حیدری: اگر همین تلاش را پیش از قطع پایم داشتم حتما موفق می‌شدم

خبرگزاری فارس: عبداله حیدری، دارنده نشان نقره بازی‌های پارالمپیک ریو از ماده پرتاب نیزه است و همراه با محمد خالوندی، دو نماینده‌ای بودند که سکوهای اول و دوم این ماده را به خود اختصاص دادند. حیدری سال 89 و در سن 20 سالگی به خاطر حادثه‌ای که در حین انجام خدمت سربازی اتفاق افتاد یک پای خود را از دست داد. او پیش از این حادثه در رشته‌های رزمی فعالیت می‌کرد و بعد از گذراندن دوران نقاهت و در جریان بازی‌های پارالمپیک 2012 لندن با ورزش جانبازان و معلولین آشنا شد. وی از آغاز فعالیت‌های ورزشی‌اش اینگونه می‌گوید: پوشش خوب رسانه‌ای بازی‌های پارالمپیک لندن باعث شد تا خیلی از افرادی که مثل من با ورزش افراد دارای معلولیت آشنا نبودند، نسبت به این رشته‌ها و فعالیت این ورزشکاران شناخت پیدا کنند. بعد از بازی‌های نیز حضور قهرمانان جانباز و معلول در برنامه‌های مختلف تلویزیونی مثل «پشت صحنه» باعث شد تا با ابعاد دیگری از زندگی این قهرمانان هم آشنا شوم و همان جا جرقه‌ای در ذهنم زده شد تا من هم برای پیگیری یک رشته ورزشی تلاش کنم. حیدری افزود: با وزنه‌برداری آغاز کردم، اما بعد از مدتی احساس کردم این رشته برایم مناسب نیست و انتظاراتم را برآورده نمی‌کند. بعد از آن از طریق مربی‌ام مقدمات شروع فعالیتم در دوومیدانی انجام شد و وارد این رشته شدم. مدتی در پرتاب دیسک و وزنه کار کردم، اما بعد دیدم ماده پرتاب نیزه برایم جذاب‌تر است. این اتفاقات مربوط به سال 92 است و در مجموع 3 سال است که وارد این رشته شده‌ام. نایب قهرمان بازی‌های پارالمپیک ریو گفت: بعد از آغاز فعالیتم در دوومیدانی اولین عنوان داخلی‌ام را از مسابقات قهرمانی کشور سال 93 گرفتم و سوم شدم. بعد از آن در مسابقات مهر رضوی شرکت کردم و اولین اعزام برون‌مرزی‌‌ام نیز اسفند ماه سال گذشته اتفاق افتاد و توانستم در مسابقات بین‌المللی فزاع امارات کلاس‌بندی پزشکی‌ام را به تایید برسانم، اما به خاطر خطاهایی که از من گرفته می‌شد، علی‌رغم رکوردهای خوب نتوانستم به مدال دست پیدا کنم و نامم در لیست بلند ورزشکاران ریو قرار گرفت. حیدری خاطر نشان کرد: هر چه یاد گرفتم از مسابقات فزاع بود و تجربه خوبی به دست آوردم. بعد از مسابقات فزاع تصمیم گرفتم بیش از پیش کار کنم و با تغییر روش و تکنیک‌ها توانستم در مسابقات انتخابی تیم ملی با کسب عنوان دوم و به صورت مستقیم به لیست ورزشکاران اعزامی به ریو قرار بگیرم. دارنده نشان نقره بازی‌های پارالمپیک در خصوص همگروهی‌اش با محمد خالوندی در بازی‌های پارالمپیک گفت: به خاطر اینکه من و محمد هر دو در یک ماده و کلاس بودیم خیلی خوشحال بودم و باید بگویم پیش از ورودم به ورزش حرفه‌ای، خالوندی فردی بود که با دیدن عملکردش انگیزه‌ام را برای ورود به دوومیدانی بدست آوردم و از اینکه حالا فرصتی پیش آمده بود که در کنارش برای افتخار کشورمان تلاش می‌کردیم حس خوبی داشتم. وی افزود: رقابت من و خالوندی یک رقابت معمولی نبود و بیشتر رفاقت بود. هر دوی ما برای اینکه این دو سکو به ایران اختصاص پیدا کند انگیزه‌ای قوی داشتیم و تلاش کردیم که با بهترین رکوردها این دو جایگاه را بدست آوریم که خوشبختانه این اتفاق افتاد و دو جایگاه برتر این ماده و کلاس به ایران رسید. حیدری ادامه داد: طی این 3 سال می‌توانم به جرات بگویم که زندگی‌ام با 70 درصد تغییر مثبت روبرو بوده است. اعتماد به نفس خوبی پیدا کردم و توانستم پتانسیلی که در وجودم نهفته بود را کشف کرده و پرورشش دهم. این چیزی بود که پیش از این حادثه اتفاق نیافتاده بود و امروز که به گذشته فکر می‌کنم می‌بینم اگر همین تلاش را پیش از قطع پایم داشتم حتما موفق می‌شدم. حالا هم خوشبختانه توانستم هم در زمینه ورزش و هم در روابط اجتماعی و زندگی شخصی‌ام رویکرد بهتری داشته باشم و فعالیتم در این رشته کمک کرد تا زندگی‌ام دگرگون شود. نایب قهرمان بازی‌های پارالمپیک ریو گفت: در این مدت خانواده‌ام مهم‌ترین حامیان من بودند و کمک کردند تا در این مسیر هرگز نا امید نشوم و هر جا که نیاز به حمایت داشتم از من دریغ نکردند. از خانواده‌ام و همه افرادی که برایم زحمت کشیدند به ویژه مربیانم آقایان جعفر حیدروند، کریم بایرامی و بهمن رضایی تشکر می‌کنم. مدال بازی‌های پارالمپیک ریو اولین مدال برون‌مرزی من بود و حاصل اعتمادی است که کادر فنی و انجمن به عملکرد من داشتند و از همه این عزیزان سپاسگزارم. حیدری که برای رقابت در مسابقات قهرمانی کشوری عازم تهران شده است، در پایان افزود: هیچ وقت به انتهای مسیر در ورزش حرفه‌ای فکر نکردم چون معتقدم مسیری است که انتها ندارد. تا جایی که در توانم باشد دوست دارم در مسابقات شرکت کنم و برای کشورم افتخار بیافرینم. اهداف کوتاه مدتم بر مسابقات جهانی لندن در سال 96 و همین طور بازی‌های پاراآسیایی اندونزی متمرکز است و در این میان برای حضوری بهتر در پارالمپیک 2020 هم برنامه‌ریزی خواهم کرد. برای آینده و زمانی که دیگر ورزش حرفه‌ای نکنم دوست دارم در زمینه مربیگری یا مدیریت اماکن ورزشی فعال باشم و در این دوران هم از این طریق با ورزش و رشته مورد علاقه‌ام در ارتباط باشم. عبداله حیدری، از ورزشکاران استان اردبیل توانست در اولین حضور پارالمپیک خود پس از محمد خالوندی که نشان طلای بازی‌های پارالمپیک ریو در ماده پرتاب نیزه کلاس F57 را بدست آورد، عنوان نایب قهرمانی و نشان نقره این مسابقات را از آن خود کرد.