شاخصه وحدت در مراسم اربعین
یکی از شاخصه های پر بار مراسم معنوی پیاده روی اربعین، انسجام و وحدت در میان امت اسلامی است که میلیون ها تن از میان تمام فرقه های اسلامی در آن حضور دارند، لذا باید با بالا بردن سعه صدر و هوشیاری مراقب بود که این اقیانوس بیکران به نهرهای گوناگونی تبدیل نشود.
«مرد خدای شناس که تقوا طلب کند خواهی سپید جامه و خواهی سیاه باش». بر همین اساس دعوت به وحدت و هم دلی مسلمانان، پرهيز از تفرقه و تشتت امری مهم است که شدیدا در آموزه‌های دینی به آن توصیه شده است: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَميعاً وَ لا تَفَرَّقُوا [آل عمران/103] و همگى به رشته (دين) خدا چنگ زده و به راه هاى متفرّق نرويد». در واقع اتحاد و انسجام امت اسلامی يك ضرورت و دستور قرآنی و تفرقه يك عمل ناصواب و مفسد و زيان‌بار از نظر دين و عقل است. «وَ أَطيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ ريحُكُمْ وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرينَ [انفال/46] و همه پيرو فرمان خدا و رسول باشيد و هرگز راه اختلاف و تنازع نپوييد كه در اثر تفرقه ترسناک و ضعيف شده و قدرت و عظمت شما نابود خواهد شد، بلكه همه بايد يك دل، پايدار و صبور باشيد، كه خدا هميشه با صابران است». دشمن مشترک با استفاده از ابزار تفرقه سعی ایجاد رخنه در امت اسلامی را دارد و به شدت روی این عنصر سرمایه گذاری می کند. یکی از عواملی که باعث نقش بر آب شدن این ترفند می شود؛ و باعث انسجام بین امت اسلامی می شود مراسم پیاده روی اربعین است، که در آن میلیون ها تن از میان تمام فرقه های اسلامی و حتی سایر ادیان حضور دارند.
«ما از دست آمریکا نباید خیلى گله کنیم و لو ام الفساد اوست، لکن از کشورهاى اسلامى و از حکومت‌هاى اسلامى باید شکوه کنیم و فریاد بزنیم. اسلام این قدر براى اجتماع و براى وحدت کلمه، هم تبلیغ کرده است و هم عمل کرده است؛ یعنى، روزهایى را پیش آورده است که با خود این روزها و انگیزه این روزها تحکیم وحدت مى شود مثل عاشورا و اربعین. و قرآن کریم پافشارى دارد در این مطلب که متفرق نباشند مردم، مسلمین از هم، و ید واحده باشند و معتصم به «حبل اللَّه» باشند».[1] لذا در طول این سفر شدیدا باید مراقب نفوذ فرهنگی و اعتقادی دشمن بود و به دور از هرگونه مسئله و حاشیه ای تمامی شکاف ها و تفرقه های اجتماعی و اختلاف ها را کنار گذاشت، تا مبادا آب به آسیاب دشمن ریخته شود. شخصی نزد امام صادق (صلوات الله علیه) آمد و عرض کرد: «وقتی که ما به زیارت جدّ شما امام حسین (صلوات الله علیه) (از شهر خود) خارج می شویم، آیا در حجّ به سر می‌بریم؟ (آیا این کاری که انجام می‌دهیم، شبیه کاری است که برای حجّ انجام می‌دهیم؟) حضرت فرمود: بله، در ادامه امام صادق (علیه السلام) آداب مهمی از این سفر را بر می شمارند که از جمله آن ها این مطلب است: «وَ يَلْزَمُكَ التَّقِيَّةُ الَّتِي قِوَامُ دِينِكَ بِهَا [2] و بر تو لازم است تقیه ای که موجب قوام دینت است را رعایت کنی». بر همین اساس باید از هر عاملی که سبب تفرقه و جدایی می شود مانند برخی شعارها، عکس ها، دست نوشته ها، پرچم ها، علم ها، پلاکاردها، کتاب‌ها برشورها و... پرهیز کرد، و به جای آن شعارهایی که حاکی از ظلم ستیزی، و حفظ ارزش هاست استفاده شود. در کنار این امر باید به قوانین کشو عراق احترام گذاشت و از ورود در مجادله های سیاسی و هم‌چنین دامن زدن به اختلافات مذهبی و توهین به بزرگان یکدیگر و القاء شبهات به شدت پرهیز کنیم، چرا که این نوع مباحث بیشتر توسط دشمنان و با هدف گمراه ساختن مطالب اصلی طرح می شود.
یا در بیانی دیگر فرمودند: «وَ عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِيَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ مِثْلِ يَزِيد [4] باید فاتحه اسلام را خواند زيرا امّت اسلام گرفتار چوپانى همانند يزيد شده است» و از طرف دیگر یزیدیان زمان یعنی صهیونیست‌ها، دژخیمان کاخ سفید و شجره خبیثه آل سعود و هم پیمانان آن‌ها هزینه‌های هنگفتی را صرف اقدامات تفرقه افکنانه در جهت چند پارگی جهان اسلام می‌کنند، و با برافروختن شعله‌های تفرقه بین شیعه و سنی به دنبال نابودی «اسلام ناب محمدی (صَلَّی الله عَلیه وَ آله وَ سَلَّم)» هستند، بر همه زائرینی که در مراسم پیاده روی اربعین، هم قدم با سایر برادارن مسلمان خود گام بر می دارند لازم است از کارها و سخنان تفرقه انگیزانه خود داری کنند و تمام همتشان تحکیم وحدت اسلامی باشد، تا این مراسم معنوی را به گردهمایی بزرگ امت اسلامی تبدیل کنند، چه این که این مراسم از مرزهای یک کشور فراتر رفته و مشوش شدن آن موجب وارد شدن ضربه به پیکره این راه الهی است پس باید جلوی انحراف را گرفت تا تفرقه ای به وجود نیاید. پی نوشت: [1]. موسوی الخمینی، روح الله، صحیفه امام، ج15، صص347، 438. [2]. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، ص 131، ناشر: دار المرتضوية، مكان چاپ: نجف اشرف، 1356 ش. [3]. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار (ط- بيروت)، ج44، ص 329، ناشر: دار إحياء التراث العربی، مكان چاپ: بيروت 1403 ق. [4]. ابن طاووس، على بن موسى، اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى، ص 24، ناشر: جهان، مكان چاپ: تهران.