مشکل بزرگ ناتو «برگزیت» است و نه «دونالد ترامپ»

خبرگزاری مهر: «جان مک ترنان» نویسنده اصلی متون سخنرانی «تونی بلر» نخست وزیر سابق انگلیس معتقد است که مشکل بزرگ فراروی «سازمان پیمان آتلانتیک شمالی»- ناتو- «دونالد ترامپ» رئیس جمهور منتخب آمریکا نیست؛ زیرا اعضای ناتو از نحوه گفتگو با ترامپ و تأثیرگذاری بر حلقه امنیتی پیرامون وی آگاهی دارند. به گزارش سی اِن اِن،‌ در مقابل،‌ ترنان بر این باور است که چالش حقیقی ناتو در یک کلمه خلاصه می شود: «برگزیت»- یا همان خروج انگلیس از اتحادیه اروپا. وی تصریح کرد: «چالشی که برگزیت فراروی ناتو قرار می دهد،‌ ارتباطی به سست شدن تعهدات انگلیس در قبال ناتو ندارد؛‌ بلکه فراتر از آن است. زیرا مقامات انگلیس به شدت- و صادقانه- به تداوم همکاری دفاعی خود متعهد بوده و هستند. مشکل اصلی در واقعیتی نهفته است که پیروزی کمپین برگزیت، جهانیان را از آن آگاه ساخت: سازمانهای بین المللی قدیمی که به بازسازی و تجدید تعهدات و اختیارات متداول خود اقدام نکنند،‌ در معرض آسیب قرار دارند». وی همچنین به یک تفاوت بزرگ میان اتحادیه اروپا و ناتو اشاره کرد. به زعم مک ترنان، در حالی که «برگزیت» عملاً یک خودزنی است که تنها انگلیس را فقیرتر می سازد،‌ تضعیف ناتو همگان را با تهدید مواجه می سازد. این مدیر پیشین ارتباطات «جولیا گیلارد» نخست وزیر اسبق استرالیا معتقد است که «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه به این موضوع واقف است و به تازگی گفتگوهای بسیاری در مورد انتقال موشکهای روسیه به «کالینینگراد» آغاز شده است. ترنان می گوید: «رئیس جمهور روسیه از این اقدام، دو هدف دارد: از یکسو، وی درصدد بررسی مواضع دفاعی [سایر کشورها] است؛ همانگونه که در هنگام ورود زیردریاییهای روسیه به آبهای سوئد و یا جنگنده های روسی به حریم هوایی انگلیس این مواضع به محک آزمون گذاشته شد. از طرف دیگر و مهم تر از آن،‌ پوتین در نبرد اطلاعاتی خود قصد گشودن جبهه ای دیگر را دارد». ترنان در ادامه مدعی شد: «پوتین می گوید که موشکهای روسیه در واکنش به گسترش ناتو در حال انتقال هستند؛ [گسترش ناتو] یک شکایت ساختگی و موهوم است زیرا چنین چیزی وجود ندارد؛‌ فقط کشورهای مستقل و دارای حاکمیت آزادانه تصمیم می گیرند که به ناتو بپیوندند. پوتین این را می داند. مخاطبان اصلی ادعاهای وی شهروندان اروپایی هستند. پوتین قصد دارد تا تردیدها و اختلافات را در جهت تضعیف حس مأموریت مشترک تحت لوای ناتو بکار گیرد». ترنان در ادامه با اشاره به خطر گفتمان روسیه در باب ناتو مدعی شد که «خطر اصلی آن نیست که شهروندان کشورهای اروپایی به خروج از ناتو تحریک و ترغیب می شوند. خطر اصلی آن است که شهروندان اروپایی اقدامات مستمر روسیه برای مشروعیت زدایی از ناتو را بپذیرند و به این باور برسند که روسیه یک قربانی است». ترنان معتقد است که این امر پیش از این نیز رخ داده است. وی متذکر شد که در جریان جنگ سرد، اتحاد جماهیر شوروی از «جنبش صلح» برای تضعیف عزم و پایداری غرب استفاده کرد که این امر جسارت و شهامت «مارگارت تاچر» در انگلیس و صدراعظم هایی همچون «هلموت اشمیت» و «هلموت کهل» در آلمان غربی را برای نادیده گرفتن تظاهرات مردمی علیه استقرار موشکهای «پرشینگ» و کروز در پایگاههای آمریکایی در داخل کشورهایشان ضروری ساخت. به باور ترنان، اکنون ناتو و فرماندهی این ائتلاف نظامی لازم است عزم و پایداری مشابهی را به منصه ظهور گذارند که این امر در آغاز به فهم کاملی از میزان ضعف و شکنندگی حمایتها از ناتو نیاز دارد. وی می گوید: «فقط تصور کنید که یک اقلیت روس در یک کشور حوزه بالتیک تهییج شود و ادعا کند که مورد ظلم و جور قرار گرفته است؛ همانگونه که در گذشته اقلیتهای روس در کشورهایی که پیشتر تحت حاکمیت اتحاد جماهیر شوروی قرار داشتند،‌ چنین ادعاهایی را مطرح می کردند. حال تصور کنید که نیروهای نظامی روسیه در یک اقدام انتظامی برای حفاظت از اقلیتهای روس مظلوم بکار گرفته شوند». ترنان در ادامه اشاره می کند: «حال در کدام یک از کشورهای عضو ناتو اکثریت مردم از اعزام نیروها برای حمایت از کشور مورد تهاجم حمایت می کنند؟ انگلیس؟ آلمان؟ هیچ کدام. شرطی که پوتین می گذارد بر این فرض استوار است که هیچگونه حمایت مردمی از ماده ۵- بند دفاعِ مشروع متقابل در پیمان ناتو- وجود ندارد. آیا وی اشتباه می کند؟». ترنان همچنین با اشاره به وجود بارقه های امید برای سازمان ناتو، از آموزنده بودن وقایع جنگ سرد سخن می گوید. اما از سوی دیگر متذکر می شود که «[برقراری و حفظ] امنیت نخستین وظیفه دولت است. در مواقعی که همکاری لازم است، دولتها باید همکاری نمایند؛‌ و در مواقعی که رضایت و موافقت موردنیاز است، این همراهی و تراضی باید ایجاد شود». ترنان در پایان گفت:‌ «پیروزی در نبرد اطلاعاتی علیه روسیه از خانه خود آغاز می شود- فرماندهان اروپایی ناتو باید از همین حالا شروع کنند».