چرا در هنگام باران، دعا مستجاب می‎شود؟

خداوند در سوره فرقان آیه 46 فرموده است: وَ هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً طَهُورا"؛ و او کسى است که بادها را پیش از (باران) رحمت، به بشارت فرستاد.- و از آسمان آب پاک‏کننده فرو فرستادیم. که یکی از آیاتی است که دلالت بر استجابت دعا به هنگام باران می کند.

همچنیبن در سوره روم آیه 46 آمده است :«وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ یُرْسِلَ الرِّیاحَ مُبَشِّراتٍ وَ لِیُذیقَکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ"؛ و از نشانه های او است که بادها را مژده دهنده مى‏فرستد تا شما را از رحمت خویش بچشاند.»

امام صادق (ع) فرمود: سه وقت است که در آن، حجاب و مانعی از جانب خداوند برای استجابت دعا نیست: دعا بعد از نماز واجب، هنگام فرود آمدن باران، ظاهر شدن نشانه‏اى از نشانه‏هاى قدرت پروردگار در زمین که بر خلاف طبیعت و عادت باشد.*

در روایتی امام صادق (ع) به نقل از پدرشان می فرماید: «علی (ع) در اولین بارانی که در هر سال می بارید در زیر آن قرار می گرفت تا سر و ریش و لباسش خیس می شد، وقتی از حضرت می خواستند زیر سقف یا سایبانی، برای پرهیز از خیس شدن، بروند، می فرمود: این آبی است که به عرش خداوند نزدیک است.»**

همچنین توصیه شده است هنگام بارش باران این دعا خوانده شود:

«الحمد للَّه الّذي ينزل الغيث من السّماء، و ينشر رحمته لعباده، اللّهمّ لك الحمد عدد كلّ قطرة نزلت من السّماء منذ كانت، و عدد كلّ قطرة تنزل منها ما دامت، اللّهمّ اجعلها صيّبا هيّنا، و غيثا نافعا، و مطرا موافقا، مباركا في أوله و آخره، و بدءه و عاقبته و مهبطه و مجراه، و مغيظه و مسيله و مستقرّه، و ما ينشأ عليه و ما ينبت به، و اجعله سببا للأمن و العافية برحمتك يا أرحم الراحمين».

«هر ستايشى مخصوص خداوندى است كه باران را از آسمان نازل كرده و رحمتش را بر مردم مى‏ گستراند. خداوندا، سپاس تو را به تعداد هر قطره باران كه از ابتدا تا كنون نازل شده و به تعداد هر قطره كه در آينده از آسمان نازل خواهد شد، خداوندا، اين بارش را فراوان و گوارا و بارانى سودمند و مناسب قرار ده، بركت را در اول و آخر آن، آغاز و انجامش، محل نزول و محل جريانش، و محل فرو رفتن آن و محل گرد آمدنش، و آنچه بر آن مى‏ رويد و بوسيله آن رشد مى ‏كند، قرار ده. و آن را به سبب رحمت خود موجب امنيت و تندرستى و فرجام نيك قرار ده، اى مهربانترين مهربانان».***

* شیخ طوسی، الأمالی، ص 280، انتشارات دار الثقافة، قم، 1414 ق

**بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج 3، ص 337، بنیاد بعثت، تهران، 1416 ق

***الآداب الدينية للخزانة المعينية / ترجمه عابدى، ص: ۲۵۵