ستاره هالیوود در انتظار محاکمه به اتهام حمایت از سرخپوستان
از ابتدای امسال، سرخپوستان داکوتای شمالی علیه کشیدن خط لوله‌ی نفتی در این منطقه شروع به مقاومت کرده‌اند. مقاومت سرخپوستان با سرکوب شدید پلیس و در مقابل، حمایت روزنامه‌نگاران و فرهیختگان آمریکایی مواجه شده است. در دو ماه اخیر درگیری‌ها شدت پیدا کرده و خشونت پلیس بیشتر شده است.
سروبس بین‌الملل فردا: مبارزات مدنی سرخپوستان آمریکا با وجود دستگیری ستاره سینمایی حامی آن‌ها همچنان ادامه دارد. شایلین وودلی، بازیگر فیلم «اسنودن» ساخته الیور استون و همچنین سری فیلم‌های علمی‌تخیلی دایورجنت (ناهمتا)، از مردم دعوت کرده است که در این تجمعات حضور پیدا کنند و تنها به توییت‌کردن درباره‌ی خبر دستگیری او اکتفا نکنند. مارک رافالو دیگر بازیگر هالیوودی نیز پشتیبان اعتراضات بومیان آمریکا است.
از ابتدای امسال، سرخپوستان داکوتای شمالی علیه کشیدن خط لوله‌ی نفتی در این منطقه شروع به مقاومت کرده‌اند. مقاومت سرخپوستان با سرکوب شدید پلیس و در مقابل، حمایت روزنامه‌نگاران و فرهیختگان آمریکایی مواجه شده است. در دو ماه اخیر درگیری‌ها شدت پیدا کرده و خشونت پلیس بیشتر شده است. هفته‌ی پیش بیش از 120 نفر در یکی از این تجمعات صلح‌آمیز دستگیر شدند و در این هفته نیز 141 نفر دیگر بازداشت شدند. شدت تنش‌ها به‌حدی است که سازمان عفو بین‌الملل نماینده‌ای به منطقه فرستاده تا بر دستگیری‌ها نظارت کند. پلیس با خودروهای زرهی حضور دارد و از اسپری فلفل برای پراکندن مردم استفاده می‌کند.
ستاره‌ی جوان سینمای آمریکا و بازیگر فیلم «تقصیر تقدیر ما» ( the fault in our stars )، شایلین وودلی، نیز در این تجمعات مشارکت فعالی دارد. او چندی پیش در یکی از این پویش‌ها دستگیر شد. قرار است او، به‌اتهام شرکت در این تجمعات، در ژانویه به دادگاه برود. اگر شایلین وودلی محکوم شود باید دو ماه را در زندان بگذراند و سه‌هزار دلار جریمه بپردازد. مارک رافالو بازیگر دیگری است که خود را به محل احداث خط لوله رسانده و برق کمپ محل تجمع را با دو دستگاه ژنراتور خورشیدی تأمین کرده است. چهره‌های مشهور دیگری نیز از تجمع‌کنندگان حمایت کرده‌اند.
علت اصلی مخالفت سرخپوستان این است که این خط لوله منابع آب آشامیدنی قبیله‌های سرخ‌پوست مستقر در آن منطقه را تهدید می‌کند و همچنین آثار تاریخی این سرخپوستان را از بین می‌برد. دولت ایالات متحده سابقه‌ای طولانی در کوچ‌دادن اجباری سرخپوستان و خلف وعده‌های مکرر در قراردادهایش با آن‌ها دارد. یکی از تلخ‌ترین خاطرات جمعی سرخپوستان تعهدی است که جکسون، رئیس‌جمهور آمریکا، به سرخپوستان داد که با کوچ به غرب، «تا وقتی علف می‌روید و آب جاری است» زمین‌های غرب می‌سی‌سی‌پی به آن‌ها تعلق خواهد داشت. تعهدی که با پیداشدن طلا در آن سرزمین‌ها به‌راحتی زیرپا گذاشته شد. زمین‌های متعلق به سرخپوستان همیشه مورد طمع غارتگران سفیدپوست بوده است. این غارتگران هیچ‌گاه رفتار پر از احترام بومیان را با طبیعت درک نکرده‌اند و تنها به کسب منافع مادی خود می‌اندیشند.
شرکت مجری خط لوله‌ی نفتی داکوتای شمالی، Energy Transfer Partners ، یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های سازنده‌ی خط لوله در آمریکا است. این خط لوله با سرمایه‌ی 3.7 میلیارد دلاری احداث می‌شود. سیستم سرمایه‌داری آمریکا پشتیبان شرکت‌های بزرگ است و بر مصائب عظیمی که این شرکت‌ها بر محیط‌زیست، فرهنگ، و زندگی مردم عادی وارد می‌آورند چشم می‌بندد. به‌طورمثال، می‌توان از حادثه‌ی نشت نفت در خلیج مکزیک نام برد. در این حادثه که به علت سهل‌انگاری شرکت نفتی بی‌پی در سال 2010 اتفاق افتاد نفت در گستره‌ی چنان وسیعی پراکنده شد که از فضا نیز قابل مشاهده بود و ضربه‌ی جبران‌ناپذیری بر طبیعت آن منطقه وارد آورد.
از خسارت‌های دیگری که شرکت‌های بزرگ پدید آوردند و با اغماض دولت آمریکا مواجه شد می‌توان از بحران پیش‌بینی‌شدنی اقتصاد آمریکا در سال‌های 2007 و 2008 نام برد. در این بحران نه‌تنها سرمایه‌های مردم آمریکا از بین رفت، که زندگی مردم دیگر کشورها نیز تحت تأثیر قرار گرفت، اما مسببان اصلی این ورشکستگی با دریافت وام‌های کلان از دولت تشویق شدند. سیستم سرمایه‌داری به قدری بر همه‌ی شئون چنبره زده است که حتی مخالفین را هم در دستگاه خود جذب و هضم می‌کند. فیلم‌های افشاگری مثل the big short که درباره‌ی بحران اقتصادی سال‌های 2007 و 2008 است با سرمایه‌ی هنگفت همین سیستم ساخته می‌شود، اما به هیچ جنبش و مقاومتی منجر نمی‌شود و تنها در حد اعتراضی فرهیخته‌وار باقی می‌ماند.
با این حال مقاومتی که از دل مردم برآمده باشد می‌تواند زندگی نسل‌ها را بهبود ببخشد. خدمت تأمین اجتماعی یا ساعات کار محدود و تعطیلات هفتگی، که این روزها بدیهی به‌نظر می‌رسد، هدیه‌ای نیست که سرمایه‌سالاری جهانی آن را به‌راحتی به مردم تقدیم کرده باشد. مقاومت گسترده‌ی کارگران و سال‌ها مبارزه و تلاش این دستاوردها را به ارمغان آورده است. اکنون نیز سرخپوستان آمریکا با یکدیگر متحد شده‌اند تا اندکی این سیستم استثمارگر را به عقب برانند. همان‌طور که سیاهان آمریکا نیز دویست‌وپنجاه سال پس از اعلامیه‌ی استقلال آمریکا، که می‌گوید همه‌ی انسان‌ها برابر آفریده شده‌اند، همچنان باید برای زندگی خود بجنگند و شعار دهند «جان سیاهان باارزش است.»