و غریب‌تان را بهانه قرار می‌دهند و هر که کوچکترین اعتراضی در مجالس سخنرانی کرد را به دو سال حبس مهمان خواهند کرد. اصلا فکر آن روز را کرده‌اید؟ این ترس موهوم از اعتراض برای چیست؟ این روزنامه نوشت: حالا بر فرض که چند نفری مزاحمت‌هایی را هم ایجاد کنند، آیا راه مقابله با آن، میله‌های سرد زندان است؟ به واقع مشخص نیست که نیت طراحان چنین طرحی چیست اما با کمی دقت می‌توان متوجه شد که چنین طرح‌هایی مصداق بارز «گل به خودی» است. در این قریب به یک سالی که از عمر مجلس دهم می‌گذرد از جمله ایراداتی که به نمایندگان اصلاح‌طلب گرفته می‌شد این بودکه چرا در موضوعات رخ داده در حوزه سیاست داخلی اینقدر منفعل عمل می‌شود و آقای عارف و سایر همراهان سیاسی ایشان در مجلس معمولا مشی و روشی همراه با سکوت را برگزیده‌اند. حالا با تهیه چنین طرحی آدمی به این نتیجه می‌رسد که چه خوب است که حضرات به همان سکوتشان ادامه دهند، حداقل در آن صورت شاهد چنین طرح‌های عجیب و غریبی که بهترین پاس گل برای «دلواپسان» است نخواهیم بود.