آب که سربالا برود، فتنه گران طلبکار می‌شوند

چندوقتي است که بحث آشتي ملي در دستور کار روزنامه هاي زنجيره اي دوم خردادي قرار گرفته است. اكنون معلوم شده ته اين حرف به اصحاب نهضت آزادي مي رسد، همان جماعتي که امام در توصيف جنايت هايشان فرموده اند خطر آنها از منافقين بيشتر و بالاتر است.

کد خبر : 630641

روزنامه رسالت: چندوقتي است که بحث آشتي ملي در دستور کار روزنامه هاي زنجيره اي دوم خردادي قرار گرفته است. اكنون معلوم شده ته اين حرف به اصحاب نهضت آزادي مي رسد، همان جماعتي که امام در توصيف جنايت هايشان فرموده اند خطر آنها از منافقين بيشتر و بالاتر است. اينکه اين تز بر چه پيش فرض هايي بافته شده، بماند. عقل سليم حکم مي کند به اين روال پاسخ داده شود که؛ چرا فتنه گران پس از گذشت هفت سال از فتنه 88 به فکر آشتي افتاده اند؟! حالا اين آشتي قرار است با چه کسي صورت بگيرد؟ يک جريان سياسي در انتخابات سال 88 اعلام کرد ما رأي مردم را قبول نداريم، صندوق رأي و آراء مردم تعيين کننده برنده انتخابات نيست، زور ما در خيابان به علاوه کمک اوباما و کشورهاي اروپايي به علاوه تشديد تحريم هاي فلج کننده به همراه ماشين تبليغات جنگي راديو «بي بي سي» و راديو آمريکا و ارتش رسانه اي غرب تعيين کننده برنده انتخابات هستند. آنها هشت ماه با مردم و نظام جنگيدند، بيانيه صادر کردند، اماکن عمومي و خصوصي را آتش زدند، 22 نفر از بهترين فرزندان ملت را شهيد کردند، اما نتوانستند خدشه اي به اتحاد ملي و انسجام اسلامي و اقتدار ايرانيان وارد کنند. آنها قهر با ملت را در دستور کار داشتند. ملت و رهبري با صبوري و روشنگري چهره واقعي آنها را نشان دادند، کم کم مردم دور و بر آنها را خلوت کردند، تنها شدند. نخبگان هم با هوشمندي، آنها را تنها گذاشتند و در نتيجه رهبران آنها در حصار بصيرت مردم و نظام گرفتار شدند. منافقين، بهائي ها، کمونيست ها و ضد انقلاب هايي که به ميدان آمده بودند نيز رسوا شدند و با تلفات، صحنه را ترک کردند. فتنه گران با ديوار بلند بصيرت و سد پولادين هوشياري مردم در 9 دي مواجه شدند و با اسم و مشخصات و نوع جرم و جنايت، افشا گرديدند.

ملت اکنون از فتنه و سران بي آبروي آن عبور کرده اند. امنيت و اقتدار ملي ايرانيان، دشمنان اسلام و ايران را در منطقه و جهان زمينگير کرده است. امروز برخي به فکر اين افتاده اند که روحي تازه به جسد متلاشي شده فتنه بدمند. لذا با فرمول «آشتي ملي» به صحنه آمده اند. آيت الله آملي لاريجاني در تحليل اين حرکت فرمود: «قهري ميان مردم نيست تا با آشتي ملي، آن را حل کنيم. کساني که با ملت قهر کرده اند بيايند آشتي کنند، کسي مانع آنها نيست.»
اما چرا موضوع آشتي ملي را مطرح کرده اند با آنکه آنها نيک مي دانند به مردم و نظام ظلم کرده اند، راه حل آن هم فقط در توبه است. چرا اين راه مشخص را طي نمي کنند؟ چون اصلاً قصدشان آشتي نيست. قصدشان ادامه فتنه است. همين ديروز خانم موگريني گفت: «برخي تحريم هاي اروپا براي ايران شديدتر از آمريکاست.» آمريکايي ها که به تعهدات خود عمل نکردند و «تقريباً هيچ» را به زعم مسئولين دولت يازدهم در کارنامه دولت ثبت کردند. از طرفي بر اساس آخرين نظرسنجي ها مردم نسبت به ادامه رکود و بيکاري واقعاً در تنگنا قرار دارند و مطالبات معيشتي خود و عمل به وعده هاي رئيس جمهور را طلب مي کنند. يک چيزي اين وسط بايد مطرح شود تا افکار عمومي را به يک ناکجاآباد ببرد و موقتاً مطالبات اقتصادي خود را فراموش کنند. چه چيزي بهتر از بحث شيرين «آشتي ملي»؟! که صورت مسئله فتنه را پاک کند و از فتنه گران محارب يک جريان سياسي «طلبکار» بسازد، مبني بر اينکه اينها مي خواهند آشتي کنند اما هنوز برخي بر طبل «قهر» مي کوبند!
چه چيزي بهتر از آشتي ملي که؛ بدعهدي آمريکا فراموش شود و قيافه زشت ترامپ در تداوم ايران هراسي و گزينه نظامي روي ميز و وعده هاي دولت در مورد رفع اين دو تهديد در سايه برجام به فراموشي سپرده شود؟
چه چيزي بهتر از آشتي ملي که کسي نپرسد پس اين همه آمد و شد اروپايي ها و بستن قراردادها چه نتيجه اي براي رفع رکود و ايجاد اشتغال داشته است؟
همين مسئله ريزگردها در خوزستان که باعث قطع آب و برق و گاز مردم شده و صداي مردم محروم آن منطقه را درآورده است بايد به فراموشي سپرده شود، چون آشتي ملي در دستور کار قرار گرفته است!

كسي كه قبل از انتخابات مي گويد؛ من به قانون اساسي ، نظام و ولايت فقيه اعتقاد و التزام عملي دارم. امابعد از انتخابات مي گويد ؛ فقط گوش به فرمان آشوب در اتاق جنگ نرم لندن و واشنگتن عليه مردم هستم ، و حاضر به هيچ گفتگويي هم نيست چگونه او مي تواند با نظام و مردم آشتي كند .كسي كه مرز بندي با بيگانگان ندارد و مي خواهد شرف و استقلال مملكت را در معرض فروش قدرتمندان و ثروتمندان جهان قرار دهد ، چگونه مي تواند با مردم محروم و مستضعف و پا برهنه و شيفته استقلال كشور آشتي كند.دوقطبي سازي هاي کاذب جايي در افکار عمومي ندارد. صداي طبل دوگانه «آشتي ملي» و «قهر ملي» آن قدر توخالي است که حتي صدايش به گوش کساني که اين سر و صداها را درمي آورند، نمي رسد.

لینک کوتاه :

با دوستان خود به اشتراک بگذارید: