روزنامه ایران: سفر روز گذشته وزیر خارجه کویت به تهران را فارغ از محتوای پیامی که به همراه داشته، از منظر تأثیری که بر مراودات منطقه‌ای می گذارد، باید مثبت ارزیابی کرد.
سیاست‌های اصولی جمهوری اسلامی ایران در قبال کشورهای منطقه بویژه همسایگان بر اصولی همچون حسن همجواری، تأکید بر تمامیت ارضی کشورها، عدم مداخله در امور داخلی آنها و تأکید بر همکاری‌های همه‌جانبه چه در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و چه در حوزه‌های امنیتی و دفاعی قرار داشته است. جمهوری اسلامی ایران همچنین همواره بر جلوگیری از هرگونه مداخله خارجی در امور کشورهای منطقه و بالعکس کمک به برقراری امنیت و ثبات پایدار در منطقه تأکید داشته است. بر اساس همین سیاست‌ها است که حمایت از مردم مظلوم کشورها در مقابل کشورهای متجاوز در زمره سیاست‌های اصولی ایران قرار دارد و در طول زمان حمایت از مردم مظلوم و بی دفاع عراق، سوریه و یمن و کمک به دولت‌ها در راستای برقراری امنیت و ثبات بر اساس همین اصول انجام شده است.
طبیعی است که با وجود اجرایی شدن این سیاست‌ها در عمر 38 ساله جمهوری اسلامی ایران شاهد برخی نوسانات در رفتار برخی کشورها با ایران بوده‌‌ایم. حال آنکه کشورمان سعی کرده است بر پایه حکمت، عزت و مصلحت بهترین روابط را با کشورهای منطقه داشته باشد. اما متأسفانه در این مدت برخی عوامل نابسامانی و بی ثباتی در روابط ما و برخی کشورهای همسایه به وجود آمده است که اگر مورد ریشه یابی منطقی قرار گیرد، مشخص می‌شود ناشی از مداخلات کشورهای مداخله‌گری همچون امریکا، رژیم صهیونیستی و برخی سیاست‌های اشتباه حکام کشورهای منطقه بوده است.
چنانکه سیاست‌های در پیش گرفته شده از سوی دولتمردان سعودی در سال‌های اخیر تا حدود زیادی سبب بی ثباتی در منطقه، شکل‌گیری و گسترش جریانات تروریستی و عمیق شدن رد پای کشورهای مداخله‌گر در منطقه شده است. این سیاست‌ها نه تنها سبب تخریب و تنش در روابط عربستان با کشورهای منطقه از جمله جمهوری اسلامی ایران، عراق، سوریه و حتی مصر شد که باعث ناکارآمدی و شکست سیاست‌های خود ریاض نیز شد. چنانکه تجاوز عربستان سعودی به یمن سبب شد که از یک طرف نام این کشور در فهرست بزرگ‌ترین کشورهای ناقض حقوق بشر مطرح گردد و از طرف دیگر بحران‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی در این کشور سر برآورد.
جمهوری اسلامی ایران از ابتدا معتقد به همزیستی مسالمت‌آمیز و توسعه روابط بوده همواره بر این اعتقاد بوده است که امنیت کشورهای منطقه باید توسط خود کشورهای منطقه و در حرکتی دسته جمعی فراهم شود. این همه در حالی است که اگر قرار باشد با وجود رکود حاکم بر اقتصاد جهانی، منطقه غرب آسیا به سمت توسعه و شکوفایی حرکت کند و اگر قرار باشد راهکاری برای معضلات محیط زیستی مبتلا به منطقه فراهم آید لازمه‌اش این است که اقدامی جمعی شکل گیرد و این اقدام جمعی شکل نخواهد گرفت مگر آنکه به سمت خروج از تنش‌های حاکم بر روابط حرکت کنیم و ائتلافی منطقه‌ای را بنیان بگذاریم.
بر این اساس به نظر می‌رسد با توجه به ناکامی سیاست‌هایی که تا به امروز کشورهایی مانند عربستان سعودی اجرا کرده‌اند و با تسلط سیاسی و اقتصادی خود بر برخی کشورهای منطقه از جمله کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس داشته است سبب شده‌اند بعضی از آنها هم موضعگیری‌هایی را علیه جمهوری اسلامی ایران انجام دهند؛ امروز با این واقعیت مواجه شده‌اند که ادامه این سیاست‌ها می‌تواند به ضرر خود این کشورها بینجامد. بنابراین به نظر می‌آید شکست این سیاست‌ها رهبران و مقامات این کشورها را به اتخاذ منطقی وامی‌دارد که باید دست از ادامه این سیاست‌ها بردارند و به سمت حفظ منافع جمعی و عمل براساس واقعیت‌ها حرکت کنند. از این جهت تلاش کشوری مانند کویت برای تغییر این روابط را باید ارج گذاشت. اگر چه جمهوری اسلامی ایران از ابتدا اعلام کرده است با روی گشاده‌ای که به روابط بین المللی خود دارد و با منطق حاکم بر دیپلماسی‌اش نیازی به میانجیگر ندارد و از هر حرکتی که به ترمیم و تقویت روابط بینجامد، استقبال می‌کند.