رازی که برای ژاپنی‌ها فاش شد اما ایرانی‌ها نمی‌دانند+تصاویر

خبرگزاری تسنیم: به دنبال اطلاع‌رسانی‌های پیگیرانه فعالان ژاپنی و همچنین بین‌المللی حقوق حیوانات چندی است، بازار گوشت دلفین و نهنگ در میان مردم این کشور از رونق افتاده است. ژاپنی‌هایی که در سایه پروپاگاندای صیادان دلفین و سکوت رسانه‌ها درباره نحوه ورود گوشت دلفین و نهنگ به بازار، سال‌ها مشتری پر و پاقرص این گوشت به شمار می‌رفتند پس از آگاه شدن از حقیقت خونین پشت پرده این تجارت سودآور، رفته رفته این گوشت را از سفره‌های خود خارج کردند. هر چند صیادان پس از مدتی برای بازگرداندن مشتریان، حمام خونِ دلفین‌ها را محصور و از ورود و تصویربرداری مردم جلوگیری کردند اما این تلاش‌ها نتوانست رونق را به بازار گوشت این آبزیان بازگرداند چرا که حمام خونِ دهکده تایجی دیگر نه تنها در ژاپن بلکه در سراسر دنیا به عنوان لکه ننگی بر نام این سرزمین شناخته شده بود. تایجی واقع در استان واکایاما با حدود 3,428 نفر جمعیت و مساحتی در حدود 5,96 کیلومتر مربع یکی شهرهای کم جمعیت ژاپن به شمار می‌رود و سالهاست به عنوان یک شهر معروف صید دلفین در جهان شناخته می‌شود. هر چند کمیسیون بین‌المللی صید نهنگ (IWC) صید نهنگ و دلفین در دهکده تایجی را ممنوع اعلام کرده اما شکار و سلاخی این آبزیان، در خلیج تایجی علی‌رغم مخالفت‌های فعالان محیط زیست ژاپن و سایر کشورها هر ساله از مهر تا فروردین همچنان ادامه دارد. نحوه شکار دلفین‌ها که سال‌ها از مردم ژاپن پنهان مانده بود و امروز با کنار رفتن پرده‌ها، سبب خودداری بسیاری از ژاپنی‌ها از خرید گوشت دلفین شده به این گونه است که یکی از قایق‌های صیادان، جلوتر از همه به منظور پیدا کردن دلفین‌ها در خلیج پیش می‌رود و پس از مشاهده دلفین‌ها، سایر قایق‌ها را از طریق رادیو باخبر می‌کند. قایق‌ها به صورت حرف انگلیسیV آرایش می‌گیرند و با استفاده از تجهیزاتی مخصوص در آب صداهایی مهیب تولید می‌کنند. دلفین‌ها هراسان از صدای وحشتناک پشت سرشان با توجه به شکل قایق‌ها به ناچار به سمت خلیج حرکت می‌کنند. با نزدیک شدن دلفین‌ها به خلیج، قایق‌هایی که از قبل انتظار آن‌ها را می‌کشیدند به تعقیب آن‌ها مشغول می‌شوند تا دلفین‌های وحشت زده ‌خودشان را به صخره‌های نزدیک ساحل بکوبند و سرانجام، خسته و بی‌حال، تسلیم صیادان نیزه به دستی شوند که برای سلاخی کاملاً مجهزند. صیادانی که با فرو بردن نیزه در حفره تنفسی پشت سر آنها مرگی دردناک را برایشان رقم می زنند.

با کاهش مشتریانِ محصولاتِ حمام خون تایجی، صیادان این دهکده، رفته رفته مشتریانی جدید و سخاوتمندتر برای دلفین‌ها پیدا کردند تا کاهش درخواست گوشت دلفین را جبران کرده و سودی به مراتب چشمگیرتر از گذشته دریافت کنند. مشتریانی جدید که محصولات خلیج تایجی را در قالب ابزاری برای یک وقت‌گذرانی مفرح، این بار نه تنها به ساکنان ژاپن بلکه به ساکنان دیگر کشورها با قیمتی گزاف عرضه می‌‌کنند: دلفیناریوم‌ها.

آموزش دهندگان و پرورش دهندگان دلفین، به تدریج دوشادوش صیادان تایجی، عازم صید دلفین‌ها شدند تا در معایناتی چند ساعته، دلفین‌های جوان‌تر و زیبا‌تر را پیش از سلاخی شدن توسط نیزه صیادان، خریداری کرده و با هواپیماهایی مجهز راهی فضاهایی کوچک و محصور تحت عنوان دلفیناریوم کنند. در حالی که هزینه خرید هر دلفین آموزش دیده، بین سیصد هزار تا پانصد هزار دلار متغیر است و هزینه هر دلفین آموزش ندیده در حدود نصف آن، قیمت گوشت هر دلفین تنها پانصد دلار است. این در حالی است که سالانه در حدود دو هزار دلفین در خلیج تایجی صید می‌شوند که 8 در صد از آنها به منظور‌ نگهداری در اسارت به فروش رسیده و الباقی راهی بازار فروش گوشت می‌شوند، خواه مشتری کافی باشد خواه نباشد. آنچه برای صیادان اهمیت دارد سود حاصل از آن 8 در صدی است که به دلفیناریوم‌ها فروخته شده. سودی به مراتب بیشتر از سال‌های گذشته. دلفیناریوم‌ها مشتری ثابت صیادان تایجی هستند چرا که دلفین‌های صید شده بعضاً پیش از رسیدن به دلفیناریوم‌ها بر اثر استرس ناشی از صید و جابه‌جایی تلف می‌شوند و آنها که به دلفیناریوم‌ها می رسند با توجه به آموزش‌های سخت که شامل گرسنگی های طولانی مدت است، استرس و شرایط غیرطبیعی دلفیناریوم‌ها عمر کوتاهی دارند. دلفین‌هایی که روزانه تا 200 کیلومتر در اقیانوس سفر می‌کنند و حالا باید فضای محدود دلفیناریوم سازگار شوند. مرگ هر دلفین، دلفیناریوم را ناچار به معامله‌ای جدید با صیادان تایجی می‌کند تا با جایگزین کردن دلفین جدید، به بقای این تجارت کمک کرده باشد. هر چند اتحادیه جهانی باغ‌وحش‌ها و دلفیناریوم‌ها، استفاده دلفیناریوم‌ها از دلفین‌های صید شده در خلیج تایجی را ممنوع اعلام کرده اما بی توجه به مشارکت در انقراض دلفین ها و نهنگ های کوچک، دلفیناریوم‌های چین، هنگ‌کنگ، فیلیپین، تایلند، تایوان، ویتنام،کره جنوبی، سنگاپور،گرجستان، روسیه، اوکراین، ترکیه، دوبی، عربستان و ایران از مشتریان صیادان خلیج تایجی به شمار رفته و ادامه این تجارت خون آلود را تضمین می کنند.

بدین ترتیب، سرنخ پدیده افزایش تعداد دلفیناریوم‌هایی با بلیط چند 10 هزار تومانی در سطح کشور را می‌توان فرسنگ‌ها آن طرف‌تر در قایق‌های صیادان خلیج تایجی یافت که به دنبال پشت کردن مردم ژاپن به تجارت گوشت دلفین، محصولات خود را این بار با بهایی گزاف‌تر و در قالب ابزار تفریح به کشورهایی چون ایران عرضه می‌کنند. حال سوال اینجاست که آیا مردم ایران در صورت آگاهی از پشت پرده نمایش دلفین‌ها، باز هم راهی دلفیناریوم‌ها خواهند شد یا نه؟