ماجرای نیمروز؛ روایتی گیرا، فیلمی اثرگذار

روزنامه خراسان: «ماجرای نیمروز» بی شک ویژه ترین و نوترین اتفاق جشنواره فیلم فجر امسال بود و محمدحسین مهدویان نیز زیرک ترین و باهوش ترین و البته کاربلدترین کارگردان.

ماجرای نیمروز اتفاقی ارزشمند در سینمای بی خلاقیت این روزهاست و همین موضوع است که مهدویان را به طور خاص زبانزد فجر سی و پنجم و چهره شاخص این روزهای سینمای ایران می کند؛ فیلمسازی که پیش از این با «آخرین روزهای زمستان» و «ایستاده در غبار» تصویری دلنشین و البته روان و گیرا از شهید حسن باقری و حاج احمد متوسلیان روایت کرده بود، امسال برهه ای ملتهب از تاریخ معاصر را برای روایت انتخاب کرد و چنان امکانات و موقعیت ها در پشت صحنه را در روایت و جلوی دوربین به کار گرفت که نه تنها منتقدان و مردم را همسو و هم نظر کرد که دل آن هایی را که از آرمان‌ها و گفتمان رسمی حاکمیت فاصله زیادی داشتند نیز به دست آورد.سینمای ایران سال هاست تلاش کرده روایت های مختلفی از فعالیت های تروریستی منافقین را به تصویر بکشد؛ تغییر ایدئولوژی سازمان مجاهدین، مبارزات گروه های انقلابی برای مقابله با منافقین، ترور شخصیت های موثر انقلاب و ... از جمله موضوعاتی است که تاکنون در فیلمنامه های مختلف درباره این سازمان تروریستی مقابل دوربین رفته است، اما آن چه «ماجرای نیمروز » را از سایر آثار با سوژه مشابه متمایز می کند روایت گیرا، کامل، روان و تقریبا بکری است که مهدویان از برهه ای تاریخی در انقلاب اسلامی ایران انتخاب کرده و جلوی دوربین برده است؛ روایتی از اوایل دهه 60 و آغاز اقدامات مسلحانه و ترورهای منافقین علیه انقلاب اسلامی که در بحبوحه جنگ تحمیلی، کشور را درگیر جنگی داخلی نیز کرد! فیلم وجه تاریخی کاملا قابل استنادی دارد و شخصیت پردازی های داستان مطابق نمونه های اصلی است.

مهدویان سعی کرده است کاملا واقع گرایانه تاریخ را روایت کند و به همین دلیل است که قصه به موثر ترین نحو ممکن برای تماشاگر قابل فهم می شود. مواجهه صادقانه کارگردان با شخصیت ها و موقعیت ها یکی دیگر از وجوه تمایز «ماجرای نیمروز» با دیگر آثار سینمایی درباره منافقین است که البته این تمایز از پندار فیلمساز گرفته تا تلفیق هنرهای مختلف سینمایی و قاب بندی ها و روایت داستان کاملا مشهود است. شیوه ترکیبی مستند و قصه گویی که در دو اثر قبلی کارگردان هم به کارگرفته شده بود، در این فیلم با سبکی بدیع تر و پخته تر به نمایش گذاشته شد و در نهایت توانست در کنار حفظ کیفیت فیلمسازی و جلب رضایت مخاطب، فیلمی اثرگذار از مهم ترین برهه تاریخی انقلاب اسلامی ایران را به روی پرده سینما بکشد.