ایمیل‌هایی که همچنان غریبند
ایجاد ایمیل‌های بومی از جمله وعده‌های متولیان فناوری اطلاعات کشور است که به نظر می‌رسد کاربران این سرویس‌ها هنوز به تعداد قابل توجهی نرسیدند و البته از دلایل این موضوع، تمایل به تکروی و استقلال سرویس‌های ایمیلی است؛ بنابراین با توجه به هزینه زیاد نگهداری خدماتی مانند ایمیل بومی، باید بر پیوند آنها با سرویس‌هایی مانند جویشگرها تأکید کرد.
روزنامه ایران: ایجاد ایمیل‌های بومی از جمله وعده‌های متولیان فناوری اطلاعات کشور است که به نظر می‌رسد کاربران این سرویس‌ها هنوز به تعداد قابل توجهی نرسیدند و البته از دلایل این موضوع، تمایل به تکروی و استقلال سرویس‌های ایمیلی است؛ بنابراین با توجه به هزینه زیاد نگهداری خدماتی مانند ایمیل بومی، باید بر پیوند آنها با سرویس‌هایی مانند جویشگرها تأکید کرد.
دبیر شورای راهبردی با اشاره به بازار رایانامه‌های داخلی اظهار می‌کند: ما از سه رایانامه متعلق به شرکت‌های چاپار، النون و بیان حمایت می‌کنیم، البته این رایانامه‌ها هنوز بازار زیادی ندارند و چاپار با بیشترین بازار در بین رایانامه‌های بومی، حدود یک میلیون کاربر ثبت شده و حدود 200 تا 300 هزار کاربر فعال دارد. بنابراین به نظر می‌رسد رایانامه‌های بومی هنوز نتوانسته اند آنطور که باید مشتری جذب کنند و شاید بهترین راهکار برای افزایش کاربران، پیوستن این سرویس‌های بومی پرهزینه به خدمات دیگر از جمله جویشگرهای متنی باشد.
همان‌طور که خسرو سلجوقی-عضو هیأت عامل سازمان فناوری اطلاعات- درباره پیام‌رسان‌های بومی و سازمانی موجود اظهار کرده بود، در حال حاضر پیام‌رسان‌های زیادی درست شده که به جای اینکه جمعیت میلیونی را پوشش دهند، به عنوان پیام‌رسان‌های سازمانی اعلام می‌شوند. درواقع مدل‌های پیام‌رسانی با اندازه‌های کوچک درست کردند که بیشتر پیام‌رسان‌های سازمانی، موضوعی و تخصصی هستند. بنابراین رایانامه‌های سازمانی اینچنینی نیز اگرچه ممکن است بازار خیلی کمی داشته باشند، اما حداقل مزیت شان این است که مانع خروج اطلاعات از کشور می‌شوند. البته این مزیت کافی نیست و باید برای جبران هزینه‌های ناشی از استفاده از جویشگرها، پیام‌رسان‌ها و رایانامه‌های خارجی، دست به کار شد و با تأمین کیفیت لازم، کاربران مورد نیاز این سرویس‌های بومی را جذب کرد.