سرنگونی شجره خبیثه ملعونه

بشارت به معنای خبر مسرّت بخشی است که به انسان داده می‌شود، «وَ ما جَعَلَهُ اللَّهُ إِلاَّ بُشْری‏ لَکُمْ[آل عمران/126]خدا آن را برای شما بشارت و خبر شادی بخش قرار داد» پیامبرعشق و رحمت(صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت عصمت و طهارت، بارها نسبت به وقایع و حوادث آینده پیشگویی‌های انجام داده‌اند و در مواقعی نسبت به بعضی از مسائل به پیروان خود بشارت داده‌اند.

خداوند متعال با توجه به صلاح‌دید خود، پنجره‌های از غیب برای خاندان عصمت و طهارت گشوده است. در همین راستا خاندان نبوت برخی از وقایع آینده را برای یاران و اصحاب خود پیشگویی کرده‌اند که در این نوشتار به تعدادی از آن اشاره خواهیم کرد: 1- به پیشگویی پیامبراکرم(صلی الله علیه و اله و سلم) نسبت به حادثه عظیم کربلا: «إنّ أَهْلَ بَیْتِی سَیَلْقَوْنَ مِنْ بَعْدِی مِنْ أُمَّتِی قَتْلًا وَتَشْرِیدًا، وَإِنَّ أَشَدَّ قَوْمِنَا لَنَا بُغْضًا بَنُو أُمَیَّةَ، وَبَنُو الْمُغِیرَةِ، وَبَنُو مَخْزُومٍ؛ به زودی پس از من، اهل بیتم به وسیله امّتم با کشتار و آوارگی مواجه خواهند شد. همانا کینه‌توزترین قوم ما نسبت به ما، بنی امیّه و بنی مغیره و بنی مخزوم‌اند» [1] و در حدیث دیگری از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است که «جبرئیل به من خبر داد که پسرم حسین در زمین طفّ (نام دیگر کربلا) به شهادت می‌رسد. و از خاک آن‌جا برای من آورد و گفت: قبر حسین آنجا خواهد بود» [2] 2-پیشگویی پیامبراکرم(صلی الله علیه و اله و سلم) درباره درک کردن امام باقر(علیه السلام) توسط جابربن عبدالله انصاری، امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: «جابر بن عبد اللَّه انصاری، آخرین صحابی پیامبر(صلی الله علیه و اله و سلم) ، زنده بود تا این‌که ما اهل بیت را درک کرد. در مسجد الرسول، عمامه خود را می‌بست و می‌فرمود: ‌ای باقر! ‌ای باقر! مردم می‌گفتند: این پیرمرد، هذیان می‌گوید. ولی جابر می‌گفت: به خدا قسم! من هذیان نمی‌گویم. خودم از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود: "تو مردی از اهل بیت مرا درک می‌کنی که هم نام و هم‌شکل من می‌باشد. علم را می‌شکافد شکافتنی". [جابر گفت: ] به‌خاطر این است که من این چنین می‌گویم ...» . [3]

یکی از علت‌های تحقق حادثه عظیم کربلا حاکمیت نامشروع یزید به عنوان خلیفه مسلمین بود. طبق پیشگویی پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) حادثه عظیم کربلا محقق شد ولی آن چه که از دید محققین و پژوهشگران پنهان مانده آن است که ظلم و ستمی که امروزه توسط رژیم ملعونه ال سعود در حال تحقق است بدون شک موجب زمین گیر شدن این رژیم خبیثه ملعونه می‌شود. امروزه آل سعود با رویکرد سیاسی و کشتار هزاران زن و کودک بی‌گناه در یمن و بحرین ثابت کرده فرزند خلف یزیدبن معاویه است و سرنگونی این رژیم خبیثه نزدیک است. زیرا این وعده اهلبیت عصمت و طهارت است که می‌فرمایند: «اَلبَغیُ یَصرَعُ الرِّجالَ وَ یُدنِی الآجالَ؛[4] ظلم و تجاوز، انسان را زمین می‌زند و مرگ‌ها را نزدیک می‌سازد»

ظلم‌ستیزی نخستین گام در حرکت نهضت حسینی است و امروز مردم مظلوم یمن ادامه دهنده نهضت حسینی هستند زیرا با توجه به اسلام ظاهری شجره خبیثه ملعونه ال سعود و همراهی مفتی‌های وهابی با کشتار گسترده این رژیم، فضای هم‌چون کوفه و شام در کشور عربستان و کشورهای خلیج فارس حکم فرماست و شاهزادگان سعودی که با سوء استفاده از دین در حال آباد کردن دنیای خود هستند و با دلارهای نفتی به کشتار مردم بی‌گناه یمن می‌پردازند، برای توجیه کشتار مردم بی‌گناه، همانند پدر معنوی خود یزیدبن معاویه به فریب مردم از طریق بازی گرفتن احساسات مذهبی روی آورده‌اند و عجیب آن که رسانه‌های پر تعداد آن‌ها از ابتدای تجاوزات به یمن، نه تنها اخبار و تصاویری از کشتار و ویرانی ناشی از حملات وحشیانه رژیم ملعونه آل سعود را به یمن منتشر و منعکس نمی‌کنند، بلکه بر خلاف واقعیت‌های میدانی، اخباری به دروغ به صورت جریانسازی شده منتشر می‌کنند و این گونه در بوق‌های تبلیغاتی خود قرار می‌دهند! جنایت‌ها به اوج خود رسیده یمن را بین بخون خود تپیده همان‌ها که ز شیعه بغض دارند بظاهر از جهالت عذر دارند به ارث خود جهالت را گرفتند بجای حق حماقت را گرفتند همان‌ها که کشند این کودکان را ز بغض حیدری پیر و جوان را.[6]

ظلم‌ستیزی نخستین گام در حرکت نهضت حسینی است و امروز مردم مظلوم یمن ادامه دهنده نهضت حسینی هستند. زیرا با توجه به اسلام ظاهری شجره خبیثه ملعونه آل سعود و همراهی مفتی‌های وهابی با کشتار گسترده این رژیم، فضای هم‌چون کوفه و شام در کشور عربستان و کشورهای خلیج فارس حکم فرماست. وظیفه هر مسلمانی روشنگری مسلمانان منطقه و ساکت نبودن در برابر کشتار بی‌سابقه رژیم خبیثه ملعونه آل سعود است تا بار دیگر یزید زمان نتواند حادثه عظیم کربلا را رقم بزند.

[1] محمد بن عبد الله، المستدرک علی الصحیحین،حاکم نیشابوری، تحقیق، عبد القادر عطا، مصطفی، ج 4، ص 534، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1411ق. [2] قطب الدین راوندی، سعید بن عبد اللّٰه، الخرائج و الجرائح، ج ‏1، ص 68. [3] بحار الأنوار، ج ‏46، ص 225 - 226. [4] تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 345، ح 7937. [5] نهج الفصاحه ص 561، ح 1924. [6]یمن نامه، ص35.