لحظه‌هایی كه طولانی‌تر و تاثیرگذارتر از یک عمر است

سرویس اجتماعی فردا؛ محمدرضا زائری:

١. سال گذشته برای تحقیقی پیرامون مسائل مناطق كردنشین پس از پیروزی انقلاب اسلامی دوری در شهرهای كردستان و اذربایجان غربی زدم و با مردم گفتگوهایی داشتم.

٢. مرد، حدود ٥٠ سال داشت و در كتابفروشی اش در سنندج با او حرف زدم. از او درباره رفتار پاسدارها پرسیدم. گفت من نوجوان بودم و خیلی در جریان مسائل نبودم. یك خاطره از حدود ٣٥ سال پیش در ذهنش مانده بود. گفت پاسدارها برای پاكسازی شهر خانه به خانه خیابانی را كه درش زندگی می كردیم می گشتند. گفت به خانه ان ها كه رسیدند پدرش عصبانی بود اما چیزی نگفت تا پاسدارهای مسلح خانه را بگردند. وقتی پاسداری گفت باید رخت خواب های چیده شده را هم پایین بریزند و بگردند پدر عصبانی تَر شد و گفت اگر خرابش كنی باید خودت مرتب كنی. پاسدار گفت می چینم. كارشان كه تمام شد مرد مسلح سپاهی شروع كرد به چیدن یك عالمه رخت خوابی كه بر هم زده بود؛ مرتب و دقیق. چند تا را كه روی هم گذاشت ابی شد روی اتش عصبانیت پدر. گفت جوون برو به كارت برس خودمان جمع می كنیم.