گیشه پائیز با «سیانور» احیا می‌شود؟

شهر: سینماهای کشور بعد از تعطیلات عاشورا و تاسوعا از هفته پیش دور تازه اکران را با ترکیب تازه‌ای از فیلم‌های سینمایی آغاز کرده‌اند. در این ترکیب تازه فیلم‌هایی به چشم می‌خورند که به نسبت دیگر آثار امید بیشتری می‌توان به فروش و اقبال‌شان داشت اما در کل می‌توان اذعان کرد که فیلم‌های تازه‌نفش چرخه اکران حرف جدی‌ای برای زنده‌نگه داشتن گیشه‌ها ندارند. به خصوص که نگاه پخش‌کننده‌ها همچنان به اکران سینماها و در محرم و صفر به مانند فصل‌های مرده اکران است که شکست فیلم‌ها قطعی است و به همین دلیل بهتر است فیلم‌های با حداقل شانس دیده شدن و فروش را در این فصل «قربانی» نکرد! از دست ندهید؛ «سیانور» دوست‌داشتنی فیلم تازه بهروز شعیبی بی‌تردید بهترین فیلم تازه‌نفس اکران در سینماهای کشور است. فیلمی که هرچند نمی‌توان از جمیع جهات آن را اثری کامل و شاهکار دانست اما در قیاس با دیگر فیلم‌های تازه اکران‌شده، و مهمتر از آن در مقایسه با دیگر فیلم‌های مرتبط با تاریخ معاصر می‌توان آن را از موفق‌ترین تجربه‌ها دانست. بهروز شعیبی برخلاف اولین تجربه فیلمسازی‌اش یعنی «دهلیز» این بار سراغ برشی از تاریخ معاصر برای فیلمسازی رفته و هرچند تلاش کرده با داستانی عاشقانه فیلمش را از روایت صرف تاریخ نجات دهد اما ناگزیر از نگاه مخاطبان فیلمش با عنوان «فیلمی درباره تصفیه داخلی سازمان مجاهدین در دهه 60» توصیف می‌شود. فیلم «سیانور» به همین دلیل مواجهه‌ای دو گانه با مخاطب دارد و هم می‌توان دل به داستان عاشقانه‌اش سپرد و هم می‌توان کنجکاوانه رد و نشانی از تحولات تاریخ معاصر را در آن جستجو کرد. از این نظر است که می‌توان مطمئن بود هیچ کس از تماشای فیلم پشیمان نخواهد شد. بد نیست بدانید؛ از استرداد تا ابوزینب در میان فیلم‌های تازه اکران که سهمی هم از تبلیغات تلویزیونی دارند، یکی از آثار متفاوت «ابوزینب» است. فیلمی با بازیگران نه چندان شناخته‌شده عرب‌زبان که بعنوان محصول مشترک سینمای ایران و لبنان در تلویزیون تبلیغ می‌شود. فیلم به ماجراي مقاومت يک خانواده لبناني در سال‌هاي اشغال اين کشور به دست نيروهاي رژيم صهيونيستي مي‌پردازد و روايتگر ايثار و فداکاري مادر خانواده‌اي‌ است که با تحمل رنج‌هاي فراوان، رازي را در سينه نهفته دارد. فارغ از نکات فنی و محتوایی این فیلم که احتمالا باید با دیگر تولیدات سفارشی سینمای ایران در سال‌های اخیر مورد قیاس و تحلیل قرار گیرد، حضور علی غفاری در مقام کارگردان این فیلم کنجکاوی‌ّبرانگیز است. فیلمسازی که پیش از این فیلم با کارگردانی «استرداد» در جشنواره فجر قدر دیده بود و پس از آن به رغم انتظارات کم‌کاری پیشه کرد. حالا تازه‌ترین ساخته این فیلمساز در فضایی متفاوت روی پرده است و باید دید واکنش مخاطبان به «ابوزینب» و مهمتر از آن مواجهه منتقدان با این فیلم آیا می‌تواند تأثیری بر ادامه راه غفاری و پرکاری در سال‌های پیش رو داشته باشد؟ نکته ویژه؛ رقص و آواز مدعیان اسلام‌شناسی در محرم از تلخ‌ترین اتفاقات این روزهای اکران سینماها رونمایی از تازه‌ترین محصول شرکت پویافیلم است. فیلمی سخیف و سراسر رقص و آواز که به عنوان «کمدی موزیکال» همزمان با ایام محرم و صفر جایی بر پرده سینماها اشغال کرده و احتمالا به زنده کردن فیلم‌های «برفوش» (بفروش!) امید بسته است. فارغ از اینکه چنین آثاری که حالا سال‌ها است مخاطبان سینمای ایران هم نسبت خود را با آن عیان کرده و بارها بر پرده سینما به آن پشت کرده‌اند، اصرار عجیب موسسه پویا فیلم برای استمرار خط تولید این دست آثار است. فیلم‌هایی که زمانی با برند «سخیف» و «مبتذل» اعتراضات بسیاری در فضای رسانه‌ای برانگیخته بودند و هنوز با استدلال لزوم «شادی» مخاطب و «چرخش اقتصادی سینما» کماکان تولید می‌شود. حسین فرج‌بخش که امروز با افتخار تیزر تازه‌ترین محصول خود را رونمایی و فیلمش را همزمان با ایام محرم روانه پرده کرده همان سینماگری است که ماه قبل در گفتگویی مشروح با فریدون جیرانی دم از اسلام‌شناسی می‌زد و «احترام به عرف» را هم‌تراز با «احترام به شرع» قلمداد می‌کرد! فارغ از کیفیت نازل این دست آثار که دیگر لزومی بر مجادله بر سر آن نیست، جای طرح این سوال از حسین فرح‌بخش وجود دارد که آیا حرمت نگه‌داشتن ایام عزای اباعبدلله جزئی از عرف مردم ایران نیست؟ چهره ویژه؛ محمدرضا گلزار نزدیک به یک میلیارد فروش فیلم «خشکسالی و دروغ» در حدود 20 روز اکران نشان می‌دهد که محمدرضا گلزار هنوز هم شانس برای احیای خود در نگاه مخاطبان سینمای ایران دارد. بازیگری که اگر چه شهرتش را در میدان موسیقی و همراهی با گروه آریان در نخستین سال‌های دهه 80 کسب کرد اما بعدها با ورود به سینما تبدیل به ستاره‌ای بی‌رقیب در گیشه‌ها شد و حضورش اصلی‌ترین تضمین فروش فیلم‌ها در نیمه دوم دهه 80 بود. این توفیق اما خیلی زود با سلسله انتخاب‌های اشتباه گلزار رنگ باخت و در آخرین سال های دهه 80 چند شکست پیاپی را برای این بازیگر بر پرده سینما رقم زد. حالا او با تغییر رویکرد در انتخاب فیلمنامه و کارگردان حضوری متفاوت را پس از 4 سال غیبت بر پرده سینماها تجربه می‌کند که با استقبال مخاطبان هم مواجه شده است. باید دید آیا این اصلاح مسیر ادامه خواهد داشت و آیا او به روزهای اوج خود در گیشه سینماها بازمی‌گردند؟