لطفا چنین مدیرانی را صادر کنید

روزنامه وطن امروز؛ محمد زعیم‌زاده: 1- سیدمحمدعلی جمالزاده، نویسنده چیره‌دست معاصر در کتاب «یکی بود یکی نبود» داستانی دارد به نام «بیله دیگ بیله چغندر». در آنجا روایتی دارد از عهد زیستن جناب جمالزاده در لندن و روزی که هوس رفتن حمام به سبک ایرانی به کله‌اش می‌زند و جناب‌شان را رهنمون مکانی می‌کنند که یک فرد انگلیسی حمام ایرانی دایر کرده است و از این طریق نان و استیکی سق می‌زند.

در کشاکش گفت‌وگو با جناب دلاک کاشف به عمل می‌آید که جناب‌شان تا چندی پیش مستشاری پرنفوذ در یکی از وزارتخانه‌های ایران بوده است و به واسطه افتضاحی که به بار آورده با فشار مردم و با گرفتن غرامتی چشمگیر از دولت ایران اخراج شده و حالا هم مانند دوران پیشامستشاری چون هیچ هنری نداشته به دلاکی -که سوغات ایران بوده است- در لندن مشغول است. جمالزاده در این داستان رندانه بی‌خاصیتی و بی‌هنری مستشاران عهد قجر را ترسیم می‌کند که چگونه از ناآگاهی و بی‌خردی حاکمان قجر و قجرصفت نهایت بهره را برده‌اند و خاک ایران را به توبره کشیده‌اند و جیب خود و کشورشان را پرپول کرده‌اند، بی‌استعدادهای‌شان با خیانتی خارج شده‌اند و مستعدهای‌شان میخ خود را اساسی کوبیده‌اند، سر آخر هم نتیجه گرفته که نتیجه چنین وزیر و وکیلی که با دیدن یک موبور بی‌خاصیت آب از لب‌ولوچه‌اش آویزان می‌شود چنین مملکتی می‌شود و خلاصه بیله دیگ بیله چغندر.

2- تحویل نگرفتن و تحقیر کردن ظرفیت‌های خودی و سینه‌چاک کردن برای چشم‌آبی‌ها و موبور‌ها و اهل فرنگ یکی از خلق‌وخو‌های طایفه قجر‌ بود که بعدا بخوبی به پهلوی‌ها هم انتقال یافت. رویه دادن کارها و امکانات به دست غیرایرانی‌ها آن هم نیروهای ناکارآمد و درجه چندم با حضور پهلوی‌ها به اوج خود رسید؛ رویه‌ای که با 3 ضلع وادادگی برابر زورگو‌های دنیا، استبداد در داخل و تنبلی در مدیریت، سبکی در حکومتداری را تصویر کرده که آثارش ممکن است کم‌وبیش در اعضا و جوارح بدنه مدیریتی و روحیه برخی مدیران رسوخ کرده و ته‌نشین شده باشد.

«ملت ایران توانایی ساختن لولهنگ هم ندارد»، «مزیت نسبی اقتصاد ما تولید آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی است»، «باید مدیر اقتصادی از خارج وارد کنیم»؛ اینها جملات قصاری است که از افراد مختلف و در دوره‌های مختلفی صادر شده است ولی همه آنها یک منشأ دارد، منشا و مبدأ همه آنها همان تفکر قجری است؛ همان قیچی دولبه‌ای است که یک لبه‌اش تحقیر توان ملی است و لبه دیگرش اعتماد و اطمینان واهی به اهل فرنگ.

3- اخیرا جناب آقای مهندس نعمت‌زاده صاحب یکی از همان جملات قصار، خواهان عفو و طلب بخشش برای یکی از شرکت‌های متخلف خارجی از سوی نهادهای نظارتی شده است. مساله از این قرار است: کارخانه‌ای معظم که با صدور اجناسش به خاک ایران تقریبا همه رقبای داخلی را به خاک سیاه نشانده و هزاران نفر را بیکار کرده، در تخلفی آشکار در بحث گمرک از سوی نهاد‌های نظارتی به 3 هزار میلیارد تومان جریمه محکوم شده است در واقع به‌استناد گمرک، این برند کره‌ای با دور زدن قاعده دو- الف اقدام به واردات قطعات از گمرکات کرده است که با بررسی‌های به‌عمل آمده در گمرک ایران و دایر شدن کارگروه حسابرسی پس از ترخیص، تخلف شرکت شناسایی شده و باید برای جبران حقوق پایمال شده دولتی حدود 3 هزار میلیارد تومان جریمه پرداخت کند، حالا جناب نعمت‌زاده که باید حامی تولید داخل باشد و طرفدار تعرفه‌های سنگین وارداتی برای محصولات غیرایرانی، تمام‌قد به میدان آمده که از این تخلف آشکار چشم‌پوشی شود.

4- امروز مساله جناب نعمت‌زاده، وزیر کهنسال دولت جناب روحانی وسط خیمه سنگین رکود بر پیکر اقتصاد کشور و رکوردشکنی آمار بیکاری و کاهش سرمایه‌گذاری در بخش صنعت، نه افزایش واردات کالاهای مصرفی، نه ایجاد اشتغال و راه انداختن کارخانه‌ها، نه غصه تعطیلی کارخانه ارج و کفش ملی و امثال آنهاست و نه ارتقای کیفیت خودرو‌های سایپا و ایران‌خودرو، بلکه مساله اصلی فردی که قرار بود پدر صنعت باشد اما به تعبیر نمایندگان مجلس «پدر صنعت را درآورده است»، دلجویی از چشم‌بادامی‌ها و تلاش برای سفت کردن پای آنها در اقتصاد کشور و بالا رفتن بیلبورد تبلیغات محصولات جدید این کارخانه‌ها در اتوبان‌های کشور است.