وقتی طعم شیرین «گز» زیر زبان خارجی‌ها می‌رود
هرکدام اهل جایی هستند. آلمان، ایتالیا، فرانسه، بلژیک و... اما همه‌شان یک چیز را دوست دارند؛ گز. یک جور بامزه‌ای هم تلفظ‌اش می‌کنند. «گاز، قاز، قز...»
سوغاتی خریدن را دوست داریم. یک جورهایی عادت کرده‌ایم هرجا می‌رویم، دست خالی برنگردیم. تحفه‌ای برای عزیزان برای اینکه به آنها نشان دهیم در روزهای خوش سفر به یادشان بوده‌ایم. چه کسی اصفهان می‌رود و بدون گز برمی‌گردد؟! «خیلی‌ها!» این را فروشنده می‌گوید: «شعبه اصلی ما در اصفهان است. آنجا خیلی مشتری داریم. خصوصاً به خاطر انواع مختلف گز و بسته بندی‌های متنوع‌مان. خارجی‌ها هم زیاد خرید می‌کنند. محصولات اینجا هم هیچ فرقی با اصفهان ندارد. شما می‌توانید اصفهان تشریف ببرید و به گشت و گذارتان برسید و سوغاتی‌تان را از همین تهران بخرید. البته خیلی‌ها ترجیح می‌دهند همانجا سوغات بخرند اما واقعاً هیچ فرقی نمی‌کند. بهتر هم هست. جای اینکه بار سنگین را از اصفهان تا تهران بیاورید، همین جا سوغاتی‌تان را می‌خرید و به هرکه می‌خواهید تقدیم می‌کنید. به هرحال گاهی پیش می‌آید که آدم فرصت خرید ندارد یا با وسیله‌ای سفر رفته که نمی‌تواند بار زیادی با خودش بیاورد. اینجور وقت‌ها نمایندگی اصلی گز اصفهان در شهر محل سکونت، به کمک مسافر می‌آید. تولیدش هم همینجا انجام می‌شود و این‌طور نیست که فکر کنید گز را از اصفهان می‌آوریم. همان‌طور که گفتم، هیچ فرقی نمی‌کند.» احمد مکثی می‌کند و ادامه می‌دهد: «البته بازار گز اصفهان هم دیگر مثل قبل رونق ندارد. قبلاً فروش خیلی بیشتر بود. بیشتر کسانی که به اصفهان سفر می‌کردند مقدار زیادی سوغات این شهر از جمله گز را تهیه می‌کردند و به شهر خود می‌بردند. حالا ولی فروش به نسبت قبل کم شده. اینجا که کمتر از اصفهان هم هست اما باز هم خوب است.»
شریفی معتقد است که استفاده از فناوری‌های روز در بخش تولید و نیاز دیگر کشورها به این محصول توانسته جایگاه مناسبی در بخش صادرات غیر نفتی به خود اختصاص دهد. شیرینی گز اصفهان زیر زبان خیلی‌ها مانده. بعضی‌ها پر مغزش را دوست دارند و بعضی انواع سبک‌تر آن را. یاد خاطره دوستی می‌افتم که برای خرید گز به یکی از گز فروشی‌های اصفهان رفته و خیلی جدی سؤال کرده بوده: «ببخشید آقا، گز صددرصد هم دارید؟!» و فروشنده با همان لهجه شیرین جواب داده: «شما بفرماین پسته بخرین!»