روایت حسین قدیانی از ایران در هوای انقلاب و شهادت

روزنامه وطن امروز: حسین قدیانی: دیروز مصلا غوغای عاشقانه بود، امروز بهشت‌زهرا، غوغای عاشقانه است و فردا هم! «دشمن خیال کرده ما نوگل بهاریم اما امام ما گفت» ملتی که شهادت دارد، اسارت ندارد! انقلاب اسلامی زنده است، یکی هم به نشان شهدایش! فرقی نمی‌کند برای ما، شهید را از دل رمل‌های فکه آورده باشند یا از لابه‌لای جزر و مد اروند و یا از قلب خرواری آوار! شهید، شهید است و فراتر از بزرگوارانه، عاشقانه مشایعت می‌شود به سوی بهشت. آری! زیر تابوت سبز و سفید و سرخ شهدا، نو به نو احیا می‌شود انقلاب اسلامی. انقلاب اسلامی زنده است، چون مردم، عاشقانه دوست دارند شهدای‌شان را. سلام خدا بر شهدای آتش‌نشان که حالا دیگر همسایه آسمان شده‌اند! سلام خدا بر این ملت شهیدپرور! سلام خدا بر انقلاب اسلامی! و سلام خدا بر خمینی بت‌شکن! انقلاب اسلامی آنقدر زنده است که گویا امروز، خمینی می‌خواهد دوباره بیاید! و دوباره برود بهشت‌زهرا! و دوباره بر دهان همه آن دولت‌هایی بکوبدکه توهم زده‌اند خدا ذیل کدخدا تعریف می‌شود! انقلاب اسلامی آنقدر زنده است که گویا این روزها، تازه می‌خواهند بچه‌های والفجر 8 به دل اروند بزنند!

انقلاب اسلامی آنقدر زنده است که گویا همین 2 روز پیش «حسن باقری» جرعه‌نوش باده شهادت شد! انقلاب اسلامی آنقدر زنده است که گویا هنوز قریب یک ماه به شهادت «علمدار» مانده! «حاج حسین خرازی» را می‌گویم؛ سردار شرق ابوالخصیب! انقلاب اسلامی آنقدر زنده است که گویا هنوز مانده تا موسم خیبر و بدر! دیروز از مصلا تا بهشت‌زهرا، معلوم شد تفاوت میان تشییع شهدا با عناصر میدان سیاست! و معلوم شد انقلاب اسلامی زنده است! زنده به شهدایش، در هر میدانی و در هر جایی و جبهه‌ای! 10 روز تمام، دشمن قسم‌خورده، به خیال خود گرا داد به ملت، لیکن تشییع عاشقانه شهدای آتش‌نشان، نشان داد خون شهید اجازه سیاسی‌بازی زیر تابوتش را نمی‌دهد! و دیدیم که نداد! و راز آنکه خداوند منان در وصف شهدا، از عبارت «بل احیاء ...» استفاده می‌کند، همین است! فرق دارد شهید عند ربهم یرزقون با آنکه فقط می‌میرد! پر است دست شهید! و ملت، این مهم را می‌داند که تا اسم شهید می‌آید، عاشق می‌شود و شیدا! به شهدای آتش‌نشان نگاه می‌کردم، دیدم اغلب مال همین کوچه‌های چند شهید داده جنوب شهرند!

همان کوچه‌های آشنا... که محل عبور خمینی بود از مهرآباد تا بهشت‌زهرا! و هنوز هم محل عبور خمینی است! نه! ما از بهمن 57 تکان نخورده‌ایم! در بهمن 95، شهید آتش‌نشان خود را با همان عشق و دلدادگی تشییع می‌کنیم که بهمن‌های انقلاب و جنگ، شهدای‌مان را مشایعت می‌کردیم! با شهید، تا دم در بهشت رفتن، حکایت از زنده بودن انقلابی دارد که «اسلامی» بود و رهبرش «خمینی» بود! ما هر وقت دل‌مان برای امام تنگ شود، کافی است به چهره جانشین شایسته او نگاه کنیم! ما هر وقت دل‌مان برای شهدا تنگ شود، کافی است به چفیه حضرت آقا نگاه کنیم! ما هر وقت دل‌مان برای روزهای انقلاب تنگ شود، کافی است به حکیم فرزانه‌ای نگاه کنیم که «انقلاب» در لفظ و در معنی، هرگز از لسان انقلابی‌اش نمی‌افتد! پس سلام خدا در این یوم‌الله رویایی، بر شاهد شهیدان و رهبر خوبان! دیروز از مصلا تا دم در بهشت، با شهدای شما عشقی کردیم حضرت آقا... فرق داشت این تشییع! گفتم که! «عاشقانه» بود! دوست می‌داشتیم از صمیم قلب دردانه‌های درون تابوت را...