«پلاسکو» نماد همگرایی ملی

روزنامه خراسان: حادثه «پلاسکو» اگرچه یک فاجعه بود ولی عملیات پس از آن به همگرایی ملی تبدیل شد و به نوبه خود کم نظیر بود و می توان گفت می تواند به عنوان یک الگو در مواجهه با مشکلات مطرح شود.

به نظر می رسد حرکت بی نظیر یا کم نظیری که پس از حادثه پلاسکو در حال انجام است در سایه حادثه ای بزرگ گم شده است و کمتر دیده می شود. حادثه پلاسکو از جهات مختلف فاجعه ای سنگین بود که شاید به سادگی نتوان جایگزینی برای آن پیدا کرد به خصوص این که برخی از ابعاد این حادثه از قبیل شهادت جانفشانان جبران ناپذیر است و غیرممکن، اما نباید از حق گذشت که جانفشانی ها پس از حادثه نیز می تواند یک سند بسیار پرافتخار باشد و اگر همین روند تداوم داشته باشد قطعاً حرکتی است ماندگار که رقابت می کند با بزرگی حادثه. همدردی مردم ایران با مصیبت دیدگان در قالب حضور در مراکز آتش نشانی برای ابراز همدردی با دردی که ایران را رنج داد، حضور در عملیات خاکبرداری و اقداماتی که پس از حادثه باید انجام می گرفت از سوی آتش نشان های استان های مختلف تا حدی که اعلام شد دیگر نیازی نیست و از شهرستان ها مراجعه نکنند و علاوه بر حضور اقشار مختلف در عملیات پس از حادثه، هماهنگی دستگاه های دولتی و غیردولتی از مواردی بود که باید گفت در سال های اخیر کمتر اتفاق افتاده است. حضور جدی دولت، مجلس، دستگاه قضا و شهرداری توانست خلق یک حرکت عظیم را بنماید که در سال های اخیر به کلی اتفاق نیفتاده بود. البته تشییع جنازه آیت ا... هاشمی نیز از مواردی بود که همه با هر دیدگاهی که داشتند آمدند و یک حرکت ماندگار را خلق کردند به گونه ای که وحدت، کثرت و نوع کار، جهانیان را شگفت زده کرد. نباید از حق گذشت هماهنگی و ورود بهنگام دستگاه های مختلف در پسا حادثه پلاسکو نیز از همین موارد استثنایی بود و اگر این هماهنگی نبود قطعاً عمق فاجعه بسیار بیشتر و سنگینی خسارت به مراتب بیشتر می شد.

چرا نباید حضور رئیس جمهور، رئیس مجلس و وزرا و روسای قوه قضاییه یا این که شهردار تهران، دفتر کارش را به پلاسکو آورد، شورای شهر در محل تشکیل جلسه می دهد و در طول چند روز مقابله سنگینی با حادثه انجام می شود به نحوی جدی دیده نشود؟ این حرکت هماهنگ نشان می دهد که می توان در حل مشکلات، هم تعامل داشت و هم دیدگاه و جریان فکری مختلف. به نظر نگارنده اگر این روند ادامه داشته باشد می تواند خلق فرصت بنماید که از جانبی جلوی تکرار پلاسکوهای مشابه را بگیرد و از سوی دیگر سندی باشد که می توان با استفاده از آن مشکلات دیگر را نیز حل کرد. البته این سخن به معنای این نیست که مقصر را در حادثه پلاسکو نادیده بگیریم بلکه گاهی چنان چالش و بگومگو درخصوص برخی از حوادث اتفاق می افتد که اصل موضوع گم می شود یا این که مجرم در حاشیه امن قرار می گیرد. در برخی از آسیب های سنگین به جای این که دستگاه های مختلف به فکر آسیب شناسی باشند گاهی جریانی نگاه می کنند و بدون جهت 2 طرف به جنگ و مقابله با آن می پردازند و در این صورت است که مجرم، آسیب و ... حاشیه امنی پیدا می کند. در حادثه پلاسکو دستگاه ها همه وارد کار شدند و هر کدام کار خودشان را انجام دادند؛ شهرداری، سپاه و ... عملیات اطفا و ... را انجام دادند و دستگاه قضا با استقرار شعبه خاص در محل، تامین اجتماعی در خصوص بیمه، دولت، بنیاد مستضعفان و کمیسیون های مجلس هر کدام در عرض یکدیگر ولی مکمل وارد کار شدند.

آیا نمی شود درخصوص آسیب های بسیار سنگین و بزرگ از قبیل بیکاری، اشتغال، گرانی، اقتصاد مقاومتی، طلاق و ... نیز همین هماهنگی ایجاد شود و سلیقه های مختلف به حل مشکلات بپردازند؟ بالاخره پسا پلاسکو نشان داد که سلیقه های مختلف می توانند زیر یک سقف به یک سو حرکت کنند و حادثه را به فرصت تبدیل نمایند؛ فرصتی که قادر است مشابه آتش نشانی باشد که حادثه مشابه پلاسکو را در نطفه خفه کند و مهم تر این که ایران و ایرانی، خلق یک حرکت ماندگار و تبدیل یک حادثه بزرگ را به فرصت تجربه نماید و این دستاورد، دستاوردی سترگ و ارزشمند است. همچنان که باید قدردان جانفشان های فداکار باشیم همگرایی ملی و حرکت جهادی را که مدیران مختلف و هموطنان درخصوص این حادثه انجام دادند نیز نباید فراموش کنیم. باید از مردم تشکر کرد و به مسئولان نیز گفت دست مریزاد؛ پروژه های بزرگ همچون گرانی و اشتغال را هم وارد همین فاز نمایید.