۱۰ اصل مهم در تربیت کودک

سرویس سبک زندگی فردا: در این یادداشت به نقل از میگنا با ۱۰ اصل مهم در تربیت کودک آشنا می‌شویم.

۱. تحسین و پاداش بهترین پاداش برای کودکان تعریف، تمجید، تحسین و محبت شماست. استفاده از اسباب بازی و خوراکی‌های متنوع برای پاداش به کودکان الزامی نیست. شاید استفاده از تابلوی ساده‌ای که در آن‌ها رفتار خوب فرزندتان را با یک ستاره پاداش دهید، موثرترین تمجید از وی باشد. ۲. ثبات قدم و استمرار وقتی مقرراتی را برای کودکتان تعیین می‌کنید، نباید آن را به سادگی تغییر دهید. اغلب والدین برای برقراری آرامش در خانه و یا پایان دادن به گریه فرزندشان، قوانین را نقض می‌کنند اما اگر قاعده‌ای را تعیین کردید، هیچ کس - پرستار بچه، همسرتان و حتی خود شما - نباید آن را نقض کند و همگی باید آن را محترم بشمارید. قانون وقتی قانون است که همه آن را رعایت کنند و در برابر آن مطیع باشند. ۳. برقراری روال معین نظم و روال شخصی را در خانه برقرار کنید. مهمترین اصل در برقراری روال معین در زندگی، تعیین وقت دقیق خوابیدن، بیدار شدن و غذا خوردن است. وقتی روال شخصی را در زندگی برقرار کردید، فقط در موارد خاص مانند زمان سفر و بیماری می‌توانید کمی انعطاف به خرج دهید. تربیت صحیح فقط با وجود نظم امکان پذیر است اما این فقط فرزند شما نیست که باید نظم را رعایت کنید بلکه تمام اعضای خانواده باید منظم باشند تا کودک منظم زندگی کند و امکان تربیتش فراهم شود. تعیین روال مشخص، چهارچوب برنامه خانواده است و باید آن را حفظ کرد اما افراط نکنید و عاقلانه انعطاف به خرج دهید چرا که بی شک خانه پادگان نیست. ۴. حد و حدود و خط قرمزها کودکان باید به طور کامل با حد و حدود و خط قرمزها آشنا باشند و به وضوح بدانند چه کارهایی پذیرفته و کدام غیرقابل قبول هستند. با تعیین حد و حدود برای فرزندتان مشخص می‌کنید از وی چه انتظاری دارید و محدوده آزادی عمل او کجاست. ۵. نظم حد و حدود و خط قرمزها با رعایت نظم امکان پذیر می‌شود و نظم یعنی نظارتی قاطعانه و عادلانه. برای برقراری نظم راه‌های متفاوتی مانند قاطعیت در صحبت کردن یا هشداری ساده با حرکت انگشت سبابه وجود دارد، اما نکته پراهمیت این است که هرگز نباید نظم را با استفاده از خشونت و تنبیه برقرار کنید. ۶. هشدارها هشدار دو نوع است. در هشدار نوع اول برنامه بعدی روزانه را به اطلاع کودک می‌رسانید. برای مثال به او اطلاع می‌دهید که به زودی باید آماده رفتن به رختخواب شود یا اینکه تا چند دقیقه دیگر سفره غذا پهن می‌شود. در هشدار نوع دوم رفتار نامناسب فرزندتان را به گوشزد می‌کنید و در واقع به او فرصت می‌دهید تا رفتار خود را تصحیح کند. ۷. انتظارها بهتر است به بچه‌هایتان بگویید که چه انتظاری از آن‌ها دارید و چه رفتاری را می‌پسندید. برای این منظور با آنان راجع به خواسته‌هایتان صحبت کنید اما از ارائه توضیحات اضافه، استدلال و پیچیده کردن موضوع پرهیز کنید و فقط نکته اصلی را به ساده‌ترین شکل ممکن بیان کنید. به خاطر بسپارید: توضیح‌های خود را متناسب با سن فرزندانتان بیان کرده و از آن‌ها سوال کنید، آیا متوجه شده‌اند که چرا چنین انتظاری از آنان دارید یا خیر، تا به تدریج نظم مورد نظر شما را بپذیرند. ۸. محدودیت‌ها خونسرد بوده و بر اعصاب خود مسلط باشید. بی شک تصمیم نهایی بر عهده شما والدین است. نافرمانی را نباید با خشم و فریاد پاسخ دهید. همچنین اجازه ندهید کودکان به راحتی با اعصابتان بازی کنند. ۹. مسئولیت پذیری کودکان در نهایت روزی بزرگ خواهند شد، پس به آنها اجازه رشد بدهید. به آن‌ها اجازه رشد بدهید. به آنها امکان دهید کارهای کوچک را خودشان به تنهایی انجام دهند و موفقیت‌های هرچند ناچیز به دست آورند تا اعتماد به نفسشان پرورش یابد و مهارت‌های زندگی و توانایی‌های اجتماعی در آنان تقویت گردد. اما دقت کنید که انتظارهای شما باید متناسب با سن و توانایی‌های کودک باشد، در غیر این صورت به جای برنده شدن، بازنده بودن را به کودک می‌آموزید. ۱۰. آسودگی خیال و آرامش وقت اختصاصی برای تمام اعضای خانواده - حتی خود شما - از اهمیت فراوانی برخوردار است. علاوه بر آن آگاه باشید که قصه گفتن و در آغوش کشیدن کودک، روش‌های مناسبی برای آرام کردن او به شمار می‌آیند.

به دلیل آنکه توجه، ترکیبی از تایید کلامی و غیرکلامی است، اعضای خانواده باید از طریق گفتار و رفتار به یکدیگر اطمینان خاطر بدهند که برای همدیگر مهم و دوست داشتنی هستند و این قانون فقط شامل حال کودکان نمی‌شود بلکه در مورد والدین هم صادق است.